โปรดจงตรองลองให้โอกาสสักครั้ง ช่วยลดภวังค์นั่งดูฟ้าเดียวกันไหม มิต้องยืนเมื่อยเหนื่อยหน่ายหัวใจ ลองดูไหม ถ้าเปิดใจแทนปิดตัว อย่าใจจืดใจดำ กระนั้นเลย หรือเมินเฉยเย็นชาแถมยิ้มยั่ว ยอมเป็นทาสใจ-ดังน้ำบนใบบัว โปรดจงเปิดรั่วใจพิจารณา ยะเยือนคำตัดรอนอ่อนวอนหน่อย จากใจคนด้อยน้อยวาสนา โปรดเถอะ? หันมองตรองดูสักครา ว่าน้ำตาคนยืนมองข้างเธอที่เผลอใจ
7 กันยายน 2547 16:00 น. - comment id 326174
หุหุ ...........ใครคนนั้น มา อ่านคงปลื้มค่ะ
7 กันยายน 2547 16:22 น. - comment id 326204
พริ้วเลยครับกลอนบทนี้ ฝีมือมากๆ ๚ะ๛ size>
7 กันยายน 2547 17:39 น. - comment id 326290
:) ............................................ :)
7 กันยายน 2547 18:48 น. - comment id 326355
ชีวิตฉันนั้นเปรียบดั่งขนนก บังเอิญพกหัวใจหนึ่งเดียวนั้น กามเทพสั่งศรลุกขึ้นพลัน โดนใจฉันร่ำร้องทุกค่ำคืน แล้ววันหนึ่งฉันก้อพบว่าชีวิต มันลิขิตไม่แน่นอนดั่งใจฝัน ลุกขึ้นตื่นจากเตียงนอนมาอีกพลัน วันวานนั้นผ่านเลยไม่หวนมา +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
7 กันยายน 2547 20:26 น. - comment id 326396
คุรนิติ ส่งไปให้สองนะคะ ฝากให้ห้องสมุดคณะคุณหนึ่งเล่มค่ะ
8 กันยายน 2547 06:39 น. - comment id 326649
สวัสดียามเช้าครับ เข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี หากวันนี้ยังมีเธอ
14 กันยายน 2547 16:48 น. - comment id 331333
...