สัญญานะว่าจะปิดเป็นความลับ ใช้รอยยิ้มกลบทับความเคลื่อนไหว ทุกเหตุการณ์วีรกรรมที่ทำไป มันมาจากความเผลอใจชั่วครั้งคราว ใช้สายตาอำพรางสิ่งซ่อนเร้น ฟอกสีดำให้เห็นเป็นสีขาว ใช้กลิ่นหอมแห่งภาพพจน์ลดกลิ่นคาว ทุกเรื่องราวฉาวโฉดโปรดปิดมัน เพื่อนช่วยเพื่อน เพื่อนไม่ช่วย ใครช่วยเพื่อน คำว่าเพื่อนจะไร้แผลความแปรผัน เราสองคนจะไม่เคลื่อนเกินเพื่อนกัน ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนไม่เคลื่อนตัว เพื่อนช่วยปิดความลับด้วยนะเพื่อน เราดูเหมือนทำผิดพลาดโทษตัดหัว เงาความผิดติดเป็นกาวเรานึกกลัว กลิ่นความชั่วมัดผูกจมูกเรา เราสองคนนั่นหรือก็คือเพื่อน แต่คลาดเคลื่อนศีลสามเมื่อยามเหงา เพื่อนมีสุขเราก็สุขทุกข์บรรเทา แต่ไฟบาปร้อนเร่าเริ่มเผาใจ สัญญานะว่าจะปิดเป็นความลับ สร้างภาพพจน์กดทับความเคลื่อนไหว ให้เรื่องราวฉาวโฉดหมดกลิ่นไป เราค่อยหาสิ่งแปลกใหม่มาทดลอง 30 กันยายน 2547
1 ตุลาคม 2547 17:52 น. - comment id 342293
ติดตามอ่านกลอนของคุณอยู่นะคะ เขียนเก่งจังเลยค่ะ เพราะมากๆค่ะ
3 ตุลาคม 2547 23:15 น. - comment id 343408
ขอบคุณครับ ช่วงนี้สอบครับ
6 ตุลาคม 2547 01:21 น. - comment id 344743
พี่เพิ่งกลับมาจาก*ทีลอซู* ค่ะ ขอบคุณนะคะที่ไปเยี่ยมบ้านพี่ ยังเขียนกลอนได้เข้มเหมือน*เอสเพรสโซ่*ไม่ใส่นมเหมือนเดิม พี่ชอบค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