หน้าส่วนตัว
ลดอัตตา ..ในตัวตน
มีเหตุผล ปรับลด ..ให้สดใส ..
โปรดเลิกละ ..กิเลส .. เหตุรั้ง ใจ..
จะพ้นภัย .. หลุดพ้น .. โคลนตมเอย...
...................................
ตอนเรนเป็นเด็ก จำได้ ถึงความรู้สึก .ที่ประทับใจ มากเลยคะ..
ครั้งนั้น .. เรนมี ..คุณครู ใจดี ..ฝึกให้ รู้จัก..ช่วยเหลือ.. เกื้อกูล .. รุ่นน้อง ..ที่เด็กกว่า ..
คุณครู ..ฝึกเรน ให้หัดตักข้าว ..ให้รุ่นน้อง ...
ติดกระดุม เสื้อ และพาเข้าห้องน้ำ ..
ตอนนั้น ..เรนรู้สึก ..ดีจัง..
เหมือน เป็น ฮีโร่เลยคะ .
พอโต .. เรนก็เริ่ม ..หัดเรียนรู้ .. การอยู่ร่วมกัน..
จำได้ด้วยดิคะ.. ตอนเป็นเด็ก เรน..ถูกกิจกรรม.. มากมาย ..กำหนด.. ตายตัว
จะตื่น .. จะเรียน .. จะพัก ถูกจัด ..ให้เป็นตาราง ..
เคย แวะเวียน ..ไปแอบมอง ..
ห้องที่ถูก ใครๆ..บอกว่า .. เป็น ห้องเด็กกวน .. เกเร .. ร้ายกาจ ...อย่าใกล้ ..
ก็ ห้องบ๊วย .. ในชั้น.. ไงร่า.. แต่สิ่งที่เรนเห็น คือ ความแตกต่าง....
ทุกคน น่ารัก ... ร่าเริง .. มีอัธยาศัยดี ..
เรนอยากเป็น .. อย่างพวกเธอ .. ด้วยดิคะ..
มุมมอง ...ที่ถูกวัด ..จากผู้ใหญ่ ..บางคน ..ที่มีทิฐิ ..
เรน ..ไม่เข้าใจ .. มัยร่า ..ทุกคนจะต้องเก่ง..
มีสติ ..ปัญญาเป็นฤกษ์ .. ในทิศทาง.. เดียวกัน ..
ก๊อปปี๊ ซ้ำๆ ..
กับ..ชีวิต ..ที่เร่าร้อน ..
ประชดประชัน เพียงเพื่อ ความสะใจ ..ให้กับตัวเอง..
ทำลาย ความแจ่มใส.. ของสังคม.. รอบข้าง ..
ปาก .. ที่น่ากลัว .. คำพูด กระแนะกระแหน..
ความรู้สึก ..ที่มีอัตตา ..
พ่อบอกเรน ..ให้มี ความเคารพ ซึ่งกัน และกัน.. ไม่ดูถูกกัน ..
โตขึ้น เรน ...จะได้เป็นผู้ใหญ่ .. ที่ดี..
ไม่แบ่งเขา ..แบ่งเรา ..
ฝึก ..ความรู้สึก .. การอยู่ร่วม ..อย่างสันติ..
การเป็นคนเก่ง ..มิได้ หมายความว่า ..ชีวิตจะประสบความสำเร็จ ..เสมอไป..
ได้ทำสิ่งดีๆ ที่ชอบ .. ช่วยให้ผ่อนคลาย ไม่ซีเรียส ..
หัวเราะ.. ยิ้มได้ ... กับผู้คน รอบข้าง ..
มัยร่า .. ชีวิต ..ต้องมีสาระ .. ตลอด ..365 วัน..
มองโลก .. ในแง่ดี .. ให้ความรู้สึกดีๆ .. ต่อกัน .. ไม่ถูกต้องเหรอคะ..
จินตนาการ ที่ให้แนวคิด ..คือ กระบวนการทางปัญญา ...
ทำแล้วมีความสุข.. มีพลัง..เคลื่อนไหว เปลี่ยนแปลง ..
