ตะวันลา จากฟ้าใหญ่ ไปนานแล้ว เหลือเพียง ดวงจันทร์แก้ว แววไสว กับดารา กระพริบ ระยิบละมัย ประดับไว้พราวพร่าง กลางนภา ม้าก้านกล้วย ริมลำธารยามค่ำน้ำรินไหล หิ่งห้อยน้อยลอยไปปลายขอบฟ้า แสงกระพริบยิบยิบสวยหนักหนา ทั่วนภาประดับแสงแห่งดาวเดือน dokkoon แสงศศิส่องกระทบบนยอดหญ้า ลมพัดมากระทบหญ้าหญ้าก็เคลื่อน หิ่งห้อยน้อยแข่งแสงแม้แสงเลือน เหล่าสัตว์เลื่อนตัวกลับลับแสงจันทร์ คคนัมพร เสียงหรีดหรึ่งเรไรในราวป่า กระซิบว่าแสงจันทรางามเฉิดฉัน นกตัวน้อยเกาะกิ่งคอยพูดคุยกัน. ว่าแสงจันทร์นวลสวยด้วยสีทอง/ คะน้า เยือกพระพายชายพัดสะบัดโบก ลมกระโชกกระชากฝุ่นฟ่องขุ่นหมอง เหมือนม่านมัวสลัวหม่นอนธ์ละออง บังแสงส่องโสมาภาให้พร่าเลือน วฤก สายลมพัดโชยพริ้วเพียงแผ่วเบา ช่วยปัดเป่าความสลัวให้คล้อยเคลื่อน เปล่งประกายรัศมีแห่งดวงเดือน งามใดเทียบเปรียบเสมือนแสงจันทรา yayee
26 พฤศจิกายน 2544 18:57 น. - comment id 21136
เพราะมากเลยค่ะ....แต่งได้ดีกันทุกคนเลย
26 พฤศจิกายน 2544 20:46 น. - comment id 21151
ถ้าเพื่อน ๆ เขียนกันคนละบท คงได้เพลงยาวที่มีบทกลอน เป็นร้อยเลยนะเนี่ย ดีใจ ที่ได้เป็นส่วนร่วม อยู่ในนี้
27 พฤศจิกายน 2544 02:21 น. - comment id 21198
เพราะจังเลยจ้า... ช่วยกันคิด ช่วยกันเขียน...
27 พฤศจิกายน 2544 12:23 น. - comment id 21266
ฝีมือขั้นปรมาจารย์ทุกคนเลย...เพราะมากๆๆค่า ชื่นชมๆ
27 พฤศจิกายน 2544 18:20 น. - comment id 21346
เก๋ไก๋มากทีเดียวครับ พี่ๆแต่งได้ดีเลิศ