เราสองคนบนทางข้างหน้านั้น ต้องจากกันตรงแยกจะแปลกไหม เมื่อต่างคนค้นวิถีที่พอใจ ทนมิได้เมื่อเดินเพลินร่วมกัน แม้ความรักชักเราให้เข้าหา ร่วมกันมามีทุกข์สุขเหหัน กลับทะเลาะเบาะแว้งขัดแย้งกัน ความสุขสันต์เสื่อมสลายมลายพัง จะเก็บรักสลักใส่ใจฉันนี้ ขอคนดีเดินพบประสพหวัง เจอเนื้อคู่สู่สมนิยมจัง อยู่จีรังเรื่อยไปได้นิรันดร์ ให้เขารักภักดีเธอเพ้อเรื่อยไป คอยเคียงใกล้เกื้อหนุนอบอุ่นฝัน มิต้องจากพรากไปในสักวัน คือพรฉันเพื่อเธอเสมอมา 27 กันยายน 2547