ฉันรักเธอ เธอตาย เธอไม่รู้ ว่าฉันฝืนยืนอยู่และสู้ไหว ฉันทำได้และทำดีถึงเพียงใด จนถึงวันยิ่งใหญ่ด้วยสองมือ เก็บน้ำตาทุกหยดไว้ห้ามใครเห็น โอ้ชีวิตมันเป็นเช่นนี้หรือ ไม่ใช่เด็กที่เศร้าหมองแล้วร้องฮือ วันนี้คือครบเดือนปีที่เธอตาย สร้างชีวิตสูงสุดถึงจุดอิ่ม แต่รอยยิ้มดูเหมือนจะเลือนหาย แรงต่อสู้มีเพียงกำลังกาย กำลังใจเลือนสลายกับสายลม ไร้เธอยืนดูภาพอนาคต น้ำตาฉันทุกหยดมีรสขม อยู่ในโลกที่หมุนวนเป็นวงกลม ที่พระพรหมลบภาพเธอลับตา วางงานไว้นั่งไขว้ขาริมหน้าต่าง รูปเธอยังยิ้มกว้างอยู่ข้างฝา ขอฝากคำกับพระจันทร์จำนรรจา แขวนดวงดาวบนกิ่งฟ้าอันแสนไกล ยอมรับได้ ความห่างไกล ที่ได้รับ แต่ ไกลลับ มันห่างเหินเกินรับไหว ไม่คิดว่าเป็นความหลังที่ฝังใจ แต่เธอฝังลงในจิตวิญญาณ ฝากรักไปไกลลิบโลกอันโศกศัลย์ ขอสวรรค์โปรดรับสดับขาน ขอดวงตาที่ประดับรัตติกาล จงมองผ่านฟากฟ้ามาพบกัน ดวงตาฉันมองฟ้ามาตลอด พยายามสวมสอดกอดสวรรค์ กิจวัตรในชีวิตประจำวัน คือมองภาพเธอนั้นในคำนึง รักอ่อนอุ่นกรุ่นในไออาทิตย์ ฉันสัมผัสด้วยจิตยามคิดถึง คล้ายอ้อมกอดแห่งความหลังที่ฝังตรึง ที่จากไปอยู่โลกหนึ่งอย่างจำใจ เหลือความว่างกลางอากาศให้ฉันกอด ให้สวมสอดความหมองยามร้องไห้ รู้จักความคิดถึงและห่วงใย ความห่างไกลมอบมันให้ฉันมี ฉันก้มหน้าร้องไห้กอดไม่ถึง รอจดหมายจากโลกหนึ่งถึงโลกนี้ ขอกอดเธอในความฝันฉันยังดี ณ นาทีที่ชีวิตคิดถึงเธอ
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 3 ก.ย. 2547 15:29 น. - ID 60326 
862
8
0
3 กันยายน 2547 15:42 น. - comment id 323060
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ กอดไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณจัง
3 กันยายน 2547 15:48 น. - comment id 323065
ไพเราะครับ ความตายยังคงเป็น มืติพิศวง นำความโทมนัสมาสู้ผ ู้ที่ยังอยู่ แต่สำหรับผู้ที่ล่วงลับไป ใครเล่าจะรู้ว่าสุขหรือทุกข์ หักใจ เถิดครับ ทุกเรื่องถูกกำหนดแล้ว ๚ะ๛ size>
3 กันยายน 2547 16:16 น. - comment id 323095
ซึ้งมากค่ะ...เขียนได้ดีจริง ๆ
3 กันยายน 2547 17:44 น. - comment id 323148
ไห้โหยหาอาวรณ์....ได้อารมณ์สะเทือนดีนัก กลั่นมาจากความจริงที่รู้สึกได้งามแท้....
3 กันยายน 2547 18:21 น. - comment id 323173
ซึ้งมากค่ะ
3 กันยายน 2547 22:03 น. - comment id 323380
เขียนได้ซึ้งจริงๆเลยค่ะ...ได้ความรู้สึกดี..ช๊อบชอบ
3 กันยายน 2547 22:19 น. - comment id 323414
เพราะคับ..^_^ สุดๆ
4 กันยายน 2547 00:22 น. - comment id 323505
วันนี้ครบรอบวันตาย 18 ปีของแม่ของพี่.. ก็นานแล้วนะกับความรู้สึกที่สูญเสีย.. แต่เมื่อคิดถึง..ก็ยังคงอยากถวิลหา.. อ่านกลอนของคุณแล้วยิ่งแสนเศร้า.. พี่อยากกอดแม่ของพี่จังเลย.. พี่จำความอบอุ่นแห่งอ้อมกอดนั้นได้ดี.. แต่..พี่ก็ต้องยอมจำนนกับความรู้สึกนั้น.. และคุณก็เช่นกัน.. ขอบคุณกลอนชิ้นนี้..ที่แทงใจได้เจ็บ สวัสดีค่ะ..
4 กันยายน 2547 04:24 น. - comment id 323572
ซี้ง้เลย
4 กันยายน 2547 08:10 น. - comment id 323649
พ่อยังอยู่ค่ะ อย่างน้อยก็ยังอยู่ในใจของพี่ กำลังมองดูสิ่งดีงามที่พี่ได้กระทำ และกำลังจะทำต่อไปในอนาคต พ่อไม่ได้จากไปไหนหรอกค่ะ เพียงแต่ว่า พ่อไปเที่ยวในที่ๆหนึ่ง ซึ่งวันหนึ่งเราก็จะต้องตามพ่อไป พ่อแค่ไปดูสถานที่ เพื่อเตรียมรอรับเราเท่านั้น ***** เชื่อวว่าพ่อก็คงจะคิดถึงพี่เช่นกัน******
6 กันยายน 2547 12:52 น. - comment id 325278
เขียนดีเหลือเกิน แต่ขอสารภาพ ว่านึกว่าเป็นนักเขียนหญิง เพิ่งเข้ามาอ่านวันนี้ ว่า ผม...พ่อครับ.. ง่า ผิดอีกคนเหมือนเก่าอีกแล้วค่ะ
6 กันยายน 2547 13:22 น. - comment id 325304
ขอบคุณครับ ทุกคอมเมนต์ บางกลอนอาจจะเขียนแทนอารมณ์ผู้หญิง บางกลอนแทนผู้ชาย แต่ส่วนใหญ่จะเป็นอารมณ์ร่วมกันนะครับ อ่านได้ทุกเพศ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