เรนเชื่อนะคะว่า ..มนุษย์มีศักยภาพสูง.. สามารถ ..ที่จะสังเคราะห์ ความรู้..เข้ามาเป็น..จินตนาการ ..
ละวาง ... และรู้จัก .. ยืดหยุ่น ..
ฝึกลดอัตตา ..รู้จักการ เป็น ผู้ให้ .. อย่างแท้จริง..
สังคม ..ถึงจะอยู่ร่วมกัน .. ได้อย่างสันติ ..
.......................
เรน.. ขอโทษ ..นะคะ..
แบบ เรน ..อยากเก็บ ..ความรู้สึก ..อันนี้ ..ไว้ในไดฯ ของเรนนะคะ..
วันนี้ เรน เขียนกลอน ..ไม่ออกเลยคะ..
เรน ..ขอโทษ ..คุณลุง..นะคะ..
rain.. 3 ต.ค. 2547 09:14 น. - ID 62793 
985
15
0
3 ตุลาคม 2547 09:27 น. - comment id 343051
^____^ น่ารักเสมอเลยเรนจัง อิอิ
3 ตุลาคม 2547 09:30 น. - comment id 343054
.มัยร่า ..ลิงต้อง ..อุรังอุตังด้วย ..อิอิอิ.. ซาแว้ปป..
3 ตุลาคม 2547 09:56 น. - comment id 343064
มาทักทายพี่เรน ...คิดถึงพี่เรนจัง...โย่วๆๆ..
3 ตุลาคม 2547 10:26 น. - comment id 343074
...บางคนเมื่อเห็นปัญหา คิดว่าภูผาสูงชัน
กุหลาบที่เห็นอยู่นั้น มีแต่หนามอันแหลมคม
บางคนกลับเห็นอีกอย่าง เห็นทางโอกาสเหมาะสม
ท่ามกลางขวากหนามระทม ยังชื่นรื่นรมย์กุหลาบงาม..
อิ_อิ ความคิดช่างโตแท้ มองโลกในแง่นี้อ่ะ ถูกแล้วครับน้องเรน
คนเราที่มีปัญหาเพราะอัตตา ตัวคนนี้แหล่ะ ชอบเอาความมีตัวตนไปใส่
ในทุกสิ่ง แทนที่จะเอาความจริง (ธรรม) ไปใส่ เรื่องยุ่ง ๆ ก็เลยตามมา
อิอิ เอาแค่นี้หล่ะกัน เขียนมาก จะจบไม่ลง จริง ๆ จะเขียนทั้งวันทั้ง
คืนก็ได้ครับ ชอบมากเป็นพิเศษเลยครับเรื่องอย่างนี้ เพราะมันเกี่ยว
ข้องกับเราโดยตรง อยากให้ทุก ๆ คน คิดอย่างน้องเรนนะครับ มัน
จะทำให้เราเห็นโลกได้กว้างขึ้น
+-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
3 ตุลาคม 2547 12:04 น. - comment id 343142
คนน่ารักก็แบบนี้แหละ มีธัมมะในใจแล้วยังเผื่อแผ่ให้ผู้อื่นด้วย อนุโมทนาด้วยครับ
แก้วประเสริฐ.
3 ตุลาคม 2547 12:19 น. - comment id 343152
ดีแล้วจ๊ะ...ที่เรนเขียนเก็บไว้ วันหนึ่ง...เมื่อเราโตขึ้น...สภาพความเป็นจริง อาจทำให้เราไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องเก่าๆ ไป แต่บันทึกนี้...จะกลับมาเล่าเรื่องเหล่านั้นให้เราฟัง ไม่แน่นะ...เราอาจเกิดคำถามสะดุดใจขึ้นมาว่า *จริงสินะ...ครั้งหนึ่งเราเคยมองไว้แบบนี้* ดีใจจังจ๊ะ...ที่เรนจะเป็นอีกแรงที่จะให้โลกของเราสวยงาม .............................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
3 ตุลาคม 2547 12:47 น. - comment id 343176
พี่ชายแวะมาร่วมประทับใจด้วยครับ
3 ตุลาคม 2547 13:59 น. - comment id 343212
เขียนความรู้สึกระบายออกมาได้ดีมากแล้วก็น่ารักด้วยจ๊ะขอให้น้องเรนเป็นเด็กที่น่ารักและแสนดีของพี่ๆและลุงตลอดไปนะจ๊ะ รักจ๊ะ
3 ตุลาคม 2547 14:21 น. - comment id 343230
ห่างหายไปนานคิดถึงจัง ....................................
