ริมหน้าต่างนั่งเมอรำพันรัก คิดถึงนักแม่ชูชื้นเนื้อทองไข พี่นั่งนอนลุกเดินวิงเวียนใจ คิดถึงทรามวันทูลหัวแม่แก้วตา ยกขันน้ำขึ้นมาจะกลืนคอ ทำไมหนอคิดถึงแต่นวลรหา ในใจพี่มีแต่จิตรเต็มอุรา โปรดเถิดหนาเหลียวมองมาบอกสักคำ หากไม่รักพี่ไม่ว่าแม่แก้วเอย โปรดเฉลยไขข้องให้อุ่นศรี หากน้องตอบขันหมากจะทันที วิวาห์นี้หมดสิ้นไม่มีเธอ