มิเคยเกลียดเดียดฉันท์แม้วันไหน ห้องหัวใจยังจองนวลน้องเสมอ แต่ต้องเอ่ยเผยวาจาต่อหน้าเธอ กลัวใจเผลอคอยพะวงลุ่มหลงคอย ด้วยผิดหวังครั้งก่อนคอยย้อนบอก รักช้ำชอกเช่นนั้นทำฉันถอย กลัวเจ็บอกตกซ้ำย้ำแผลรอย ปากจึงพลอยพูดเสียดฉันเกลียดเธอ ขอหมกมุ่นขุ่นข้องอยู่หมองใจ ร้างผู้ใดเดียวดายว่างกายเสมอ มิขอพบสบใครไม่อยากเจอ ถึงรักเธอทุกวันคงมั่นมา ไม่อาจช้ำทำใจมิได้แล้ว จึงต้องแจวจากเธอกลัวเพ้อหา โปรดอภัยให้กันฉันขอลา แม้ชาติหน้ามีใหม่อย่าได้รอ แด่ คุณขลุ่ยหลิบ เจ้าของบทกวี ขอรักเธอ 14 กันยายน 2547
นกตะวัน 14 ก.ย. 2547 06:03 น. - ID 61259 
512
3
0
14 กันยายน 2547 11:40 น. - comment id 330980
สวัสดีครับ มาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี
14 กันยายน 2547 13:19 น. - comment id 331102
แวะมาทักทายนะคะโต้ได้เก่งจังอิอิอิตรงไปตรงมาทำให้รู้สึกโดนใจจิ๊ดเยยค่ะ
14 กันยายน 2547 13:21 น. - comment id 331103
ความร้าวรอน............ คืออนุสรณ์ความรักฝากไว้หนอ ทั้งขมขื่นปวดร้าวเศร้าสุดท้อ ฉันไม่ขอทนอยู่อย่างผู้แพ้ ขอบคุณนะคะที่มาต่อกลอนให้ ไพเราะมาก ๆ ค่ะ
19 กันยายน 2547 18:38 น. - comment id 334399
ใช้คำพูดจากปากเพื่อปกปิด ในดวงจิตที่แสนรักแสนห่วงหา แต่สุดท้ายต้องตรอมใจน้ำเต็มตา เพราะยังรักคุณนักหนาไม่เคยคลาย T___T
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
