คืนนี้สายสมโชยมาพาใจหม่น มวลไบไม้ลอยวนไปบนฟ้า..ที่กว้างกว่า ก้อนเมฆเป็นใจเลื่อนไหลลอยเล่นทุกเวลา พระจันทร์บนฟ้าเลื่อนตามดารา..บนทางกว้างไกล สายลมแห่งใจข้า.... ช่วยพัดพาความห่วงหา..ข้ามฟ้าไปได้ใหม พัดไปได้ใหม..ไปถึงใครคนหนึ่งที่อยู่แสนไกล ฝากบอกเขาได้ใหม..ว่ามีหัวใจดวงน้อย.คอยห่วงเธอ จำได้ใหมวันนั้น... เราเคยมองฟ้าด้วยกัน..มองจันทร์ด้วยกันเสมอ เธอยังบอกว่าจันทร์คงอิจฉาที่เรามาพบเจอ สายลมพัดมาฉันยังเพ้อ..บนตักเธอที่เคยหนุนแสนอุ่นใจ วันนี้ต้องมาไกลห่าง... ต้องมานั่งอ้างว้าง..มองพระจันทร์ไม่อาจแก้ไข เธอจากไปแล้ว..เหลือไว้แค่ลมแห่งความเศร้าใจ แค่พิษของรักในใจ..ที่เธอฝากไว้..ให้กับใจนี้ ..............ที่ร้าวราน.......................
29 กันยายน 2547 10:05 น. - comment id 340297
ไม่เคยเอาจากใครไปก่อน
29 กันยายน 2547 11:45 น. - comment id 340366
เธอจากฉันไปแล้ว ไร้วี่แววจะห่วงหา เธอจากไปโดยไม่ไร้ลา เหลือฉันไว้กับน้ำตาเต็มหน้าครอง *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
29 กันยายน 2547 13:06 น. - comment id 340442
ไม่รู้ทำไมเหมือนกันเนาะ ว่ามันจะต้องมีวันจากกันด้วย *-* แวะมาทักทายค่ะ *-*
29 กันยายน 2547 14:05 น. - comment id 340489
มาเป็นกำลังใจให้ตามหาเธอให้เจอนะคะ
29 กันยายน 2547 16:02 น. - comment id 340610
สิ่งดี ๆ เกิดขึ้นกับชีวิตเราได้เสมอค่ะวันนี้อาจเศร้าแต่พรุ่งนี้หรือสักวันต้องมีรอยยิ้มแน่นอนจ่ะ
7 ตุลาคม 2547 17:29 น. - comment id 345872
ตรงตัวเองล่ะเซ้!!!! เพื่อนเอ้ย ไม่เป็นไรกินเหล้าเดี๋ยวก็หาย