3 ตุลาคม 2547 15:44 น. - comment id 343260
ก็เห็นป้อนข้อมูลผิด ๆ เข้าหัวกันตั้งแต่ยังเป็นผ้าขาว .. มีแยกห้องคิง .. ห้องบ๊วย .. ห้องคิงก็แข่งขันกันไปเถอะ .. ไม่อยากจะเป็นที่โหล่ในชั้น ทั้งที่ความจริง .. ไปอยู่ห้องอื่นก็อาจจะอยู่อันดับต้น ๆ เครียดกันไป .. ห้องบ๊วย .. กลายเป็นห้องเหลือขอ .. ครูบาอาจารย์ไม่ใส่ใจ .. จะหาเพื่อนร่วมชั้นมาชักจูง หรือช่วยสอนช่วยแนะเรื่องเรียน .. หันไปมองกันเองก็แย่ ๆ พอกัน .. อืมมม .. เอาเข้าไป .. พูดไม่ออกอ่ะนะ .. ไม่รู้จะโทษอะไรดี .. เฮ้อออ .. มานั่งบ่นกะน้องเรน .. ไม่ต้องแก่ก้อบ่นได้เนอะ .. เรนเนอะ .. อิอิ .. .......................... ปล. วันนี้มาในชื่อที่นู๋เรนชอบจ้า ... ^___^
3 ตุลาคม 2547 16:25 น. - comment id 343274
แตงก็อยู่ในห้องต้นๆ .. อืมมม .. แตงก็คิด.. เพื่อนเค้าก็คิด.. คนอื่นก็คิด.. ว่าคนในห้องเก่งมักจะเห็นแก่ตัว .. .. สิ่งที่พบเห็นได้จริง .. ก็คือ เด็กห้องท้าย .. ความจริงใจของเพื่อน .. จะมีเกินร้อย ในขณะที่เด็กในห้องต้นๆ.. (ก็ไม่ทั้งหมด ) มีให้เพื่อนไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ .. .. เรื่องแบบนี้ มันวัดกันที่เวลามีปัญหา .. .. เด็กห้องท้าย .. เพื่อนโดนลงโทษ มันก็รับกันหมด ..ช่วยสุดปัญญา .. แม้จะโดนอาจารย์ว่าก็ตาม.. แต่ถ้าห้องเด็กเก่ง .. พอปัญหาเริ่มเกี่ยวกับคะแนน .. ก็ไม่ยุ่งด้วยแล้ว .. .. บางครั้ง การเข้าไปอยู่ในสังคมแบบนี้ .. มันก็ดี และไม่ดี .. แตงก็ไม่รู้เหมือนกัน .. ว่าบางที .. แตงอาจจะเป็นคนเห็นแก่ตัวแล้วก็ได้ ..
3 ตุลาคม 2547 18:04 น. - comment id 343293
ว่างๆ เปิดสมุดบันทึกให้อ่านอีกนะจ๊ะ เพราะว่าสมุดบันทึกของหนูเรนทำให้ห้องสดใสเลยเชียว พี่นางฟ้า..เชื่อเหมือนน้องเรนว่า คนทุกคนมีคุณค่า..ในตัวของเค้าเองเนอะ คิดถึงหนูเรนจังจ๊ะ
3 ตุลาคม 2547 18:42 น. - comment id 343312
พี่แก้ม .. ขอมาแอบอ่านความประทับใจ .. ของนู๋เรน
น้องเรนทำให้พี่แก้ม .. นึกถึงเรื่องเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก
ที่ครั้งนึง .. ตัวเองก็เคยได้ทำ .. เหมือนที่น้องเรนได้ทำ ..
