แผ่วเบา ไร้น้ำหนัก เดินทางตามสายลม ไร้ทิศทาง ไร้เป้าหมาย ตามแต่ใครเขาจะพาไป วันนี้เธอจะพาฉันไปไหนเหรอ สายลม ฉันเบื่อกับชีวิตที่กำหนดไม่ได้ เบื่อที่ต้องคอยถามสายลมว่า วันนี้จะไปไหน คงถึงเวลาสำหรับบางอย่างแล้วล่ะ เวลาของการอำลาท้องฟ้าเสียที *..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..* วันนี้จะพาฉันไปไหน จำได้ไหม บอกว่า จะพาฉันไปดูฟ้าที่แสนไกล ยามตะวันอับแสง ไปบดบังพระจันทร์ของคนช่างฝันในคืนจันทร์แรม ไปแต่งแต้ม ปุยสีขาว บนท้องฟ้าสีคราม ฉันคงทำได้เพียงแค่นี้ แค่สร้างฝันดีดี แล้วขอให้อีกหนึ่งคนช่วยสานฝัน เป็นแค่เพียงนักสร้างฝัน ที่ไร้พลัง ปีกขาวของนักเดินทางตามฝัน ไม่เคยมีวันได้โผบิน -- คำบอกเล่าจากดาวเหนือ -- ให้เธอถามตัวเองว่า อยากเป็นเช่นนี้ต่อไปไหม ถ้า ใช่ จงล่องลอยไป ตามใจของใคร แล้วบอกหัวใจให้หยุดฝัน วันหนึ่งอาจมีคำถามเมื่อเธอเดินออกจากเส้นทางเดิมที่คุ้นเคยกัน เหตุผลสั้นๆนั้น คือ ฉั น มี ค ว า ม ฝั น ฉั น คื อ นั ก เ ดิ น ท า ง -- ลาก่อนสายลม -- ขอให้เธอ มองฉัน ปุยเมฆขาวเป็นครั้งสุดท้าย นับต่อจากนี้ จะกลับกลาย เป็นเมฆฝน คงไม่เห็นปุยเมฆขาวผู้อ่อนไหว มาร้องขอต่อสายลม สุดท้าย คงเหลือเพียง ส า ย ฝ น ที่ พ ร่ า ง พ ร ม สู่ ผื น ดิ น
พันดาว 10 ก.ย. 2547 11:27 น. - ID 60933 
1035
21
0
10 กันยายน 2547 11:46 น. - comment id 328214
ฉันเป็นหนึ่งนักเดินทาง ผู้ก้าวย่างตามความฝัน ด้วยสองเท้าของตัวเอง ฉันมีความฝันที่เป็นอิสระ... ไม่เคยร้องขอต่อฟ้าเบื้องบนให้หนทาง ที่ฉันต้องก้าวไปนั้นโรยด้วยกลีบกุหลาบ หากแม้เท้าฉันจะต้องเหยียบขวากหนาม ฉันก็พร้อมที่จะสัมผัสด้วยตัวฉันเอง ฉันยินดีที่จะเรียนรู้ความเจ็บ มากกว่า ฟังจากที่คนรอบข้างบอกเล่า บางครั้ง...หากฉันอยากจะมองพระอาทิตย์ ได้อย่างงดงามในยามเช้า ฉันก็ต้องรอดู พระอาทิตย์ตกดินเสียก่อน... ฉันเรียนรู้ว่า โลกนี้ไม่ได้เลวร้ายและงดงามยิ่งนัก แม้แต่ในผืนดินที่แห้งแล้ง ยังมีดอกไม้ผลิบานได้ แม้บางตอยของชีวิตฉันจะรู้สึกเศร้า และเหว่ว้าสักเพียงใด แต่ฉันก็รู้ว่ายังมีผู้คนส่งเสียง ร้องเพลงรัก ยังมีถ้อยคำแห่งบทกวี อยู่ในหน้าหนังสือ ไว้เติมแต่งฝันให้ผู้คนได้มีแรงใจ ไม่มีใครในโลกนี้ที่สมบูรณ์หรอก...ฉันเพียงแค่ดำเนินตามวิถี ในแบบที่ฉันเป็นเท่านั้นเอง สายลมและปุยเมฆขาว ไม่ว่าเส้นทางของเธอจะเป็นเช่นไร ขอเพียงทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุดก็พอจ๊ะ ฉันเป็นกำลังใจให้นะ....บทความเพราะและมี ความหมายดีมาก ๆๆ คะ พันดาว ชื่นชม ^___^
10 กันยายน 2547 11:54 น. - comment id 328223
เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้คนดี
10 กันยายน 2547 12:19 น. - comment id 328240
อารมณ์อ่อนไหว โรแมนติกจังค่ะ...อ่านแล้วอุ่นๆเหงาๆ...
