ณ ริมฝั่งขอบฟากฝั่งถนน หลากผู้คนยวดยานวิ่งพ้นผ่าน บางคนก็ก้าวเดินบ้างวิ่งตาม หากไถ่ถามคงมิมีคำตอบมา... ฉันเหลียวมองหาคนที่เดินคู่ น้องเดินอยู่ตามหลังมาอ่อนร้า แวะเที่ยวสวนจตุจักรชมสินค้า หากราคาแพงไปมิกล้ามอง... ของถูกตาต้องใจได้ดั่งจิต พอเสร็จกิจเดินกลับมารอน้อง เผอิญหันเหลียวไปคนเมียงมอง เค้ายืนจ้องลุงหมอแคนใต้ร่มเงา... ลุงท่านกล่อมบรรเลงบทเพลงแว่ว เสียงแจ๋วแหว๋วของแคนไม่อับเฉา เพิ่มจังหวะเร้าเร่งและแผ่วเบา ปลุกเร่งเร้านึกถึงบ้านที่จากไกล... เอื้อมมือหยิบเหรียญห้าให้คนใกล้ น้องเดินไปหย่อนหมวกให้ที่ใต้เท้า หมวกผืนผ้ารองรับเหรียญหนักเบา ลุงก็เป่ายิ่งเร่งเร้าเสียงดนตรี... หนุ่มสาวคู่ข้างข้างเค้าหันจ้อง ยิ้มแลมองสบตาจนตาหยี แล้วผู้สาวก็หยิบเหรียญที่เธอมี หย่อนลงที่หมวกใบนั้นพร้อมยิ้มพราว... ....ในวันที่เดินเที่ยวและได้เห็นความสวยงามของการแบ่งปัน สีสันที่แต่งแต้มในเมืองศิวิไล ทำให้ใจรู้สึกอบอุ่น... ...อาจจะไม่เพราะต้องขออภัย มือใหม่หัดแต่ง...
7 ตุลาคม 2547 19:45 น. - comment id 345962
เห็นภาพพจน์และให้ความรู้สึกดีมากค่ะ
7 ตุลาคม 2547 20:34 น. - comment id 346027
แต่งได้ดีค่ะ เก่งมากเลยค่ะ แต่แบบนี้ไม่ใช่มือใหม่แล้วนะค่ะ
8 ตุลาคม 2547 10:16 น. - comment id 346414
^-^
8 ตุลาคม 2547 16:40 น. - comment id 346632
ขอบคุณสำหรับทุก ๆ ความคิดเห็นจ้า... ...^o^...