อ่านงานน้องเรนทีไร .. พี่แก้มก็ได้กลับมามอง
ย้อนถึงเมื่อครั้งที่เป็นเด็ก .. วัยใสๆ .. เสมอๆ ..
สมแล้ว .. ที่เป็นน้องเรน .. เด็กน้อยสดใส .. วัยซน .. ในใจพี่ๆ จ๊ะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
=^______________________^=
แก้มป่อง .. นู๋กะลังฮอตฟอร์ม ..
¤ ¤ KËÅM _ PÖÑG¹ ¤ ¤
3 ตุลาคม 2547 22:00 น. - comment id 343366
.....ผ้าขาว นะเรน
3 ตุลาคม 2547 22:33 น. - comment id 343385
น่ารักจัง ห้องบ๊วย ก็แค่มุมมองจากภายนอกอ่ะค่ะ ถ้าลองเข้าไปอยู่ดูมีไรสนุกกว่าที่คิดเยอะ แหะๆ อ่านแล้ว..........อยากพูดบ้างไม่ว่ากันน้อพี่เรน มาทักทายค่ะ**
4 ตุลาคม 2547 00:11 น. - comment id 343435
มาเยี่ยมเรนน้อยด้วยความประทับใจจ้ะ
4 ตุลาคม 2547 00:17 น. - comment id 343439
เห็นด้วยทุกอย่างที่พูดมา บทความน่าประทับใจและน่ารักมาก
4 ตุลาคม 2547 00:18 น. - comment id 343440
นับว่าเป็นนิมิตหมายอันดีนะขอรับ ขอสนับสนุนด้วยนะน้องนะ
4 ตุลาคม 2547 05:36 น. - comment id 343458
อัตตาคือตัวตน ไม่ได้ค้นให้รู้แจ้ง หมุนเวียนเรื่องเปลี่ยนแปลง แก่งแย่งกันให้บรรลัย เป็นความคิดที่ลึกซึ้ง ดีเยี่ยม แวะมาปรบมือให้จ้า
4 ตุลาคม 2547 09:33 น. - comment id 343537
อ่านแล้วคิดอารัยดีๆได้มากมายเลยค่ะพี่เรน ปลาวาฬมาทักทายนะคะ
4 ตุลาคม 2547 09:37 น. - comment id 343541
ความรู้สึก..ในบันทึก..เล่มสีฟ้า จากวาจา..เป็นอักษร..ป้อนสีสัน จากวัยเด็ก..จนเติบโต..โอ้ชีวัน หนูเรนนั้น..สื่ออารมณ์..สมจินตนาการ
5 ตุลาคม 2547 06:52 น. - comment id 344054
..เรน..อรุณสวัสดิ์ ..นะคะ..
ขอบคุณ ..ไมด์..
ขอบคุณ ..พี่แก้ว..
ขอบคุณ..พี่แก้วฯ..
ขอบคุณ .. พี่ชาย ..
ขอบคุณ.พี่หวาน..
ขอบคุณ ..พี่ไก่..
ขอบคุณ ..ผู้หญิงสีม่วง ..( ..พิเศษ..เล้ยยคะ ..จู๊บ ๆ.. อิอิอิ )
ขอบคุณแตง..
ขอบคุณ พี่นางฟ้า ..
ขอบคุณพี่แก้ม..
เรน..ขอบคุณ.. พี่รัถยา..
ขอบคุณ นัส..
เรน..กราบสวยๆ พี่ดอกแก้ว ..
ขอบคุณ พี่ชายพันดาว..
ขอบคุณ พี่นิว ..
ขอบคุณ พี่ชัย..
ขอบคุณ ..ปลาวาฬฯ ..
ขอบคุณ พี่เมฯ ..
..เรน ..ขอบคุณ ..พี่ๆ ..น้องๆ..
..ที่เข้ามา ทักทาย เรน ..นะคะ..
แบบ ตอนเช้า ..สิบโมง ..เรนมีสอบ ..
..ซาแว้ปป..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
