ใช่เพียงใบเขียวเขียวที่ปลิดปลิว ใช่เพียงสายลมพริ้วพริ้วพาดผ่าน หากเป็นเงาวาววับจับด้ามขวาน ที่รุกรานวิญญาณแห่งเนื้อไม้ หวิวหวิวสายลมครวญคราง ผาดผิวเสียงธารทางหวนไห้ สิ้นแล้วป่าดงพงไพร สายฝนหลั่งไหลใกล้ดิน ชะดินดำอุ่นฝุ่นเปื้อน พัดผ่านเข้าเคลื่อนทั้งหิน เมื่อป่าหมดสิ้นจากดิน น้ำป่าไหลรินลงเมือง สงวนลิขสิทธิ์ค่ะ Copy right ..All rights reserved
4 ตุลาคม 2547 23:41 น. - comment id 344006
ด้วยความโง่และเฟอะฟะ ไม่ทันเห็นว่า อ๋อ ... พี่ทิกกี้เค้าหมายความว่า เค้าเอาขึ้นหน้าบนของหน้าเค้านะ ฮือๆๆๆ T_T ขอโทษค่า ท่านผู้อ่านและชาวกลอนทุกท่าน โอเล่เฟอะฟะเองเน้อ แต่ดีใจที่พี่ทิกกี้ให้เกียรติเราอยู่ข้างบนกะพี่เค้าด้วย ฮ่าฮ่า เอิ๊กๆๆ ดีใจๆ ไม่เป็นไรนะ งั้นโอเล่ขอถือว่า เก็บไว้เป็นผลงานในหน้าส่วนตัวเลยละกาน นานๆทีจะเขียนกลอนมีสาระกะใครๆเค้าบ้าง เอิ๊กๆๆ ไม่ถือโทษโกรธเคือง รุมประณามโอเล่กันนะค๊า
5 ตุลาคม 2547 09:02 น. - comment id 344097
เข้ามาอ่าน งาน งาม ๆ ๆ ชอบมาก ๆ เลย ขอ อนุญาติ เก็บไว้หน้าส่วนตัวนะคะ
5 ตุลาคม 2547 09:32 น. - comment id 344109
เพราะมาก ๆ ค่ะ ชื่นชม แวะมาทักทายค่ะ
5 ตุลาคม 2547 13:43 น. - comment id 344225
อ่านแล้ว คิดถึงป่าเขียวๆ ต้นไม้เยอะๆ อากาศเย็นๆชื้นๆในป่า แล้วก้อคิดว่า ถ้าไม่มีป่าแล้ว คงไม่ได้สดชื่นอย่างนั้นอีก ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ
5 ตุลาคม 2547 15:42 น. - comment id 344321
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ แต่แบบนี้ไม่ค่อยถนัด ติดไว้บทหนึ่งนะค่ะ อิอิ คิดถึงจ๊ะ
5 ตุลาคม 2547 16:43 น. - comment id 344375
โห กูมีสอบเเต่งพวก โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน อยากให้เมิงไปสอบเเทนหว่ะ เออ มีถอดคำปะพันด้วย พวกกลอนอะ
5 ตุลาคม 2547 19:36 น. - comment id 344450
เราอาจจะหาความหมายของทุกสิ่งมาตลอดชีวิต แล้ววันหนึ่งเราก็พบว่า เพียงแค่มีบางสิ่ง ชีวิตก็มีความหมายแล้ว ^____________^ แวะมาอ่านจ้าน้องโอเล่ ฮิๆๆ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
7 ตุลาคม 2547 16:45 น. - comment id 345854
มาอ่านละจ้า เพราะดีเนอะ