::: เพราะห่วงหา :::

ชมอักษร

เมื่อเธอไม่ห่วงหา .. ก็จะไม่มาให้ได้เห็น
จากเช้าจรดเย็น .. จะเร้นไว้ไม่พบหน้า
คงไม่สำคัญ .. ไม่ว่าฉันนั้นจะไปหรือจะมา
เพราะฉันมันแค่ดอกหญ้า .. ที่ดูไร้ค่าเมื่อได้เจอ
เมื่อเธอไม่คิดถึง .. การพบกันจึงไร้ประโยชน์
จะไม่กล่าวโทษ .. หรือคิดเคืองโกรธเข้าใจเสมอ
การเป็นคนไกลตา .. ก็เป็นเรื่องธรรมดาหากไกลใจเธอ
ไม่มีเหตุผลให้ต้องคิดถึงหรือพร่ำเพ้อ .. เสมอไป
จากวันนี้ไปจะไม่พบ .. จะหลบหน้า
อยากทำให้เธอรู้สึกว่า .. ห่วงหาจนทนไม่ได้
ฉันจะกลับมา .. ในเวลาที่เธอเอ่ยคำคิดถึงวันใด
และพร้อมจากไปใหม่ .. เมื่อเธอหมดความใส่ใจให้กัน
แต่ชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย .. ที่ลงท้ายจบชื่นหวาน
ทำดั่งใจคิดชีวิตคงร้าวราน .. เพราะแม้ผ่านกี่ตื่นฝัน
ไม่มีวันได้ยินคำว่าคิดถึง .. เพราะเธอไม่เคยคำนึงหรือผูกพัน
จะนานกี่หมื่นแสนวัน .. การพูดในสิ่งที่ฝืนใจนั้นมันยากเย็น
ดังนั้น .. ฉันจึงยังมาพบ .. ไม่อาจจะหลบหน้า
ในเมื่อใจยังห่วงหา .. จึงยังมาให้เธอเห็น
คนเรามีชีวิตอยู่ได้ .. เพราะการหายใจเป็นเรื่องจำเป็น
เช้าสายบ่ายเย็น..การพบเธอจึงทำให้หัวใจฉันยังเต้น ..เช่นกัน
.............................................