จับปากกาเวลาเหงา สมุดบันทึกเล่มเก่าคอยเฝ้าค้นหา บันทึกเป็นตัวอักษรเป็นบทกลอนหนึ่งขึ้นมา เขียนเขียนตามประสาคนนึงเวลาที่เหงาใจ คือที่ระบายความรู้สึก หากใช่แค่สมุดบันทึกเล่มหนึ่งไม่ แต่สิ่งที่เฝ้าเขียนคือบทเรียนทั้งชีวิตของใจ มีค่ามากที่สุดรู้ใหมมากที่สุดในใจไม่เคยทิ้งกัน มอบให้คนคนหนึ่ง อาจดูไม่ค่อยซึ้งสมุดเล่มนึงเล่มนี้ของฉัน มอบให้เธอคนดีรับไว้หน่อยสิแล้วค่อยว่ากัน ถ้าไม่รังเกียจฉันอ่านหน่อยแล้วกันจะได้เข้าใจ ก็เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่งอย่างนี้ แต่เขียนได้เขียนดีความรู้สึกที่มีเธอรู้ใหม ทุกตัวอักษรวอนให้เธอคนดีโปรดเข้าใจ เขียนอาจไม่ซึ้งเท่าไหร่แต่ที่ให้ไป.... ......คือเรื่องราวของใจที่ได้รักเธอ...
18 กันยายน 2547 11:25 น. - comment id 333743
ใครว่าไม่ซึ้งคะ ถ้าให้สมุดใครไปจริงๆ รับรอง เขาคนนั้นซึ้งแน่ๆๆค่ะ
18 กันยายน 2547 13:03 น. - comment id 333813
อิอิ .. ใคร กัน น้า จะ ได้ สมุด บันทึกเล่ม นั้น . . .. ทีมอิจฉาๆ เค้า แร้ว จิ คะ . . . .ทีม มา แซว เล่น น้า อย่า คิดมั่ก ล่ะ . . .อิอิ .. กลอน เพราะ ดี นะคะ .. .. ^^ ..
18 กันยายน 2547 19:18 น. - comment id 333989
หากเป็นเราที่เธอรักก็ดีนะ
19 กันยายน 2547 06:45 น. - comment id 334121
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
20 กันยายน 2547 13:09 น. - comment id 334691
ขอบคุณที่เข้าไปเป็นกำลังใจให้นะค่ะ กลอนของคุณอ่านแล้วเพราะมาก ถ้าเราเป็นคนๆนั้นคงดีใจมากเลย บางครั้งกลอนก็สามารถสื่อถึงเขาได้โดยไม่ต้องพูดนะ ยังไงก้แต่งให้เราอ่านบ้างนะ
21 กันยายน 2547 11:12 น. - comment id 335186
จริงค่ะ บางเรื่องเราไม่อยากพูดมันออกมา ก็จะเขียนมันลงกระดาษ เพื่อระบายค่ะ แต่ ที่จริง บางเรื่องปรึกษาเพื่อนก็ได้นะคะ จะได้มีคำแนะนำ อิ อิ แวะมาเยี่ยมค่ะ