.....ต้นไม่ใหญ่เอนโยกเพราะลมผ่าน แม้ดินดานชุ่มชื่นด้วยสายฝน กาลเวลายังเปลี่ยนจิตใจคน นฤมลจึงเปลี่ยนลาจากจร ....เพราะใจเธอมีใครใหม่เข้ามาเปลี่ยน มาวนเวียนเอาใจเธอจึงอ่อน ลืมพี่ลงทิ้งไปไม่อาวรณ์ ทุกยามนอนค่ำคืนปวดฤทัย ....ด้วยดวงใจสี่ห้องหัวใจฉัน มีแต่เธอเท่านั้นไม่เหลวไหล ถึงตัวห่างจิตใจไม่ห่างไกล แต่ทำไมคนช้ำคือฉันเอง ....วันเวลาระยะทางความเหินห่าง รักจืดจางจิตใจถูกข่มเหง เธอมีใหม่ปล่อยฉันเศร้าตามบทเพลง ใจโคลงเคลงดั่งเรือลอยไร้ปลายทาง ....อยากให้เธอคิดถึงวันก่อนเก่า วันที่เราสองคนเคยร่วมสร้าง ผูกสัมพันธ์รักมั่นคิดร่วมทาง อย่าเลือนลางลองคิดสักนิดดู ....กว่าจะรักกันได้นั้นแสนยาก อุปสรรคผ่านมาไม่เลิศหรู เป็นปีเดือนกี่วันทบทวนดู นาทีเดียวเคยรักอยู่ก็ขาดกัน
ภากร 4 ก.ย. 2547 14:23 น. - ID 60411 
858
7
0
4 กันยายน 2547 14:34 น. - comment id 323861
ภาพเก่ามันวนเวียนมาบาดจิต มันผูกติดวนเวียนมาบาดใจ อยากจะลบกลบเกลือนจากหัวใจ ตัดไม่ได้เมื่อใจภักดิ์รักเพียงเธอ
4 กันยายน 2547 14:50 น. - comment id 323874
ในคำรักเกิดขึ้นได้ง่ายมาก คำที่ยากมากกว่าคือลืมเขา สิ่งที่ลืมนึกถึงคือตัวเรา สิ่งที่เขาทิ้งให้คือน้ำตา ขอบคุณคุณหญ้าคาครับ
4 กันยายน 2547 15:27 น. - comment id 323913
เมื่อรักได้ก็ลืมได้ใจต้องตัด หาทางลัดตัดใจให้ลืมเขา อย่าได้ดึงคนอื่นมาเป็นเงา จะมีแต่เศร้ากับเศร้าเท่านั้นเอง เพราะค่ะได้อารมณ์ดี
4 กันยายน 2547 15:38 น. - comment id 323920
ปลอบใจตัวเองด้วยเสียงเพลงเศร้าๆ มองความรักของเราผ่านไปช้าๆ ลบเลือนความร้าวรานด้วยการเวลา ไม่มีสิ่งใดย้อนกลับมาควรเข้าใจ ขอบคุณคับคุณเพียงพลิ้ว
4 กันยายน 2547 16:30 น. - comment id 323973
ทำไมภาพหวาดเสียวจัง ตัวหนังสือแดงอีก เขียนได้ดีจริงๆในเนื้อหาครับผม
4 กันยายน 2547 21:48 น. - comment id 324151
โอ้..รัก ................................................ ;)
5 กันยายน 2547 06:51 น. - comment id 324318
เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ เขียนได้เพราะจริงๆๆๆๆๆๆๆ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
