โง่กับใจตัวเอง โง่ที่ทำอะไรลงไป โง่ที่ใจอ่อนแอ ที่มันแพ้ กับเรื่องเหลวไหล โง่กับคำโกหก ที่ชอบทำรกอยูในหัวใจ เพราะเธอมาทิ้งเอาไว้ ให้คนโง่ๆ มันเก็บไปจำ โง่กับเรื่องเล็กน้อย ที่มันคอยหลอกใจฉันอยู่ โง่ไม่เคยจะรู้ ว่ารักจริงมันอยู่ตรงไหน หัวใจมันโง่มาตั้งนาน เรื่องรักๆมันไม่ได้ความ โง่จริงๆเลยหัวใจ โง่ที่ไปรักเธอ เซ่ออยู่ร่ำไป โง่ทั้งปีเลยหัวใจ โง่ที่ใจไม่จำ คำหลอกลวง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง
7 ตุลาคม 2547 13:53 น. - comment id 345709
..อย่าว่าตัวเองอย่างนั้นสิคนดี เธอไม่ผิดหรอกนะที่จะหลงใหล กับคนที่ไม่เคยจะใส่ใจ ก็รุ้ไว้จำไว้เป็นบทเรียน มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ..โย่วๆๆสู้ต่อไป
7 ตุลาคม 2547 14:26 น. - comment id 345734
แต่งกลอนได้สนิมรักมากครับ ^o^
7 ตุลาคม 2547 15:17 น. - comment id 345782
โง่ที่หลงไปไว้ใจ ว่าเธอมีหทัยให้เรานั้น โง่ที่หลงไปผูกพัน ว่าทุกวันเธอมีเราเฝ้ามั่นคง *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
7 ตุลาคม 2547 16:08 น. - comment id 345832
เห้อ ๆ ๆ ๆ ไม่ ใม ใคร โง่ ในสนามรัก หรอก คุร หนิ๋ม จ๋า เอาน่า สักวันเค้าคงเห็นใจคุณน่า นะ เชิ่อ ดาหลา จิคะ
7 ตุลาคม 2547 19:08 น. - comment id 345943
มันเป็นคำที่สอนได้ดีค่ะ อิ อิ โง่ โง่แล้วต้องจำค่ะ อย่าทำซ้ำอีก แวะมาทักทายค่ะ อิ อิ
7 ตุลาคม 2547 22:22 น. - comment id 346164
ถึงใครจะหาว่าฉันโง่ ถึงใครจะมองว่าโง่งม ฉันก็ไม่โกธรและถือสา เพราะถ้าโง่แล้วฉันได้รักเธอ ฉันยอม โง่ เหรอ มันก็เป็นกันทุกคนแหละจ๊ะ มันมีอยู่ในตัวทุกคนเว้นแต่จะมีน้อยหรือมากแค่นั้นจ๊ะ คิดถึงนะ
8 ตุลาคม 2547 06:47 น. - comment id 346306
ใยโง่งมงุ่นง่านให้ซ่านจิต ดุจนิมิตมืดดับลับห่วงหา ใยโง่งมเสเพลทุกเวลา โปรดลืมตาตักตวงตามความจริง