รักใดใดไม่เท่าเรือเมื่อลอยลำ ต่างจดจำจำจากพรากลูกเมีย ถ้าหากเรือขัดข้องหรือว่าเสีย หน้าลูกเมียก็หายดับคาตา ขึ้นเรือรบถอนสมอรอความตาย ชีพนี้หมายปกป้องพ้องพวกไทย ถึงเสียชีพแต่ไม่เสียชาติก็โล่งใจ ถึงต้องตายด้วยข้าศึกศึกศัตรู ถอดสมอทิ้งลงตรงปากอ่าว ทุกย่างก้าวภูมิใจแสนหนักหนา ได้รบสู้กู้ชาติเต็มอัตรา นี่แหละหนาชีวิตข้านาวีไทย
10 กันยายน 2547 20:26 น. - comment id 328666
กองทัพnavyเป็นหน่วยในดวงใจเลยนะเนี่ย ชอบกลอนนี้นะคะ จะเก็บหน้านี้ไว้ละกัน.. ...................................................... :)
11 กันยายน 2547 08:29 น. - comment id 328891
เขียนได้ดี หน้าที่คือสิ่งที่ต้องทำ สำหรับความรักต้องมาที่หลังครับ ๚ะ๛ size>
11 กันยายน 2547 18:40 น. - comment id 329255
ฟองอากาศชอบเหมือนเราเลย