ทะเลเผา กลิ่นทะเล..ยังไม่จาง..ห่างเลือนหาย ภาพตราไว้..ในบันทึก..ผนึกแน่น เก็บเรื่องราว..ความทรงจำ..งามต่างแดน คลื่นโลดแล่น..เอามาฝาก..อยากจำนรร ที่ชายหาด..มีหลากหลาย..ชายและหญิง บ้างก็อิง..บ้างก็แอบ..แนบชิดนั้น นั่งอิจฉา..มองตาปริบ..ยิ้มยิงฟัน กอดตัวเอง..ก็แล้วกัน..ฉันไร้แฟน กล้องถ่ายรูป..หยิบขึ้นมา..น่าเก็บภาพ ได้โปรดทราบ..เพื่อนยกมือ..ถือไว้แน่น ถ่ายให้หน่อย..โอ้แม่เจ้า..สาวต่างแดน สวยสุดแสน..ใส่ทูพีช..เราติดใจ ปฏิเสธ..ไม่ยอมถ่าย..ขัดใจท่าน เพื่อนกัดฟัน..สะบัดตูด..ให้ชุดใหญ่ หิ้วคันเบ็ด..ออกล่องเรือ..ทะเลไกล หาปลาไว้..เป็นอาหาร..งานกลางคืน เราก็นอน..บนเตียงเปล..แล้วเสหลับ เพื่อนมันกลับ..จากตกปลา..ทำหน้าชื่น ปลาสิบตัว..พรานทะเล..เท่ห์ทำยืน แล้วหยิบยื่น..ด้วยไมตรี..มีวาจา ไปกลางเลฯ..เห่สายคลื่น..ให้ชื่นจิต แล้วจะติด..ใจสนุก..ไร้ทุกข์หนา ว่าไงเพื่อน..เราเป็นไกด์..เต็มใจพา รับอาสา..พายเรือเอง..อย่างเกรงใจ คงไม่ไป..ไม่ได้แล้ว..รีบแจวลุก นึกสนุก..ทำก๋ากั๋น..ฉันไปไหว คลื่นทะเล..คงไม่หนัก..สักเท่าไร เมาคงไม่..เกิดกับฉัน..วันล่องเรือ อ้วกที่หนึ่ง..ตรงครึ่งทาง..กลางทะเล จะหันเห..เรือกลับฝั่ง..คงยากเหลือ อ้วกที่สอง..ก็ตามมา..เหมือนโดนเบือ ไม่อยากเชื่อ..ว่าจะเมา..เคล้าคลื่นไป เพื่อนมันถาม..เราเป็นไง..จะพายกลับ ไม่ยอมรับ..ว่าโครตแย่..แน่ยังไหว กลัวเสียฟอร์ม..คงต้องยอม..เก๊ก.ต่อไป ไม่เท่าไร..อ้วกที่สาม..ดันตามมา เห็นรอยยิ้ม..คนตกปลา..หน้าหมั่นไส้ พายเรือไป..ใกล้ทุ่นลอย..ห้อยเหยื่อหา หย่อนเบ็ดลง..ไปในน้ำ..ทำชายตา ขำขันมา..มองที่เรา..เฝ้าโกงคอ อ้วกที่สี่..อ้วกที่ห้า..อ้วกที่หก หมดแรงยก..ทั้งแขนขา..พาให้ท้อ ล้มตัวลง..แล้วนอนหลับ..พับไม่รอ โอ้เราหนอ..หมดสิ้นท่า..ทำซ่าส์ดี รู้สึกตัว..ตื่นอีกที..ที่ใกล้ฝั่ง เสียงเพื่อนดัง..ปลุกให้ลุก..รีบเร็วรี่ คนมันเยอะ..อายเขาเพื่อน..เตือนทันที ยิ่งไม่มี..ฟอร์มจะเหลือ..ให้เชื่อกัน ยาแก้เมา..ซัดสองเม็ด..เข็ดแล้วครับ เริ่มต้นหลับ..ตั้งแต่เย็น..เห็นความฝัน ตื่นอีกที..เกือบสามทุ่ม..คุ้มเกินวัน สร่างเมาพลัน..ก็เริ่มหิว..คิวต้องกิน กลิ่นปลาย่าง..ทาด้วยเกลือ..เพื่อได้รส มันมาจรด..ปลายจมูก..ถูกใจสิ้น เพื่อนมันทำ..รอเอาไว้..จะได้กิน คงถูกลิ้น..หายเมาคลื่น..ฟื้นซะที เพื่อนมันแซว..ไม่ยอมเลิก..เรื่องเมาคลื่น แต่เราฝืน..เถียงเป็นเอ็น..เน้นศักดิ์ศรี มีเหตุผล..อ้วกกระจาย..ในวันนี้ เตรียมพื้นที่..ใส่ปลาเผา..เท่านั้นเอง ทะเลเผา..คือปลาเผา..เราโดนเผา ก่อนเพื่อนเผา..เราต้องเผา..ตัวเราเก่ง เรื่องอะไร..ให้เพื่อนเผา..เรานักเลง เสียฟอร์มเอง..เผาตัวเอง..เจ๋งจริงจริง . ฟอร์มของ..คุณฟุ้ง
