จะนับไปไย...หากไร้ค่า
หม่อนไหมแก้ว
กี่คืนวัน กี่ปีเดือน ที่เลื่อนผ่าน
กับอดีต ในวันวาน กาลล่วงผัน
กับความเจ็บ ความช้ำ กล้ำจาบัลย์
กับความรัก เคยหวานล้ำ ย้ำระทม
กี่เจ็บช้ำ กี่น้ำคำ ที่ย่ำเหยียบ
แสนเย็นเยียบ เฉียบบาด ปาดใจขม
สร้างรอยฉีก ที่ปีกใจ ให้ระบม
ต้องตรอมตรม หมกไหม้ ไร้ชีวา
กี่ความรัก ความคิดถึง ที่ฝากผ่าน
ถูกมองข้าม หยามหยาบ ไม่ปรารถนา
ปรามาสใจ ดวงนี้ ไร้ราคา
ด้อยคุณค่า พาระกำ ต้องช้ำทรวง
กี่หวังดี กี่ห่วงใย ที่ใจมอบ
ยังต้องหอบ กอบกลับ กลัวลับล่วง
สูญสลาย มลายจาก หากคนลวง
ไม่ห่วงหวง ดวงฤดี มิมีเลย
ต่อแต่นี้ จะไม่นับ ความคับข้อง
ทั้งสี่ห้อง ดวงหทัย จะนิ่งเฉย
เลิกใส่ใจ ไร้ห่วงหา คราละเลย
แค่คนเคย คุ้นกัน แค่นั้นพอ....