ลมข้างนอกหนาวไหมที่นั่น แต่ที่นี่ลมหนาวกับฉันกอดกันกับความเหงา จิบกาแฟแก้วอุ่น เปิดเพลงคิดถึงคุณอย่างใจเบา บอกลาวันเก่าเตรียมรับเช้าวันต่อไป ดาวที่นี่สวย แต่จะสวยกว่ากหากคุณเคียงข้าง ยามดึกแสนอ้างว้าง คนร่างบางอย่างฉันหวั่นไหว เปิดทีวีดูรายการเก่า เขียนไดอารี่ถึงเราซ้ำมาซ้ำไป ได้แต่รอจดหมายจากคนไกล ในทุกวัน ฝากต่อกลอนด้วยนะ ถ้าคิดว่าแน่ อิอิๆๆ
27 กันยายน 2547 15:31 น. - comment id 339155
..ถ้าฉันจะไม่มีวันรู้จักรักแท้.. ฉันก็ไม่เคยแคร์อยู่แล้วล่ะ เจอรักไม่จริงเมื่อไหร่ก็แค่ตัดใจซะ แล้วเปิดรับคนอื่นเข้ามาเรื่อยๆไป ..อย่ามองว่าที่ฉันเป็นแบบนี้.. เพราะฉันเป็นคนไม่ดี..เป็นคนชอบหวั่นไหว แต่ที่จริงแล้วบางอย่างมันสอนให้ฉันเป็นไป ประสบการณ์ต่างหากที่ทำให้เข้าใจอะไรดี ..ก็จริงหรือเปล่าล่ะ.. ที่ความรักน่ะหวังอะไรไม่ได้มากกว่านี้ แค่มีใครไม่ให้เหงา..จะรักแท้หรือเปล่าก็ช่างสิ ยังไงมันก็ดีกว่าคบผู้ชายไม่รักดี..อย่างเธอ อีกบทของณัชชานะ ชอบเอามาให้อ่าน
27 กันยายน 2547 15:32 น. - comment id 339157
ความรักไม่ได้สอนให้เราตั้งความหวัง หากแต่มันเป็นพลังที่จะทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้ ถ้าเธอไม่มีความรักในลมหายใจ เธอมีความสุขจริงๆหรือไร...คนดี ไม่ได้ขอให้เธอรักฉัน แต่อย่าปล่อยให้เรื่องราวไหวหวั่นทำร้ายเธอแบบนี้ ต่อให้มองโลกในแง่ร้าย ก็อย่าลืมมองความรักในแง่ดี อดีตช่างมันปัจจุบันต่างหากที่...มีความสำคัญ ความรัก...เกิดได้แม้คนที่เรารักไม่อยู่ตรงหน้า ถามตัวเองสิว่า...ใครที่ทำร้ายเธอให้ไหวหวั่น ในเมื่อความรักไม่มีเงื่อนไข แต่เราต่างหากที่ไปใส่เงื่อนไขให้มัน แล้วคนที่ทำร้ายเธอคือใครกัน ความรักเหล่านั้น หรือตัวเอง อันนี้ของณาชินะ
27 กันยายน 2547 15:33 น. - comment id 339159
คนที่นี่นั่งเหงาอยู่กับสายฝน ไม่ต่างกับคนดีหนึ่งคนที่อยู่ทางนั้น นั่งดูรูปถ่าย หัวใจมันร่ำร้องอยากไปอยู่ใกล้กัน หวังว่าคนดีของฉัน จะนั่งนับวันรอการกลับไป
29 กันยายน 2547 11:43 น. - comment id 340362
แค่ให้คนๆนี้ได้อยู่ในที่ๆมีเธออยู่..... ถึงแม้เธอจะไม่เคยรู้ว่าฉันมีตัวตนอยู่ตรงไหน มันก็ยังดีกว่าการที่ได้แต่แอบมองอยู่ไกลๆ เพราะไม่ว่าจะส่งความรู้สึกไปมากเพียงใด ก็ไม่ถึงเธออยู่ดี .....ฉันเพียงต้องการอยากให้เธอได้รับรู้บ้าง..... ว่ามีอะไรบางอย่างที่เคลื่อนไหวอยู่ไม่ห่างเธอตรงนี้ กำลัง..สนใจ..ใยดี และรนร้อนอยู่ทุกนาทีตามประสาคนที่มีความในใจ . ....ฉันจึงจำเป็นต้องบอกเหตุผล..... ว่าทำไมถึงต้องคอยเวียนวนในชีวิตเธออยู่ได้ นั่นก็เพราะความห่างระหว่างเรา อาจทำให้ฉันต้องขาดใจ ฉันจึงดิ้นรนที่จะได้เป็นคนที่อยู่ใกล้ แม้ไม่สามารถเข้าไปยืนในหัวใจเธอก็ตาม