คิดว่าใครจะจำคนเคยเจ็บ คิดว่าใครจะเก็บรอยซึ้งถึงเจ้าไหว คิดว่าใครจะเฝ้ามาเข้าใจ คิดว่าใครจะปลอบ..ต้องขอบคุณ
26 กันยายน 2547 23:23 น. - comment id 338604
เอาไงดีน้า.. จะปลอบดีไหมนี่.. แวะมาทายทัก..จ้าน้อง
27 กันยายน 2547 06:45 น. - comment id 338809
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
27 กันยายน 2547 13:49 น. - comment id 339058
ลืมสายลมน้ำใสที่ไหลริน คงลืมสิ้นกลิ่นผมเคยดมหอม ลืมดอกรักต้นประดู่คู่พยอม กลิ่นข้าวซ้อมต้มไก่ลืมไข่เจียว ไปลุ่มหลงแสงสีอันวิจิตร หลงเพ่งพิศอิสตรีสีแดงเขียว หลงรถยนตร์ขับซิ่งวิ่งปราดเปรียว มาโกรธเกรี้ยวของเก่าให้เหงาใจ อิอิ อย่าไปอาลัยอาวรณ์ เรื่องแต่หนหลังอยู่เลย
27 กันยายน 2547 15:38 น. - comment id 339164
เพียงแค่เข้ามาทักทายก็หายเหงา เรื่องเศร้าเศร้าเร้าอยู่ไม่รู้หาย แค่หนหลังฝังเจ็บไม่อาจคลาย แม้เรื่องร้ายผ่านผันนั้นไปนาน ต้องขอบคุณภูตะวันที่พลันส่อง ผลิใบป้องสู่วัยกล้ามาให้เห็น อีกคุณฤกษ์ทักทายเหมือนเคยเป็น น้ำกระเซ็นรดแก้ม..แกมเข้าใจ ถึงไม่มีวันนั้นให้ฝันถึง ใจคงตรึงติดรัดไม่อาจไส เพราะว่าเจ็บจนเกินรับเกิดกับใคร ก็คงไม่อาจลืมเลือนเตือนจิตตน
27 กันยายน 2547 16:21 น. - comment id 339194
เยอรมันอันผันพลันเป็นอื่น ความขมขื่นสุดรับกับใจได้ สิ่งที่ไม่อาจเห็นเจ้าเป็นไป คือลืมได้..เชื้อกำเนิดที่เกิดตน
27 กันยายน 2547 16:29 น. - comment id 339201
ล่องลอยไปในโลกกว้างพร้อมทางฝัน อยู่สวิสเยอรมันที่ฝันหา ใช้ชีวิตลอยล่องเหมือนนาวา แล้วกลับมาฝังรากฝากแผ่นดิน(ไทย)
28 กันยายน 2547 02:49 น. - comment id 339500
เขียนงานได้งามอร่ามเดือน สร้อยเสมือนนารีนาถผงาดศรี คงจะงามดั่งจักรพรรดินี ดุจมาลีสูงล่อละออตา เขียนงานได้งามยิ่งค่ะ
28 กันยายน 2547 15:36 น. - comment id 339774
มีเรื่องราวหลากหลายไม่คลายกลุ้ม มาล้อมรุมสุ่มบ่วงให้หว่งหา ใจที่ร้าวเรื่องที่เจ็บทุกครั้งครา ทำอย่างไรกันหนา...พาอับจน ใจหนอใจของเราใช่เขาหน่อย ทำเลื่อนลอยตามติดไปทุกหน อยากจะรู้ไปทำไมเรื่องใจคน รักล้นล้น..รักทำไม..หนอใจตัว อยากขอบคุณทิกิที่มาเยี่ยม แม้ได้เพียงคำชมก็สมหมาย อยากจะบอกเรื่องร้าวที่มากมาย อยากจะตายให้พ้นเรื่อง..ขุ่นเคืองใจ