10 กันยายน 2547 12:20 น. - comment id 328242
ฝันได้แผ่วพริ้วงดงามมากครับ ๚ะ๛ size>
10 กันยายน 2547 12:26 น. - comment id 328252
ถ้าไม่พาตัวเองออกเดิน การเดินทางก็คงไม่เกิดขึ้น ถ้ามีฝัน. . .แต่ไม่ก้าวเดิน ความฝันนั้นก็คงหยุดนิ่งเช่นกัน เฮ้อ. . .ไม่อยากอ้างเวลา แต่บางทีมันก็เป็นเหตุผลเดียว ที่จะใช้แก้ตัวให้กับความฝันของตัวเองได้ขณะนี้ เป็นกำลังใจให้. . . แม้จะเงียบหายไป แต่หัวใจยังรักในบทกวี =^_______^=
10 กันยายน 2547 12:27 น. - comment id 328255
หน้าส่วนตัว
To:
แอ็ปเปิ้ล:
:- ) ใช่ครับ ทุกคนมีฝันที่อิสระ เดินตามทางของตัวเองได้เสมอ เราเป็นเพียงจุดเล็กๆบน โลกที่ยังคงหมุนไป.. ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไร โลกก็ยังคงหมุนไปเช่นเดิม ปุยเมฆขาวแม้จากไปเป็นสายฝน สายลมก็ยังคงพัดเหมือนเดิม.
10 กันยายน 2547 12:30 น. - comment id 328259
To:
ผลิใบ:
ดีใจที่แวะมาเป็นกำลังใจเสมอ ..
ตะแหง่ว:
อุ่นเหงา ความรู้สึกที่เหมือนสีดำ กับ สีขาว ที่มาอยู่ด้วยกันเลยน่ะ... ขอบคุณที่แวะมาน่ะ
10 กันยายน 2547 12:32 น. - comment id 328262
To:
Robert TingNongNoi:
ขอบคุณครับ.. ความฝันที่อิสระ มักเคลื่อนไหวอย่างงดงาม
10 กันยายน 2547 12:38 น. - comment id 328276
To:
แม่มดน้อยค่ะ:
ใช่ฝันคือสิ่งที่อยู่ไกลตัวเสมอ การจะได้มาย่อมต้องค้นหา ออกเดินทาง
ไม่เป็นไรน่ะ แม่มดน้อย ไม่ว่างไม่เป็นไร ความฝันบางอย่างอาจต้องรอเวลาที่เหมาะสม... แค่ได้ยินว่า หัวใจยังรักบทกวี ก็ดีใจแล้วล่ะ แค่นี้ก็ไม่ได้หายไปไหนแล้ว...
10 กันยายน 2547 12:46 น. - comment id 328290
ขอบคุณพันดาว รู้สึกมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย =^______^=
10 กันยายน 2547 14:07 น. - comment id 328355
พริ้วไหวมากๆๆ เลยพี่พันดาว อ่านแล้วได้ไออุ่นละมุลของความอ่อนหวานจัง จินตนาการจมลึกอยู่ในความฝันที่ติดอยู่กับ พันธนาการของความสุขนี้งดงามมากๆๆ ชื่นชมๆๆๆ คะ ชื่นชม......... มาหลังเลย มาช้ายังดีกว่าไม่มาเนอะ
10 กันยายน 2547 16:11 น. - comment id 328460
เกิดอาไรขึ้น ทำไมอยู่ๆๆปุยเมฆขาวจะกลายเป็นเมฆฝนล่ะ รู้ม่ะ เมฆฝนนะมันมีสีดำนะ สีสันไม่สดใสเลย สีคนแก่ชัดๆๆ เอ๊ะๆๆๆ แต่งกลอนนี้ขึ้นมาจะบอกใบ้อาไรรึป่าวเนี่ย........ ไม่เอาแล้วไม่รุ้จะพิมไรแล้ว เพราะดีจัง ไปดีกว่า... เรามาทีหลังอีกละ บอกก้ไม่บอก คนไรก้ไม่รู้ ...
