:::::ไต่หลังให้พ่อหน่อย:::::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


1.               ปวดหลังปวดไหล่ไปถ้วนหลัง
จะยืน-นั่ง-นอนแผ่  แก้บ่หาย
สายเอ็นตึงดึงรั้งไปทั้งกาย
ปวดกระดูกปานจะวายลงเรื่อยแล้ว
 
2.               กรำงานหนักหักโหมระดมแรง
เพื่อให้ผักฟักแฟงที่แต่งแถว
เติบเต็มต้นโตใหญ่ไปถ้วนแนว
เติมความหวังที่ยังแพรวให้พราวไป
3.               หมายให้หนูคนดีได้มีกิน
เลี้ยงชีวินเพียงพอต่อนิสัย
คือติดดินบ่หมิ่นตนจนจนใจ
กับบ่รอทานของใครโยนให้กิน
4.               ปลูกหมากโต่นหมากบวบกับหมากพร้าว
ลงหมากอึ๊หมากน้ำเต้าหมากกระถิน
เพาะหมากเขือกับหมากงั่วหมากถั่วดิน
หมากนั้นรดด้วยเหงื่อรินจึงกินเอม
5.               ไม่เคยเห็นสิ่งใดได้มาเปล่า
ต้องลงแรงแลกเอาเข้มเท่าเข้ม
ไม่มีสิ่งใดฟรีให้ปรีด์เปรม
ต้องจ่ายคืนเต็มเต็มตรงสุดทาง
6.               ไต่หลัง  ให้พ่อ  ต่อลงขา
ขอบใจเจ้าขวัญตา-โปรดอย่าหมาง
อย่ารำคาญบางครั้งพ่อยังคราง
ก็เอ็นทั่วสรรพางค์ยังขบกัน
7.               เก่งแท้    ยอดแท้  หนูเยี่ยมแท้
ไต่หลังพ่อ  ต่อหลังแม่  แก้เจ็บนั่น
เมื่อมีกินและเห็นลูกสุขชีวัน
ก็เมื่อนั้นพ่อจึงหายเหนื่อยหน่ายเอย .
 				
comments powered by Disqus
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    2 ตุลาคม 2547 17:21 น. - comment id 342833

    มอบแด่คนรักลูกนะครับ
  • tiki

    2 ตุลาคม 2547 18:17 น. - comment id 342860

    นึกถึงลูกสาวเมื่อเล็ก ร้องไห้จ้าไปทุบ
    เด็กที่ให้มาเหยียบ ว่ามาทำไรแม่
    ร้องไห้ใหญ่ ..คิดแล้วซึ้ง
  • คนเมืองลิง

    2 ตุลาคม 2547 18:26 น. - comment id 342865

    ^__^ หายเมื่อยหายปวดเลยค่ะ อิอิ
  • rain..

    2 ตุลาคม 2547 19:52 น. - comment id 342903

    ให้ ..คนที่รักพ่อ .. แบบเรน ..ได้เปล่าคะ..อิอิอิ..
            ..
       ตอนเด็ก ..เรนอ้อนพ่อ..
     เอ่ยขอ ..ทุกอย่าง ..ไม่ขัด..
        ..จำได้ ....ขี่คอพ่อ ..ตอนไปวัด..
      มามี้ปัด ...บอกไม่ไป
          พ่อสอน..ให้กราบพระ.
       ลดละ ..ซุกซน..ให้ไกล..
           ห้ามงอน ..กับใครๆ..
      หน้าเรนใส ..ทุกครั้ง ..วันพ่อมา..
    
            ..เรน ..หัดแต่ง ..นะคะ..
     
    
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    2 ตุลาคม 2547 19:59 น. - comment id 342908

    สวัสดีครับคุณtiki คุณคนเมืองลิง และน้องเรน
    ผมกำลังจะเขียนความฝันนะครับ
    
    ชื่อโฮมสเตย์
    
    เมื่องานเสร็จแล้วจะเอามาอวด
    
    
  • ลี่...ชวนมาเยือน

    3 ตุลาคม 2547 11:52 น. - comment id 343120

    อบอุ่นดีจังค่ะ...
    วันหนึ่งเมื่อลูกเค้าโตขึ้นได้มาอ่านงานเหล่านี้...คงเป็นหยดน้ำที่จะเลี้ยงเค้าไปจนโต จนแก่ฒ่าเลยนะคะ
    ......................................................................................
    ลี่...ผู้มาเยือน
    .
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    3 ตุลาคม 2547 12:52 น. - comment id 343181

    ขอบคุณครับคุณลี่
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    3 ตุลาคม 2547 13:54 น. - comment id 343205

    สวัดีครับ.............
    
          มาเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี  
    
           
    
    กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
    ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
    จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
    จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
     
    
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    3 ตุลาคม 2547 13:54 น. - comment id 343206

    สวัดีครับ.............
    
          มาเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี  
    
           
    
    กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
    ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
    จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
    จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
     
    
  • ดาหลา & ปะการัง

    3 ตุลาคม 2547 14:21 น. - comment id 343231

    คุณก่อ คะ 
    คุณรู้ไหม อ่านบท นี้ คิดถึง  คุณพ่อ มา น้ำตาริ้นเทียวค่ะ 
    
    
    อดีต 2 เท้า เราย้ำบนกายาท่าน หัวร่อ สนุกสนานยามท่านพลิกไป ม้วนมา  ไม่รุ้หรอก ว่า ท่าสุขหรือไร แต่เรา สุขใจได้ เดินเล่นบนหลัง พ่อ ที่ คอยปกป้อง.........
    
    ขอบคุณค่ะ  เดี๋ว วันนี้ 20 นี้ ครบ 22 ปีที่ท่านจาก เราไป 
    
    
    
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    3 ตุลาคม 2547 14:29 น. - comment id 343233

    สวัสดีครับคุณผลิใบสู่วัยกล้า
    
    และคุณดาหลา & ปะการัง   
    พ่อแม่คือเทวดาของเรา  ใช่ไหมครับ
    
    
  • ดาหลา & ปะการัง

    3 ตุลาคม 2547 14:45 น. - comment id 343239

    สวัสดีครับคุณผลิใบสู่วัยกล้า
    
    และคุณดาหลา & ปะการัง   
    พ่อแม่คือเทวดาของเรา  ใช่ไหมครับ
    
     
     จาก : ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์  
    
    
    พ่อ แม่เป็น ทุก อย่าง ของชีวิต 
    ทั้ง เทวดา ม้าไข้  
    
    แล้ววันนี้เราก็คือ เทวดาของสาวน้อย  .....
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    3 ตุลาคม 2547 14:53 น. - comment id 343243

    อืม.........
  • มัดหมี่ค่ะ

    3 ตุลาคม 2547 18:15 น. - comment id 343296

    เท้าน้อย ๆ ลอยบนขา คุณตานั้น
    ยังเป็นวัน ที่จดจำ ได้เสมอ
    ย่ำลงไป แอบมอง ตาละเมอ
    ยามตาเผลอ หลับไป ฉัน...หนีเลย...ฮิฮิ
    
    คิดถึงคุณตาอะพี่ก่อพงษ์
    ตอนเด็ก ๆ จำได้ทุกอย่าง มัดหมี่มีคุณตา คุณยาย ที่ท่านรักมัทเป็นที่สุด ม๊าเอามัทไปฝากคุณยายเลี้ยงบ่อย ๆ ค่ะ เย็น ๆ ก่อนนอนคุณตาชอบให้มัทนวดขาให้ แต่มัทนวดไม่เป็นก็ต้องใช้เท้าเหยียบ ๆ ไปบนขาของคุณตา พอคุณตาหลับ มัทก็หลบแว็บ ๆ ทุกทีค่ะ ตอนนี้ไม่มีคุณตาแล้วค่ะ ท่านไปสวรรค์ตั้งแต่อายุท่านได้ 80 ปี ค่ะ
    ผ่านมาได้ สิบกว่าปีแล้วยังจำได้ไม่เคยลืมค่ะ
    
    คิดถึงพี่พงษ์นะคะ เป็นอย่างไรบ้างคะ ยังสุขสบายดีอยู่หรือเปล่าคะ
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    3 ตุลาคม 2547 19:28 น. - comment id 343326

    คิดถึงเช่นกันครับคุณมัทหมี่
    พี่สบายดี  ขอบคุณมากครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน