แผ่นดินสะท้านฟ้าดินโกรธกริ้ว สายลมพัดปลิวหิ้วเอาใจแทบล้มหาย เสียงฟ้าดินพิโรธสั่งโทษให้คนตาย น้ำหลากมากหลายส่งผลร้ายทุกแดนดิน หลับไม่เต็มตื่นดั่งยืนอยู่บนเส้นด้าย ความกลัวไม่รู้คลายวอดวายไม่จบสิ้น หลายต่อหลายครั้งที่ต้องเจ็บช้ำน้ำตาริน สายน้ำคอยกลืนกินทุกสิ่งสิ้นให้จมไป หลังจากฟ้ามืดแผ่นดินร้าว สายรุ้งทอแสงแวววาวกลางฟ้าใส รุ้งเจ็ดสีสีสดพระอาทิตย์ช่างงดงามจับใจ เช้าของวันใหม่คือเช้าของใจที่ผ่อนคลาย พายุ..ยังมีวันจบสิ้น อุปสรรคชีวิตมากชิ้นย่อมมีวันจางหาย อย่าท้อกับปัญหาอย่าอ่อนล้ากระวนกระวาย ทุกปัญหาจะต้องคลาย..สิ่งที่เราให้กันได้ ...........คือกำลังจัย........................
19 กันยายน 2547 11:37 น. - comment id 334252
เป็นกำลังใจ ให้ เสมอ นะคะ หัวใจ ถักทอ ด้วยรักและ ห่วงใย ดูแลตัวเอง นะคะ
19 กันยายน 2547 11:37 น. - comment id 334253
ดาหลา และค่ะ ข้าง บน มือไว ปายหน่อย
19 กันยายน 2547 13:54 น. - comment id 334305
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
21 กันยายน 2547 11:08 น. - comment id 335177
ร่วมเป็นแรงใจ ให้ก้าวต่อไป ค่ะ อิ อิ แวะมาเยี่ยมค่ะ
21 กันยายน 2547 12:40 น. - comment id 335261
แวะมาให้กำลังใจนะ