หน้าส่วนตัว
สุดทนจึงร้องไห้
ปล่อยออกไปดูอย่างนั้น
ปวดร้าวสุดต้านทาน
เรื่องของฉันใครเข้าใจ
วังวนที่ฉันหลง
วันนี้คงแทบหมองไหม้
เจ็บปวดอยู่ข้างใน
ร้องออกไปเพื่อบรรเทา
ฉันเหนื่อยฉันแทบบ้า
มีน้ำตารืองี่เง่า
ฉันเหนื่อยฉันซึมเซา
ฉันรวดร้าวทรมาน
ขอพักบ้างได้ใหม
เผื่อฉันได้หายซมซาน
อาจร้องอยู่ทั้งวัน
ขอให้ฉันได้ระบาย..
โปษยาเรมุส 7 ก.ย. 2547 10:05 น. - ID 60640 
704
6
0
7 กันยายน 2547 10:25 น. - comment id 325933
อืม วาทะหนักแน่นดีครับ สัมผัสกับจิตใจคนแต่งได้ทีเดียว ............................................. *********************************
7 กันยายน 2547 10:27 น. - comment id 325934
ร้องเถอะค่ะ หาก ว่า มันทำ ให้ ฟ้าหลัง ฝน ของชีวิตเราดีขึ้น เป็นกำลังใจ นะคะ ยิ้ม หน่อยค่ะ
7 กันยายน 2547 11:14 น. - comment id 325965
น้ำตาไหลหลั่งไป ใจก็เบาความ
7 กันยายน 2547 11:29 น. - comment id 325982
หวัดดีครับ
แอบมาอ่านตอนที่เจ้าของบ้านไม่อยู่
มาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
7 กันยายน 2547 13:38 น. - comment id 326095
เขียนออกมาได้ร้าวทรมาน น่าสะเทืิอนใจมากเลยครับ ๚ะ๛ size>
7 กันยายน 2547 18:25 น. - comment id 326332
มายกมือสนับสนุนให้ร้องไห้เต็มที่เลยค่ะ เพราะต่ายก็ขี้แยเหมือนกัน 5555 การร้องไห้เป้นแค่อีก 1 การแสดงออกทางอารมณ์ค่ะ ไม่เห็นอ่อนแอตรงไหน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
