แงซายซุ่มคุมทางข้างพงหญ้า ดักควายป่าแตกเปลี่ยวไม่เหลียวหลัง แล้วกระซู่จู่จู่วิ่งดิ่งลำพัง ควบนอตั้งตรงใส่นายใหญ่มา ไชยยันต์เห็นเป็นแรดลูกแฝดลั่น ช่วยเพื่อนทันเฉียดท้องต้องโคนขา มันตะแคงแอ้งแม้งทรุดหยุดทันตา เสื้อเชษฐาฉีกขาดนอพลาดไป กระซู่ฟื้นยืนได้ไล่ไม่ยั้ง วิ่งบ้าคลั่งแค้นไชยยันต์หันเข้าใส่ เขารีบเผ่นเห็นดงมุ่งตรงไว้ รอดพ้นได้ด้วยหนามทิ่มตามกาย ทั้งหน้าแหกแตกยับนับไม่ถ้วน รอยหนามข่วนขีดลึกนึกแล้วหน่าย ติดกอแน่นแค้นกระซู่ไอ้ผู้ร้าย แต่มันตายต้องกระสุนหนุนยิงตาม เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 4 บท 29 16 กันยายน 2547
นกตะวัน 17 ก.ย. 2547 00:13 น. - ID 61492 
593
3
0
17 กันยายน 2547 00:43 น. - comment id 332893
เป็นอีกตอนที่ตื่นเต้นนะคะ อ่านกลอนแล้วก็นึกเรื่องตามได้อีกครั้งเลยค่ะ .................................................................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
17 กันยายน 2547 11:08 น. - comment id 333082
แวะมาทักทายอีกแล้วนะคะ ไม่เคยได้ดูไม่เคยอ่านเลยค่ะ
19 กันยายน 2547 18:14 น. - comment id 334380
กว่าจะล้มเจ้ารถถังประจำไพรกว้างได้เล่นเอาล้มลุกคลุกฝุ่นไปตาม ๆ กันที่เดียวเชียวตอนนี้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
