ค่อยค่อยเลี้ยงเธอไว้ในอ้อมกอด ให้เธอรอดพ้นกรรมที่ตามหลอน เอาอุ่นไอกายเกื้อเอื้ออาทร จนได้เห็นสันดอนแห่งสันดาน เหมือนเขย่าตะกอนให้ขุ่นข้น สันดานคนถูกเพรียกร้องเรียกขาน ทั้งเขี้ยวเล็บเกล็ดลายระบายบาน แตกซะซ่านพิษสงลงลวดลาย น้ำใจฉันเธอใช้ทำเป็นน้ำพิษ กว่าจะคิดเคียดแค้นก็แสนสาย กลิ่นสาปคาวคละคลุ้งฟุ้งกระจาย ฉายแววความเลวร้ายทางสายตา ชีวิตฉันอบอวลเสียงหวนไห้ เธอแกล้งเศร้าหน้าใสไร้เสียงสา ฉันมันเซ่องี่เง่าเหมือนชาวนา หลงเมตตาอสรพิษคิดไม่ทัน ขอบคุณรอยขบกัดฝังเซลล์เนื้อ และน้ำเชื้อพิษช้ำเธอทำฉัน ที่เธอให้ความเคียดแค้นตอบแทนกัน ปวดฉับพลันเลือดดีเปลี่ยนสีดำ ไม่เสียดายอ้อมกอดที่เคยให้ อย่างน้อยมันยังได้เสียงครวญคร่ำ ฉันไม่โกรธ คิดว่าครู รู้ว่ากรรม แต่จะจำฝังลงเซลล์ไม่สร่างซา ทุกลายเล็บเขี้ยวเกล็ดแฝงเหตุผล ฉันจะจำไปสอนตนในชาติหน้า ชาตินี้ทำกรรมดีมีน้ำตา ไม่โกรธหรอกขอบูชาถือว่าครู
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 6 ก.ย. 2547 13:19 น. - ID 60550 
1070
3
0
6 กันยายน 2547 13:39 น. - comment id 325322
มาอ่านเพราะกำลังอ่านงานเก่าคุณ ภัทราลักษณ์อยุ่นะคะ แต่แรกเริ่มนึกว่า เป็นหญิงสาวเขียนงานแบบ Completely เหมือนกันเลย..อืมม์ ในที่สุด เราพบคนดีวี่แววดังอีกคน
6 กันยายน 2547 14:04 น. - comment id 325345
งดงามในภาษาที่ใช้ครับ ๚ะ๛ size>
6 กันยายน 2547 14:12 น. - comment id 325352
ขอบคุณครับ ที่ติดตามให้กำลังใจกันมาเรื่อยๆอย่างไม่เหนื่อยล้า เดินไปด้วยกันนะครับ
6 กันยายน 2547 14:21 น. - comment id 325373
มาอ่านเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี และจะเป็นกำลังใจให้ตลอดไปครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
