บทกวี..มองฟ้า..ไม่เหมือนก่อน

รุ้งสวรรค์

     มองฟ้าคืนนี้ไม่เหมือนก่อน
ที่มีสองเรานอนนับดาวที่บนฟ้า
คืนนี้มีเพียงฉันคนเดียวที่เหว่ว้า
ใจวุ่นมีน้ำตาเอ่อล้นไหลมาจากข้างใน
     ฟ้าคืนนี้ยังมีดาวนับหมื่นล้าน
ที่ไม่เหมือนวันวานเพราะขาดเธอไป
นอนนับดาวคนเดียวรู้สึกเปลี่ยวใจ
ความเหงาเข้าครอบงำข้างในรู้สึกได้ในวินาที
     ดาวเหนือมิอาจนำฉันไปหาเธอ
ดวงดาวมากมายมิอาจทำให้ฉันได้เจอเธอคนดี
ทุกสิ่งจบลงแล้วต่อไปจะไม่มี
สิ่งดีดีสองเราหายไป...แต่เกิดขึ้นกับใครอีกคน
     สักคืนคงจะมีคนมานับดาวเคียงข้าง
ให้ความรู้สึกอ้างว้างและสับสน
ให้ความรู้สึกที่มีอยู่หายไปกับใครสักคน
ที่เข้ามาเพื่อทำให้ใจฉันได้เบิกบาน				
comments powered by Disqus
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    11 กันยายน 2547 16:24 น. - comment id 329181

    นอนนับดาราน้อย
    จันทร์ก็ลอยเป็นเพื่อนเจ้า
    ห่มลมหนาวที่บางเบา
    เพื่อรอเฝ้าคนเคียงกาย
    
    ***เจอไวไวนะ แวะมาเยี่ยมครับ
    
    
  • Robert TingNongNoi

    11 กันยายน 2547 16:36 น. - comment id 329194

     
    ไพเราะงดงามมากครับ หายไปนานนะครับ  ๚ะ๛
    
    size> 
  • ม.ปณิธาน

    11 กันยายน 2547 16:40 น. - comment id 329200

    สื่ออารมณ์ความคิดออกมาได้ดีครับ ;)
  • พันดาว

    12 กันยายน 2547 11:40 น. - comment id 329527

    ท้องฟ้า...มิเคยเหมือนก่อน
    บทกลอน.. บทเดิม  สำเนียงเปลื่อนผัน
    ตะวันดวงเดิม...  ดูไร้ซึ่งพลัง
    หนังสือเล่มเดิม.. สร้างฝัน ที่แตกต่างไป
    -----------
    เพราะมากครับ
  • แอ็ปเปิ้ล

    17 กันยายน 2547 09:38 น. - comment id 333025

    สิ่งต่าง ๆ ล้วนเปลี่ยนแปลงตามเวลา
    เหมือนที่ฟ้าในบางคราก็เปลี่ยนสี
    ตะวันขึ้นและดับกลับคืนสู่ราตรี
    มีเพียงมิตรภาพที่แสนดี..อย่าปล่อยหายไปในกาลเวลา
    
    ^___^  เขียนได้ดีจังเลยคะไหน...แต่เหงาจัง คิดถึงนะ 

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน