ไม่รู้เหมือนกันว่า ในเวลา 24 ชั่ว โมง เค้าทำไรบ้างนะ ........... ในเศษเสี้ยว เวลาหนึ่ง เค้าจะคิดถึงเรา บ้างไหม เราแสนคิดถึง ล้านคิด ..... แล้วเราจะรู้ไหม ว่า เค้าคิดถึงเรา บ้าง........ วันนี้ ก็ อีก เช่นกัน ฟ้าใสๆๆๆ แต่ ไฉนหัวใจหมองหม่น เหลือเกิน.............. อยากรู้จัง ว่านั่ง มองฟ้าที่บ้านฉัน ในวันนี้ จะเห็น ปลายฟ้าที่บ้านเธอหรือเปล่านะ การรอคอยที่ เจ็บปวด.... รอเพื่ออะไร กันนะ บางครั้งก้เฝ้าเพียรถามตัวเอง อยุ่เหมือนกัน รอเพื่ออะไร ? ? ? ? รอแล้วเจ็บแล้วเจ็บเล่า เหนื่อยแล้วเหนื่อยเล่า รอแล้ว มองเห็น ความหวัง ที่เลือนลางเต็มที หรือ จะเลิกไป ซะ ......ทนเจ็บเพียง สั้นๆๆๆๆๆๆๆ เราจะทนได้ไหม เราไม่ได้ หมดรักเค้าซะหน่อย เพียง แต่ล้า กับ ล้า ฟางรักเส้นสุดท้าย ที่ อยู่ ในมือ มันยังคงเป็น ฟางเส้นเดียวที่.... ที่พันอยู่ รอบๆๆชีวิตของฉัน ไม่ขาด วิ่น แต่ก้ เฉือด ใจ ให้เจ็บเนืองๆๆๆ แล้ว วันนี้ ทำไงดีนะ ปล่อยมือ จาก ฟางเส้นสุดท้ายของชีวิต ? หรือว่า ยึดฟางเส้นนี้ ไว้กับชีวิต แต่ หา เติมเต็ม ให้ฟางนุ่ม และไม่บาดลึกหัวใจดี แล้ว อะไรเล่าจะเป็น ตัวช่วยตรงนั้น .........!!!!! ดาหลา&ปะการัง
8 กันยายน 2547 09:59 น. - comment id 326779
อ่านแล้วรันทด จนต้องงดคอมเม้นท์ ๚ะ๛ size>
8 กันยายน 2547 10:38 น. - comment id 326794
อ่านแล้วซึ้ง จึงต้องตอบ อ่านแล้วชอบ ขอบคุณครับ อยากให้คุณแต่งเยอะๆ
8 กันยายน 2547 13:52 น. - comment id 326949
ซึ้งค่ะซึ้ง แวะมาทักทายนะคะ
8 กันยายน 2547 16:56 น. - comment id 327075
วันที่ ฟ้า ใส หัวใจหม่น .... ...เพื่อการรอคอยอันคงค่า แม้เป็นดั่งการรอคอยชั่วนิรันดริ์ แต่เราก็ยังรอ.. รอด้วยความวาดหวังจากดวงใจที่ตั้งใจรอ ถึงแม้การรอคอยจักเปล่าดาย ไร้ค่าควรกระทำจากดวงใจอีกหมื่นดวงที่เสียดเย้ย....... ช่างประไรในเมื่อดวงใจเราเลือกที่จะ........รอ