30 กันยายน 2547 18:24 น. - comment id 341519
เหตุเกิด ณ เกาะช้าง.... อิอิอิ....เพื่อนๆ ขอน้ำจิ้มหน่อย... อาหารทะเลเผาอร้อย..อร่อย...จ้า.........งงงง
30 กันยายน 2547 18:40 น. - comment id 341538
ดีนะค่ะที่ยังไว้ฟอร์ม อิอิ คิดถึงคนแต่งกลอนจัง เอาเป็นว่ามาเที่ยวระนองจะพาไปให้หายเมาคลื่นเลยแล้วกัน อิอิ
30 กันยายน 2547 19:40 น. - comment id 341632
ขอหัวเราะดังๆก่อน อ่านกลอน เมจิคที่ไร สนุกทุกครั้งเลยค่ะ แวะมาบอกว่า คิดถึงนะคะ
30 กันยายน 2547 20:41 น. - comment id 341689
โธ่เพื่อนเราแล้วบอกว่าคอแข็ง ทำท่าแกร่งแฝงนักเลงเก่งเหลือหลาย อ๊วกเต็มเลต้องเหหันยันไม้พาย กว่าสบายตั้งค่อนคืนยืนหม่ำปลา... เอวัง... แวะมาชวนหน่อย คราวหน้าไปเที่ยวภูเขากันไม๊..ค่ะ.. ..จะเมาทะเลหมอกไหมน๊อ..อิอิ..
30 กันยายน 2547 21:37 น. - comment id 341730
..สนุกมากเลยคะ.. พี่เมฯ .. เขียนงาน..แบบนี้ ..เรนชอบนะคะ.. ..ทะเล..ที่..มีคลื่น.. เหม่อยืน ..ริมชายหาด.. นั่ง..เขียนเพ้นท์..รูปวาด.. ภาพประหลาด ..ทะเลหม่น .. ..เรน ..ขออนุญาต ..แจมพี่เมฯ ..นะคะ..
30 กันยายน 2547 22:42 น. - comment id 341808
ว่าไงคะ คุณยายวอนบิน...ส่งอาหารเลี้ยงปลา เข้าท่าดีนะคะ ในภาคปฏิบัติถือว่าดีเลิศค่ะ เพราะได้ขอดอาหารออกหมด ไปถึงทะเลแล้ว ต้องเตรียมท้องหม่ำของทะเล ไม่ได้แวะเข้ามาอ่านนานแล้ว ยังสนุก เหมือนเดิมนะคะ
30 กันยายน 2547 23:10 น. - comment id 341846
^__^ กลอนน่ารักจริง ๆ ค่ะ
1 ตุลาคม 2547 00:42 น. - comment id 341911
5555555555555 อยากหัวเราะเป็นภาษา คำเมือง มาแล้วครับ มากันแล้ว มีน้ำมันมาให้ เผื่อยังไหม้ไม่หมด อ้วกที่หนึ่ง..ตรงครึ่งทาง..กลางทะเล จะหันเห..เรือกลับฝั่ง..คงยากเหลือ อ้วกที่สอง..ก็ตามมา..เหมือนโดนเบือ ไม่อยากเชื่อ..ว่าจะเมา..เคล้าคลื่นไป ชอบบทนี้จริงเลยครับ 55555
1 ตุลาคม 2547 11:19 น. - comment id 342071
ก๊ากกกกกกก ฟร์อมจัดจริงนะ เมกก็เคยครับ ไม่วางฟร์อมไม่ได้หอกครับ เรามันคนหล่ออ่ะ ฮิๆๆๆๆ ต้องมีฟร์อมกันบ้าง +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
6 ตุลาคม 2547 20:21 น. - comment id 345162
อิ อิ อยากไปเที่ยวบ้างจัง แวะมาทักทายค่ะ... ......เห็นลมละเมอเพ้อหวาดผวา.....