ความคิด...ถึง..ความรัก………

ดาหลา & ปะการัง

หวั่นใจ หวั่นไหว ต่อ คำว่าความรัก.......
การมีความรัก มันทำให้ โลกนี้ แสนจะสดใส แสนจะโสภา
.... เมื่อเริ่มมีความรัก ...ในเวลาที่ดอกรักเบ่งบาน 
ดวงตาที่ เคยมองเห็นทุกอย่างที่ชัเดจน 
ในบางครั้งเริ่ม มืด ลง จน บอดสนิท เหมือนคำพังเพย ที่ว่า 
ความรัก ทำให้คนตาบอด ไม่เชื่อ ไม่ฟังใคร มองเห็นว่าดีที่สุด 
ซึ่ง มันก็เป็นความจริง ซะด้วย........ใช่ไหม

ความรักสร้าง อะไรได้ มากมาย........

..........ตั้งแต่ความสุข.....เสียงหัวเราะ 
และบัดดล....มันก็อาจจะกลายเป็นอสูรร้าย 
ที่ทำให้ความรักที่สดใส กลายเป็นความเศร้า ขึ้นมาทันที 
และยัง แถมท้ายด้วยการเติมหยดน้ำพิษ 
...........ทำร้ายให้ ใจสลายและ ร้าวราญ...............

หากเรารู้จักความรัก ..............
รู้จักที่จะเอาใจใส่ มันนะ ไม่ละเลยที่จะเติมเต็ม...
ด้วยการสื่อสารกันด้วยความเข้าใจ ประคับประคองความรัก 
ช่วยเหลือกัน ยอมรับการเป็นตัวของตัวเอง ของกันและกัน
ยืดหยุนเวลา และท้ายสุด.......... มีเวลาให้กันและกัน

.............จะเป็นการเติมไฟรักให้เต็มอยู่เสมอ............... 
พูดง่าย แต่ทำยากมากเลยนะ ............

จำได้ว่าเคยอ่าน หนังสือ อ ะไรไม่รุ้นะ 
เค้าบอกว่า ...........
ความรักและความคิดถึงมักจะเป็นเงาชีวิตของกันและกันเสมอ
ฉันเชื่อ และ.ฉันรู้แจ้งและเห็นจริง แล้ว ณ.....เวลานี้ ...........
เมื่อรักและ ความคิดถึงติดตามเป็นเงาตามตัวเลยทีเดียว...........
มันจึงเดินตามเข็มนาฬิกาเสมอๆ........ซึ่งบางครั้งเกเร บ้าง ในบางครั้ง
แต่ถ้าความรู้สึกที่คิดถึงไม่คลาย 

จงเชื่อมั่นและศรัทธาในความรักและจริงใจ
เพราะว่า..................

.........ไม่มีใครสามารถมาแทนที่เธอได้......
และฉันมั่นใจว่า...เมื่อความรักที่เรามีให้กันและกัน.............จะประคองไปจนจนถึงปลายฝัน.........ที่สุดขอบฟ้านั้น...........ให้จงได้