ในแสงอรุณ..ครึ่งหลับครึ่งตื่น คุณเคยปล่อยความคิดไปบ้างไหมว่า...ฉันเป็นเพียงภาพฝัน แต่พอคุณเอื้อมสัมผัส...คุณก็พบเธออยู่ที่นั่นจริงๆ ทุกๆการเคลื่อนไหว...ทุกๆแห่งหน คุณเคยอยู่ในห้วงรักไหม? คุณเคยรู้สึก...ไกลแค่ไหนที่ใจตกหล่น คุณเคยยืนหยัดรอคอยเสียงจากโทรศัพท์ไหม เพราะคุณคิดถึงกันและกันมากมาย คุณเคยอยู่ในห้วงรักบ้างไหม? มีช่วงเวลาร่าเริง...และช่วงเวลาที่คุณอยากร้องไห้เสียจริง ค้นหาเหตุผลที่ทำให้เชื่อมั่นเธอ เพราะคุณอาจสิ้นลมเพียงแค่คำโกหกของเธอเพียงเล็กน้อย และในช่วงเวลาที่น่าสงสัย คุณเคยพยายามคลี่คลายไหม แต่เธอก็ทอดทิ้งให้คุณได้งงว่ามันคืออะไรกันแน่ และเมื่อเธอจากไปไกลแสนไกล คุณเคยรู้สึกว่าต้องการนอกใจไหม...แล้วพยายาม...แล้วค้นพบ แต่ก็ไม่อาจยอมรับ เพราะกับเธอ...คุณรู้สึกจริงใจจริงจัง เพราะกับเธอ...คุณคือตัวคุณเอง คุณเคยอยู่ในห้วงรักนี้ไหม? และเมื่อความมืดคืบคลาน คุณบอกได้ไหมว่าบ้านของคุณคือความอบอุ่น คุณยังฝันว่ามีกันและกันอยู่...หรือ นอนตื่นอยู่เพียงลำพัง คุณเคยอยู่ในห้วงรักบ้างไหม? อย่างที่ฉันกำลังเผชิญความรักอยู่ คุณเคยรักบ้างไหม...
20 กันยายน 2547 06:46 น. - comment id 334564
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
25 กันยายน 2547 13:21 น. - comment id 337889
สวัสดีครับน้องปุ๊ พี่เมกต้องขอโทษด้วยนะครับ กำลังติดธุระ เลยไม่มีเวลา เขียนกลอนแก้ เลยถือโอกาสนำกลอนเก่า ๆ ของพี่เมก มาเม้นท์ อยากจะเขียนกลอนแก้นะครับ แต่พี่เมกขอเป็นโอกาสหน้า นะครับ หวังว่าเราคงจะได้มีโอกาสมาเยี่ยมเยือนกันอีกนะครับ โชคดีครับน้องปุ๊ กี่เส้นทางแห่งฝันหมั่นสืบเสาะ เดินลัดเลาะตามมาหาความหมาย กี่ก้าวล้มจนล้าซึ่งแรงใจ ทำแสงไฟแห่งฝันนั้นหรี่ลง จะก้าวย่างต่อไปในเบื้องหน้า แม้จะช้าแต่ใช่ว่าลืมหลง เฝ้าประคองสองเท้าให้มั่นคง ตามไต่ตรงสู่ฝันอันแวววาว เพียงยืนหยัดมุ่งมั่นพร้อมฟันฝ่า ก้าวที่กล้าจะสิ้นความขลาดเขลา อีกหมื่นแสนก้าวย่างทางสายยาว หวังไต่ดาวไต่ฝันอันพึงมี +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
1 ตุลาคม 2547 09:27 น. - comment id 342017
ขอบคุนพี่เมก คะ