10 กันยายน 2547 16:55 น. - comment id 328504
มาบอกว่าคิดถึงก่อนนะคะ ราตรีนี้จะกลับมาฝากถ้อยร้อยรสค่ะ ด้วยคิดถึง
10 กันยายน 2547 16:58 น. - comment id 328508
พันดาวภาพสวยมากค่ะ
11 กันยายน 2547 10:06 น. - comment id 328922
To:
ฟ้าสีคราม:
:-) :-) :-) ดีใจมาก.... ที่แวะเวียนมาเสมอแล้ว แล้วอย่าลืม.. ที่บอกว่า จะแต่งกลอนมาให้อ่านกันน่ะ
11 กันยายน 2547 10:08 น. - comment id 328923
To:
ดาวพันดวง :
ขี้บ่นจัง... อิอิ ก็ธรรมดาแหละ การเปลี่ยนแปลงไง ถ้าปุยเมฆขาว ไม่เปลี่ยนเป็นเมฆฝน แล้วจะทำตามความฝันอะไรได้ล่ะ ต้องลงทุนกันหน่อยซิ
11 กันยายน 2547 10:10 น. - comment id 328925
To:
พุด:
คิดถึงเช่นกันครับ.. การแวะเวียนมาทำให้บ้านพันดาวอบอุ่นดีจัง พันดาวชอบภาพนี้ ทำให้รู้สึกอิสระ... ไร้พันธนาการ
12 กันยายน 2547 13:56 น. - comment id 329582
อบอุ่น ..และอ่อนโยน ..ทุกครั้ง..
ในการที่เรน ..ได้เข้ามาอ่าน บทกวี ..ของพี่พันดาว..นะคะ..
..เหนื่อยและล้า ..กับการคว้าดาว...
..อยากบอกเล่า .. ในเหตุ ที่ต่าง..
..เมฆขาว ..ขออย่าห่าง..
สายฝนพร่าง .. อารมณ์อ้างว้าง ..ที่ไกล..
..หวั่นใจ ..และเดียวดาย..
คงตาย ..จาก จำพราก ..เพราะหวั่นไหว..
..สายฝน .. ก็คงหายไป..
ท้องฟ้า..ใส.. ปุยเมฆ.. ก็ลืม..
..เรน ..คิดถึง ..พี่พันดาว ..และพี่แอ็ปเปิ้ล..นะคะ...
12 กันยายน 2547 23:06 น. - comment id 329987
วันนี้ฉันจะพาเธอชม เมฆและสายลมที่พริ้วไหว วันนี้ฉันจะพาคนไกล ดูความสดใสของฟ้าสีคราม *-*มาเร็ว ๆ นะค่ะ จะพาไปชมค่ะ อิอิ ภาพสวย กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
13 กันยายน 2547 10:29 น. - comment id 330213
To:
เรน:
เมื่อวันที่ปุยเมฆหายไปจากท้องฟ้า กลายเป็นสายฝน... ไม่นาน.. ท้องฟ้าก็ลืม.. คิดถึงน้องเรนเช่นกัน ขอบคุณกลอนที่เพราะๆ ให้อ่าน ยามที่ฝนพรำ
13 กันยายน 2547 10:31 น. - comment id 330214
To:
ผู้หญิงไร้เงา:
ไปดูฟ้าสีครามที่สุดใสเหรอ... ไปด้วยไปดูฟ้าสีครามตัดกับปุยเมฆสีขาว... อยากไปทะเล..
19 กันยายน 2547 20:00 น. - comment id 334451
มาล้มตัวลงนอน..บนฝืนหญ้า.. มองขึ้นสู่ท้องฟ้ากว้าง... ปุยเมฆขาว..ลอยล่อง.. ขอจ้องมองก่อนเจ้า..แปรเปลี่ยนไป...
20 กันยายน 2547 00:16 น. - comment id 334521
To:
ภูตะวัน:
ขอบคุณ... สำหรับ การแวะเวียนมาดู ปุยเมฆขาว ก่อนถึงเวลาของการเปลี่ยนแปลง.. ไปเป็นอีกอย่างหนึ่ง... อีกสิ่งหนึ่ง
21 กันยายน 2547 17:59 น. - comment id 335452
อยากไปให้ถึงฝันจัง พาไปด้วยกันได้ไหมเอ่ย อยากไปถึงฝัน นอนเล่นซักสามวันเอย แล้วค่อยลงมาพบกับความจริง เฮ้อ /*/จะสอบแล้วอ่ะ ไม่อยากสอบ....แง้ ^^
22 กันยายน 2547 10:25 น. - comment id 335824
To:
ardin:
ไปกันน่ะ ไปสู่โลกแห่งความฝันซัก 2-3 วันให้สบายใจ.. ไปนอนบนหาดทรายขาว ฟังเสียงคลื่นกัน ...
ขยันๆน่ะ ขอให้ได้ A ทุกวิชาเลย
22 กันยายน 2547 13:56 น. - comment id 335974
แย่จังเลย เข้ามาดู ทำไมไม่เห็นกลอนบทใหม่ของพันดาว แย่จัง อิ อิ แวะมาเยี่ยมช้า ขอโทษนะคะพันดาว ก็หาอยู่แต่มันหาไม่เจอ เฮ้อ ก็เลยไม่ได้เข้ามา ความหมายยังดีเหมือนเดิมนะคะ กลอนบทนี้ก็เพราะ แหม นอนเล่นบนปุยเมฆขาวก่อนได้ไหมคะ เดี๋ยวค่อยไปอ่านหนังสือ สอบ อิ อิ ช่วงนี้เข้าmsnไม่ได้เลยค่ะ ก็เลยไม่ได้คุยกับพันดาวเลย หวังว่าพันดาวคงสบายดีนะคะ อิ อิ หักโหมงานหนักอยู่หรือเปล่าเนี่ย เห็นชอบประชุมบ่อย ๆ อย่าทำงานหนักจนลืมแลสาว ๆ นะคะ อิ อิ แวะมาเยี่ยม และเป็นกำลังใจค่ะ ................................ เมฆน้อยน้อยล่องลอยในสายลมรัก ครั้นอกหักเมฆทั้งหนักและทั้งหนา กลั่นตัวเองเป็นสายฝนล่วงหล่นมา อนิจจาเธอยังว่าให้เจ็บใจ เมฆน้อยยอมเธอทุกอย่างยอมเป็นฝน ให้ผู้คนได้ยินดีได้หลงใหล แต่เธอกลับมาเดินหนีไม่สนใจ เมฆเสียใจยิ่งกระหน่ำเหมือนช้ำทรวง เมฆน้อยหลงเศร้าเสียใจปล่อยน้ำหลาก น้ำมันมากมากเกินไปมันใหญ่หลวง เกิดทุกข์เข็ญแก่ใครใครนั้นทั้งปวง เพราะความลวงเพราะความหลอกชอกช้ำใจ กว่าจะรู้น้ำก็ท่วมจนย่อยยับ บ้านเรือนพับพังทลายยากแก้ได้ เพราะพิษรักที่เธอนั้นทำลงไป ให้เมฆน้อยลอยอาลัยใส่ผู้คน..... แต่งให้ค่ะ ดูไม่เข้ากับบรรยากาศเลย แต่ก็อยากแต่งค่ะ อิ อิ เพราะหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ อิ อิ ไปล่ะค่ะ ..........
24 กันยายน 2547 11:30 น. - comment id 337308
To:
ลอยไปในสายลม:
นอนบนปุยเมฆดีกว่า... สบายดี ลอยไปเรื่อยๆบนฟ้าสีคราม... นั่นสิ ไม่ได้คุยกันนานมากเลยน่ะ ปันดาวสบายดี แต่...
-- อย่าทำงานหนักจนลืมแลสาว ๆ นะคะ อิ อิ
อันนี้ไปเอามาจากไหน เจอแล้วต้นตอข่าวลือ อิอิ ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่แต่งตอบน่ะ เข้ากันได้ดีเลยล่ะ ได้กำลังจาก ลอยไปในสายลม เยอะเลย :-)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
