ถ้าใครเป็นคนนั่น... คงนอนฝันและยิ้มยินดี สุขกายสบายใจทุกนาที เพราะมีคนคิดถึงไป และคงมีหลายคนอยากเป็นแบบนั่น จึงเป็นได้แค่ความฝันที่คิดใฝ่ ด้วยรู้ตัวและเจียมใจ แต่ก็อดคิดไม่ได้ ใจสั่งมา ฟ้าของฉันอย่างให้เป็นสีเดียวกันกับเธอ อยากเห็นกันทุกยามตื่นและหลับตา อยู่ข้างกายา ไม่มีวันร่ำลา สุดฟ้าไกลออกมา ใจหนักหนาไกลออกไป เพียงหวังว่าเป็นคนนั่น... แต่ไม่ได้ทำลายใคร ยิ้มรับความเศร้าอันสั่นไหว เพราะโชคร้ายเราไม่ใช่ คนในใจเธอ
6 กันยายน 2547 19:43 น. - comment id 325559
วีนัสว่าต้นเรื่องมันมาแบบคิดไปเรื่อยๆว่าอยากมีใครคิดถึงบ้าง...แต่จบลงพลางว่า...เพราะเราะไม่ได้เป็นคนในใจเธอ..เขียนได้ดีเลยค่ะ ชอบๆ.. มองใครเขาไม่เหงา..มีคนเคียง.. ยามมื้อเที่ยง นั่งด้วยกัน เป็นคู่สอง.. เหงาใจจัง..นั่งคนเดียว..มิมีคู่ครอง.. อยากจะลอง..หาใครสักคน...มาเป็นคู่ใจ.. เริ่มตรองตริคิดคำนึงถึงความจริง.. ว่าทุกสิ่งที่เกิดมา..เพราะอะไร.. หรือเพราะฉันมองเธอ..มองข้ามไป.. ทั้งที่เธออาจใช่ คนที่ใจต้องการ.. จะขอเริ่ม..เรามารู้จักกันใหม่.. ด้วยหัวใจที่ซื่อตรง ไร้ฝันหวาน.. เธอจะเป็นเช่นที่ฝันในวันวาน.. หรือมาเพื่อทรมานกัน..ก็ต้องลองดู แวะมาทักทายค่ะ วีนัสก่ะเจ้า
6 กันยายน 2547 23:21 น. - comment id 325702
อกหักเหรอ จริงหรือเล่นเนี่ย ..
7 กันยายน 2547 04:13 น. - comment id 325751
นั่นสิค่ะ.. ฟังเรื่องเล่าแล้วเหมือนอกหักเลย
7 กันยายน 2547 06:48 น. - comment id 325806
สวัสดีครับ มาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี และจะเป็นกำลังใจให้ต่อไปเรื่อยครับ
7 กันยายน 2547 11:13 น. - comment id 325963
ต่อให้เรายืนอยู่เคียงกัน เฝ้ามองฟ้าทุกวันแบบนี้ คุณคิดบ้างไหมคนดี สีของฟ้าที่มีอาจไม่เหมือนกัน เพราะเราสองคนต่างคนต่างคิด ไม่ใช่เรื่องผิดที่มีคนละความฝัน ขอแค่เรามีหัวใจสีเดียวกัน ถึงฟ้าสีต่างกันแต่เรานั้นคงสุขใจ