สุวรรณสามเรื่องเก่าเคยเล่าไว้ สองพรานไพรแยกปกครองสองสถาน ทางตอนใต้พาราณสีมาช้านาน แม่น้ำผ่านระหว่างบ้านไม่ขวางใจ (๑) สามัคคีเข้าป่าร่วมล่าสัตว์ ไม่เคืองขัดตีรวนล้วนรักใคร่ ทำสัญญาเชื่อมสัมพันธ์มองกันไกล ไม่ทันไรแม่บ้านต่างตั้งครรภ์ (๒) ถ้าคลอดมาต่างเพศเจตน์หมั้นหมาย คู่หญิงชายตามคลานสมานฉันท์ จะอย่างไรใกล้ชิดสนิทกัน จนถึงวันสมหวังดังตั้งตา (๓) หนึ่งลูกชายขยายนามทุกุร สองนั้นนะเป็นหญิงยิ่งหรรษา ขนานนามเจ้าว่าปาริกา สุขอุราทั่วกันเป็นวันดี (๔) เด็กทั้งคู่รู้กรรมไม่ทำบาป ด้วยต่างทราบผลกรรมตามใช้หนี้ ทุกข์กระทำนำลงอเวจี ประพฤติดีในศีลาจาวัตร (๕) ครั้นถึงวัยสมควรชวนตกแต่ง ก็จัดแจงวิวาห์หาเคืองขัด แต่ไม่ล่วงประเวณีชี้แน่ชัด ปฏิบัติบริสุทธิ์เพื่อหลุดพ้น (๖) พ่อพรานว่าทุกุรมาเรียนรู้ ฝึกธนูเลี้ยงชีพรีบฝึกฝน เขาว่าเลิกเบียดเบียนเพียรทำตน หมายให้พ้นทุกข์ภัยในกระทำ (๗) เราดำเนินมานานงานล่าสัตว์ ไยมาขัดเคืองเข็ญไม่เห็นขำ เชิญเจ้าไปอยู่ที่อื่นไม่ฝืนจำ ผมจะบำเพ็ญพรตจรดกรลา (๘) ขอกล่าวตรงองค์อินทร์ทราบสิ้นเหตุ สองคนเจตน์จำนงค์คงสิกขา สั่งให้วิษณุกรมบังคมลา บรรณศาลาเนรมิตประสิทธิ์พร (๙) มีข้อความชี้ชวนล้วนเหมาะสม เป็นอาศรมเชิญใช้ไม่ไถ่ถอน สองหนุ่มสาวเข้าอาศัยไม่จากจร ใช้นั่งนอนกำหนดสวดบทธรรม์ (๑๐) ฝ่ายพระอินทร์เห็นท่านนี้มีกรรมเก่า ลงมาเล่าความจริงทุกสิ่งสรรพ์ เพราะทั้งสองมีกรรมทำร่วมกัน จะตามทันจักษุบอดไม่ปลอดภัย (๑๑) ช่างมันเถิดเกิดจะเป็นเห็นหรือมืด ก็ไม่จืดในจิตคิดผ่องใส จะลำบากยากเย็นให้เป็นไป ขอชดใช้ให้หมดพจนา (๑๒) พระอินทร์ว่ามีบุตรไว้ใช้สอย เอาไว้คอยดูแลยามแย่หนา สองดาบสดาบสินีลี้กามา จะคิดหาทางใดให้มีครรภ์ (๑๓) ทำอย่างนี้มีระดูจงรู้แน่ ขอมือแค่ลูบท้องสามทีนั่น ทารกน้อยจะก่อกำเนิดพลัน ตกลงฉันลองดูกับคู่ครอง (๑๔) ครั้นครบความตามกฏกำหนดหมาย ได้ลูกชายตามติดสนิทสนอง สุวรรณสามงามตาดังทาทอง ดูแลสองดาบสดาบสินี (๑๕) ช่วยเก็บผักตักน้ำนำใช้สอย เจริญรอยทำนองของฤษี ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นทั้งผลดี สำนึกมีกตัญญูรู้คุณธรรม (๑๖) แล้วถึงวันเคราะห์กรรมตามมาถึง เกิดลมตึงมืดมนใกล้ฝนกระหน่ำ สองฤษีหลบอาศัยพุ่มไม้ดำ งูเจ้ากรรมคายพิษเข้าติดตา (๑๗) ไปไม่รอดจอดไม่แจวอยู่แถวนั้น เจ้าสุวรรณสามจึงตามหา เห็นตาบอดทั้งบิดรและมารดา