แอ่นใหญ่หัวตาขาว

นกตะวัน

ผมกับปริญญ์เดินไปยังสนามหญ้าฝั่งตรงข้ามกับหนองขิง ส่องกล้องดูนกตามชายป่า แล้วหันกลับมามองดูความงามของหนองขิงเมื่อดวงตะวันเคลื่อนคล้อยต่ำลงทุกขณะ แลเห็นผืนน้ำใสแจ๋วที่สะท้อนภาพหมู่แมกไม้หน้าบังกะโลลงไปในน้ำ นานๆสักครั้งจึงมีปลาว่ายขึ้นมาฮุบที่ผิวน้ำจนเกิดคลื่นน้อยๆที่ค่อยๆแผ่ออกเป็นวงกว้างแล้วเลือนหายไป แม้ในในท้องฟ้าเหนือหนองขิงยามนี้ยังมี นกแอ่นใหญ่หัวตาขาว 4 ตัวบินไล่ตามกันไปอย่างรวดเร็ว
เหล่าแอ่นใหญ่ไล่กันฉับพลันร่อน		
มิเคยผ่อนพักแรงหรือแหนงหน่าย
ต่างบินกันขยันลอยเคลื่อนคล้อยย้าย		
สวิงสวายเหวี่ยงร่างกางปีกมา 
ตัวสีคล้ำดำน้ำตาลผ่านเร็วรวด		
ดั่งจรวดพุ่งจี้รี่เข้าหา
ปีกดั่งพายคล้ายแหวกแทรกนภา		
ใต้เมฆาเคล้าแสงแดดแรงทอ
ยามเอี้ยวตัวรัวไวไหวไหวเห็น			
ใต้หางเด่นดูขาวสกาวหวอ 
หัวตาแต้มแกมขาวพราวลออ			
สวยจริงหนอเจ้านกวิหคไพร
แล้วบินต่ำถลำตรงลงผิวน้ำ			
อาบกายฉ่ำชำระขนจนสดใส
ขนเนียนเรียบเฉียบสิ้นบินว่องไว		
มองเท่าไรไม่เบื่อเหลือเชื่องาม
นกแอ่นใหญ่หัวตาขาว (Brown Needletail; Hirundapus giganteus) เป็นนกขนาดเล็กในวงศ์ Apodidae ยาวจากปลายปากถึงปลายหาง 25 ซม. อาศัยเกาะหลับนอนในโพรงลำต้นไม้ที่แห้งตาย บินออกไปร่อนวนหาแมลงกลางฟากฟ้าเหนือยอดไม้และบึงน้ำตั้งแต่เช้า แล้วบินกลับมายังโพรงนอนอีกครั้งในยามพลบค่ำ โดยมิต้องเกาะพักผ่อนที่ไหนเลยตลอดทั้งวัน พบในป่าต่างๆทั่วทุกภาคของไทย ตั้งแต่บนที่ราบจนถึงระดับความสูง 1,800 เมตร
ปลายฝน บนเขาใหญ่ 13
11 กันยายน 2547