ที่หาดทรายขาวมีรอยเท้าเก่า ข้างเปลน้อยแดดเผาอ่อนลมร่อนโชย นกนางแอ่นแก่นแก้วร้องโอดโอย อดหิวโซโหยบินว่อนวนทะเล ปลาเล็กปลาน้อยปลาซิวว่ายวน เฉี่ยวโฉบยลผิวน้ำกระเซ็นเซ น้องนอนซุกใต้เตียงผ้าใบขาเก ดูนกเจ้าเล่ห์แย่งปลามาซุกปีก คลื่นซัดเขยิบกลบลบรอยหลีก ผืนเท้าฉีกแยกเม็ดทรายละลายแตก พัดซ้ำระลอกแล้วระลอกเล่า รอยเก่าเก่าจางเลือนหายสลายน้ำแทรก เจ้านกกินอิ่มอ้วนลงพุงเดิน ย้ายสะเอวเหิรร่อนก่อนนิทรา ช่างตัดรับกับแสงนวลจันทร์พร่า ยิ่งต้องตาเคลิบเคลิ้มเยิ้มยวนใจ.
26 พฤศจิกายน 2544 11:06 น. - comment id 21069
แหะ ๆๆๆ คิดถึงสาว ๆ ที่ไหนนะ "เจ้านกกินอิ่มอ้วนลงพุงเดิน ย้ายสะเอวเหิรร่อนก่อนนิทรา" คงไม่ใช่สาวชาวเกาะทะเลใต้ ที่อ้วนลงพุงนะครับ
26 พฤศจิกายน 2544 11:07 น. - comment id 21070
แฮ่มขออภัยที่แซว ... หวังว่าคงไม่โกรธนะครับ
26 พฤศจิกายน 2544 11:25 น. - comment id 21073
ขอบคุณกับคำที่แซวมาน่ะระวังเข้าตัวเองอะ..อิอิอิ
27 พฤศจิกายน 2544 03:40 น. - comment id 21235
เพราะดีจังเลยจ้า... อยากไปเที่ยวด้วยจัง อิอิ
27 พฤศจิกายน 2544 12:26 น. - comment id 21267
อิอิ...(นั่งดูเค้าแซวกัน)
27 พฤศจิกายน 2544 17:09 น. - comment id 21318
^o^ ีพี่วฤกมีสาวคู่ใจอยู่ไกลทะเล คงไม่เข้าตัวมังคะ หรือไม่แน่อ่ะ อิ อิ /// แต่แต่งน่ารักดีนะคะ
6 ธันวาคม 2544 17:04 น. - comment id 23177
วุ้ยย์แสดงว่าไปดูสาว ๆ ริมทะเลบ่อยอะจิ (เอิ๊ก) เอ......ท่าทางจาชอบนะคะพี่มี่ขา