หัวเราะร่าบอกว่าฉันดีใจ (๑๘) บุพการีทั้งสองเข้ากองทุกข์ มาสนุกไม่สลดกลับสดใส เนรคุณหรือลูกเราไม่เข้าใจ ตอบมาไยขำขันลั่นลำพอง (๑๙) เจ้าสามตอบต่อไปคงไม่ขัด ปรนนิบัติครบครันท่านทั้งสอง ไม่บอกปัดจัดทำตามครรลอง หน้าที่ของลูกแล้วพ่อแม่เอย (๒๐) จึงจัดหาเครือเถาเอามากั้น เป็นแนวด้นด้นไปให้ทิศเผย เก็บพืชพรรณธัญญาหารได้ดังเคย ไม่ละเลยกรุยทางเห็นอย่างตา (๒๑) ดูแลท่านอย่างดีไม่หนีหาย สุขสบายทำวัตรเคร่งครัดหนา ผลไม้ภักษาเลี้ยงกายา แม้น้ำท่าตักไว้พร้อมใช้กัน (๒๒) จะกล่าวถึงเจ้าเมืองพาราณสี พระนามศรีกบิลยักษ์พิทักษ์ขัณฑ์ ทรงโปรดปรานล่าสัตว์ชัฏไพรวัลย์ ธนูคันอาวุธยุทธยง (๒๓) ชอบออกป่าองค์เดียวเที่ยวลัดเลาะ ประจวบเหมาะสุวรรณสามงามระหง มาตักน้ำตามกิจชิดละอง ละมั่งดงเก้งกวางหลายอย่างล้อม (๒๔) กบิลยักษ์พิศวงด้วยหลงไหล คนเทพไท้กายกรรณสุวรรณหลอม เกรงปรากฎตัวไปคงไม่ยอม มินอบน้อมหนีไปไม่รู้ความ (๒๕) จำจะยิงศรยั้งเพื่อรั้งไว้ แล้วถามให้รู้ชอบตอบคำถาม โก่งคันศรยิงตรงสุวรรณนาม พิษคุกคามละหม้อน้ำซ้ำล้มลง (๒๖) สุวรรณสามร้องถามตามสงสัย ว่าทำไมยิงเราเล่าประสงค์ เสือเอาหนังช้างเอางาในป่าพง อย่าพะวงออกมาว่ากระไร (๒๗) กบิลยักษ์ปรากฎองค์ตรงเข้าว่า พลาดพลั้งล่าสิงสาถลาไถล พอดีเห็นเจ้ามาเกรงช้าไป เจ้าสามไวบอกว่าอย่ากล่าวเลย (๒๘) อันว่าเนื้อในป่าร่วมอาศัย ต่างไว้ใจข้าพเจ้าเข้าใกล้เฉย เห็นเป็นมิตรคลุกคลีดังนี้เอย จงเฉลยต้องการสิ่งอันใด (๒๙) เจ้านครร้อนกายละอายยิ่ง จึงบอกจริงเห็นท่านพลันสงสัย รุกขเทวดาหรือว่าไร ตัวเราไซร้กบิลยักษ์เจ้านคร (๓๐) ไร้ประโยชน์ใดใดนัยโกหก เจ้าสามตกลงใจไม่หลอกหลอน เราเป็นบุตรฤษีไพรในป่าดอน แวะมาคอนหม้อน้ำไปชำระ (๓๑) ให้บิดามารดาได้สระสรง ด้วยมั่นคงกตัญญูมิรู้ผละ ขอพระองค์เจริญยิ่งมิ่งวัฒนะ มิเคืองพระกบิลยักษ์สักนิดเดียว (๓๒) เป็นห่วงแต่แม่พ่อจะลำบาก จะทุกข์ยากรอตายไร้แลเหลียว เป็นเคราะห์กรรมของหม่อมฉันนั้นแท้เทียว ให้ห่อเหี่ยวสงสารท่านสองคน (๓๓) ความวู่วามวูบเดียวเกี่ยวชีวิต หลายคนติดร่างแหแน่คือผล อยากถ่ายบาปด้วยลึกสำนึกตน จงบอกหนทางไปบรรณศาลา (๓๔) เราจะเลี้ยงดูแลพ่อแม่เจ้า และจะเฝ้าปรนนิบัติแลจัดหา สุวรรณสามว่าองค์ทรงเมตตา พจนาหมดห่วงล่วงลับวิญญ์ (๓๕) กบิลยักษ์แบกน้ำไปตามบอก เสียงไม่หลอกฝีเท้าเข้ากสิณ สองฤษีทักทายตามได้ยิน เพราะไม่ชินในเสียงเพียงหนักเบา (๓๖) นี่เจ้าสามพาใครมาด้วยนั่น พระจำนรรจ์เรากษัตริย์ดำรัสเศร้า สุวรรณสามสิ้นชีพก็เพราะเรา แล้วจึงเล่าให้ฟังดังเป็นไป (๓๗) สองฤษีขอตามไปดูศพ คำดูพบอกอุ่นให้วุ่นไหว จึงตั้งจิตอธิฐฐานในทันใด ก็ฟื้นได้สมดังจินตนา (๓๘) ต่างแยกย้ายคืนสู่อู่สถาน กระทำการตามชาติปรารถนา กบิลยักษ์เลิกฆ่าสัตว์ตัดชีวา ครองพาราด้วยธรรมใช้นำทาง (๓๙) สามพ่อลูกรักษาพรตไม่ลดละ จนชีพผละสละขันธ์เฝ่าบั่นถาง สุขคติเป็นที่หมายปลายที่วาง เมตตาอย่างสุวรรณสามงามสุขเอย (๔๐)
กุ้งหนามแดง 6 ก.ย. 2547 13:49 น. - ID 60552 
4885
6
0
6 กันยายน 2547 14:23 น. - comment id 325375
มาอ่านเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี และจะเป็นกำลังใจให้ตลอดไปครับ
6 กันยายน 2547 14:29 น. - comment id 325382
เขียนได้งดงาม อ่านได้ความรู้ครับ ๚ะ๛ size>
6 กันยายน 2547 14:37 น. - comment id 325385
หน้าส่วนตัว
เรื่องที่ควรอ่านและเก็บไว้ถ่ายทอดให้อนุชนรุ่นหลังรู้ไว้จ้า เก็บไว้ สามเรื่องทั้งเรื่องนี้ ยังขาดอีก เจ็ด ตอนนะจ๊ะ เพื่อนรัก
แก้วประเสริฐ.
6 กันยายน 2547 18:38 น. - comment id 325507
คุณกุ้งขอโทษทีเถอะค่ะ ไม่ได้ดุหน้ารวมถัดลงมา คุณกุ้งฯ ตั้งใจเขียนไว้เถิดค่ะเรื่องดีๆทั้งนั้นเป็นกำลังใจค่ะ
6 กันยายน 2547 19:55 น. - comment id 325571
คุณผลิใบสู่วัยกล้า: ขอบคุณค่ะ...คนธรรมดาค่ะ ไม่ได้ดีเด่นอะไรมากมาย... xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณทิงนองนอย: ขอบคุณค่ะ สั้นกระชับได้ใจความแท้ๆ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณแก้วประเสริฐ: รักแล้วรอหน่อยน่ะค่ะ..ขออนุญาตพักหน่อยนึงค่ะ... xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณ tiki: แล้วแต่จะเห็นสมควรค่ะ อย่างไรก็แล้วแต่ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
7 กันยายน 2547 11:05 น. - comment id 325958
อ่านจนจบเลยค่ะ ได้สาระและบันเทิงด้วยค่ะ
7 กันยายน 2547 13:57 น. - comment id 326113
ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาอ่าน คุณคนเมืองลิง :)
7 กันยายน 2547 21:54 น. - comment id 326463
ยอมรับในความพยายามและฝีมือ พึ่งจะแวะมาได้อ่าน ดำเนินเรื่องได้เร็วและกระชับดีครับ ใช้เวลาแต่งจริงนานหรือเปล่าครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
