ผู้หญิงคนนึงซึ่งอยู่อย่างเดียวดาย ผู้หญิงที่จมหายไปกับแห่งหนไหน ไม่มีใครเห็นแม้เพียงผู้ใด ทุกบดบังไว้ที่ห้วงของเงาบางบาง แม้เพียงคนนึงที่ฉันมองหา เค้ายังไม่มาลดตัวลงเคียงข้าง คงเป็นแค่ความหวังเลือนลาง ฉันคงต้องอยู่ตรงข้างล่างคนเดียว ไม่รู้ต้องถูกเงาร้ายโอบหุ้มอีกเท่าไหร่ มีใครบ้างมั้ยสนใจแลเหลียว ช่วยพาฉันออกไปจากใยบางที่อยู่เพียงผู้เดียว ให้พ้นจากสายใยเกี่ยวที่พันจนหมดหนทาง
2 ตุลาคม 2547 07:50 น. - comment id 342589
.+*. วันนี้แวะมาแต่งกลอน แต่งแล้วรู้สึกว่ามันโหดร้ายจังเลย = +^________^+ =
2 ตุลาคม 2547 08:01 น. - comment id 342591
อ่านแล้วเศร้าอะ แต่ก็หนุกดี เพราะดี
2 ตุลาคม 2547 09:03 น. - comment id 342596
หากเส้นใยบางๆ ที่ถักถอ เป็นสายใยที่ก่อ...สร้างด้วยความผูกผัน แม้ว่าอีกฝ่ายไม่ยอมรับที่จะต่อสายสัมพันธ์ แต่ฝ่ายเธอนั้น ฉันรู้ดี ถึงความเหนียวแน่น เศร้าๆ นะค่ะ พยายามเข้า
2 ตุลาคม 2547 10:33 น. - comment id 342608
เศร้าจังนะ.........เเต่........ชอบค่ะ
2 ตุลาคม 2547 11:50 น. - comment id 342638
. ขอบคุณคะ ทุกๆๆ คน.+*.
2 ตุลาคม 2547 12:04 น. - comment id 342658
ไม่จริงหรอก pepper อยู่ในเงาหนาหรือบางแค่ไหน พี่นางฟ้าก้อมองเห็นอยู่ดี แวะมาหาด้วยความคิดถึ๊งจ้ะ
2 ตุลาคม 2547 15:53 น. - comment id 342792
เป็นงานสะท้อนความเศร้าในอุ้งมือพันธนาการ ได้เป็นอย่างดีค่ะ อ่านให้กำลังใจค่ะ
2 ตุลาคม 2547 17:17 น. - comment id 342832
ขอบคุณคะ
4 ตุลาคม 2547 00:41 น. - comment id 343448
ดีครับ ชอบมากๆๆๆ(คนแต่ง) เศร้า &ซึ้งดี