.....วันเวลา นำพาเรา ให้รู้จัก ค่าความรัก และคุณค่า พรหมลิขิต แต่เหตุใด พรหมฯนั้น สั้นเพียงนิด มาสะกิด ใจฉัน ให้ร้าวราน ตัวเธอไกล ใจจะห่าง บ้างหรือไม่ อย่าห่างไป หาใครใคร แทนใจฉัน ยังจำคำ หวานล้ำที่ เธอบอกกัน บอกว่าฉัน เป็นหนึ่งเดียว ในใจเธอ มาวันนี้ เธออยู่ไหน ฉันไม่รู้ ใจหดหู่ เกินกว่า จะลืมได้ เฝ้าคิดถึง คนึงอยู่ มิรู้วาย คงทำได้ แค่ทำใจ ให้ลืมเธอ... เป็นผลงานของเธอคนหนึ่งที่อ่านงานในโพเอมเสมอๆ แต่เธอเขียนกลอนไม่เป็นน่ะค่ะ... มาวันนี้......มีเขาคนหนึ่งอยู่ไกลเธอมาก..... แล้วเธอก้อเก็บความรู้สึกคิดถึงเขาคนนั้นไว้ไม่ได้..... จนทำให้เธอต้องเขียนอะไรบางอย่างออกมา..... เป็นความรู้สึกอย่างที่เห็นล่ะค่ะ..... ขอกำลังใจให้เธอด้วยนะคะ.....
keekie 9 ก.ย. 2547 23:42 น. - ID 60900 
806
7
0
9 กันยายน 2547 23:49 น. - comment id 328049
เราว่า...เขาคนนั้นก้อคงกำลังคิดถึงเธอคนนี้อยู่เหมือนกันนะ... แล้วบางที..เขาคนนั้นก้ออาจจะกำลังเขียนอะไรบางอย่างถึงเธอคนนี้อยู่ก้อได้นะ... ไหนๆ พรหมลิขิตก้อนำพาให้ได้พบกันแล้ว... ก้อขอให้พรหมลิขิตนำพาความคิดถึงของคนสองคนได้สื่อถึงกันด้วยเถอะค่ะ...
10 กันยายน 2547 00:01 น. - comment id 328051
พรหมลิขิต พรหมลิขิต บันดาล ชัก พา ดลให้มาพบกัน ทัน ใด ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิต ใจ ฉันจึงได้มาใกล้ กับ เธอ เออชะรอยจะเป็น เนื้อ คู่ ควรอุ้มชูเลี้ยงดู บำเรอ แต่ครั้งแรกเมื่อพบ เธอ ใจนึกเชื่อว่าแรกเจอ ฉันและเธอคือ คู่ สร้าง มา เนื้อ คู่ ถึง อยู่ แสนไกล คงไม่คลาดครา มุ่ง หวัง สมดังอุรา ไม่ว่าใคร ใคร หากมิใช่คู่ครอง แท้ จริง จะแอบอิงรักยิ่ง ปานใด ยากนักที่จะสมใจ คงพบเหตุอาเพทภัย พลัดกันไปจนให้คลาดครา เราสองคนต้องเป็น เนื้อ คู่ จึงชื่นชูรักใคร่ บู ชา นี่เพราะว่าบุญหนุน พา พรหมลิขิตขีดเส้นมา ชี้ชะตาให้มา ร่วม กัน คนบางคนต้องเป็น เนื้อ คู่ เพียงแต่ดูรู้ชื่อ โดย พลัน ก็รู้สึกนึกรักกัน จนฝันใฝ่ใจผูกพัน แม้ไม่ทันจะเห็น รูปกาย เนื้อ คู่ ถึงอยู่แสนไกล คงไม่คลาดครา มุ่ง หวัง สมดังอุรา ไม่ว่าใครใคร พรหมลิขิตบันดาลทุก อย่าง เป็นผู้วางหนทางปวงชน ได้ลิขิตชีวิตคน นำเนื้อคู่มาเปรอปรน ทั้งยังดลเธอให้ กับ ฉัน... พรหมลิขิตนั้นก็อาจจะเพียงนำพาให้มาพบกัน แต่หลังจากนั้นก็คงจะต้องเป็นตัวเราลิขิต เป็นกำลังใจให้ค่ะ
10 กันยายน 2547 00:51 น. - comment id 328060
ท้องฟ้ายังกว้างกว่าเก่า เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น...ที่หัวใจ ผืนน้ำและแผ่นฟ้า สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้ แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า ความรักระหว่างเราที่เป็นมา เราผูกพันกันจริงหรือว่า... ...เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า...ไม่แน่ใจ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
10 กันยายน 2547 01:37 น. - comment id 328063
ท้องฟ้า เวิ้งว้าง กว้างไกล ดลใจให้คิดนึกฝัน เฝ้าเพียรรอคอยคืนวัน เธอนั้นกลับมารักดังเดิม คำว่ารักจะมีอยู่ แต่ไม่รู้น่านเท่าใดจะจางหาย ด้วยหัวใจคนคอยเริ่มไม่สบาย จะหายเจ็บหายป่วยได้ก้อเพราะเธอ ++แวะมาทักทายนะคะ++
10 กันยายน 2547 09:04 น. - comment id 328125
แม้อยู่ไกล สุดหล้า สุดฟ้าเขียว ก็ฟ้าเดียว เกี่ยวใจ ไว้กับเขา เอาความฝัน โอบกอด แม้เพียงเงา ได้แค่เหงา เฝ้าร่ำร้อง นองน้ำตา รักเถอะน่ะ ถ้าใจ ทนไม่ได้ จะเป็นไร เก็บไว้ ในอุรา ฝากความฝัน ความผูกพันธ์ ผันฝากฟ้า เก็บคุณค่า ความทรงจำ นำหัวใจ @@@@@@@@@@@@@@@ เพียงกามเทพเล่นตลกกับเราเท่านั้น รักไปถ้าอยากรัก จงทำความรู้จักกับมัน บางทีมันก็ให้รอยยิ้ม บางครั้งมันก็ทิ้งไว้เพียงคราบน้ำตา จดจำเถิด ที่เจ็บอย่าจำ ที่จำไม่เจ็บ ขอเป็นกำลังใจให้น่ะครับ @@@@@@@@@@@@@@@@@@
10 กันยายน 2547 09:54 น. - comment id 328150
บทกลอนที่ดีต้องมีสัมผัสนะ สัมผัสในคุณพยายามใส่ แต่ยังไม่ค่อยได้จังหวะ ทำให้งานกลอนไม่โดน ควรหามุขเก๋ๆวลีดีๆมาใส่ อย่านำคำโบราณมาใช้ เช่น มิรู้วาย เป็นต้น เอาใจช่วยนะ
10 กันยายน 2547 11:54 น. - comment id 328222
^_^ น่ารักมากค่ะ
10 กันยายน 2547 12:16 น. - comment id 328239
ขอขอบคุณทุกกำลังใจ แทน เธอคนนี้ด้วยนะคะ.. ป่านนี้ซาบซึ้งน้ำตาท่วมไปแล้วอ่ะค่ะ.. อิอิอิ...คนอ่อนไหวก้อเงี้ยนะ... ขอบคุณอีกครั้งค่ะ...
10 กันยายน 2547 13:45 น. - comment id 328333
เศร้ามากครับ พูดไม่ออก ๚ะ๛ size>
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
