พอเช้าตรู่หมู่นกต้องผกผิน ฉันโผบินโบยไปได้ส่งเสียง ฝากร้อยกรองร้องร่ำฉ่ำสำเนียง ขับกล่อมเคียงทุกคนบนหนทาง เพื่อพวกเขาเหล่านั้นพลันแจ่มใส พบวันใหม่มีพลังความหวังสว่าง ก้าวเดินไปในโลกาไม่ลาร้าง เลิกอ้างว้างอ่อนแอดูแลตน ทุกวันคิดประดิษฐ์คำคอยพร่ำเพรียก ให้สำเหนียกสนองใจใครทุกหน ด้วยใจภักดิ์รักแท้แน่ใจตน มอบให้ล้นรสถ้อยค่อยขับมา หวังเสียงเพลงบรรเลงฝากจากใจฉัน สร้างเธอนั้นสนุกสุขทุกวันหนา แล้วสร้างกลอนสอนใจส่งให้มา ราวนกป่าร้องรับขับขานเพลง 15 กันยายน 2547
15 กันยายน 2547 21:31 น. - comment id 332116
ได้ยินเสียงสำเนียงเพราะเสนาะสร้อย คำเรียงร้อยถ้อยหวานสราญหู ดั่งหมู่นกผกผิน..จู้ฮุกกรู ขอบคุณผู้ดาลดลผลงานงาม.. มาอ่านงานงามนะคะ สวัสดีค่ะ
15 กันยายน 2547 23:53 น. - comment id 332209
อ่านแล้วสดชื่นดีจังเลยค่ะ ...................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
16 กันยายน 2547 15:07 น. - comment id 332557
เหนื่อยมากนักหลงมาขอพักนั่งฟังเสียงเพราะ ๆ หน่อยจ้า
19 กันยายน 2547 18:32 น. - comment id 334394
หลงมาอีกครั้ง แต่เสียงนกขับขานกลางไพรยังเพราะจับใจเช่นเคย