ยัง..มีรัก ฝากม่านฟ้า

อาภาภัส

ยามฟ้ามัวหัวใจไม่มัวหม่น
      ความเป็นคนสอนใจให้มีหวัง
      เดินต่อไปสร้างใจมีพลัง
      มิรอรั้งดั่งนามอรอาภา
      ยิ้มคือยิ้มพิชิตจิตภายนอก
      ตานั้นบอกสิ่งใดไม่ถือสา
      เพราะรู้ว่าชีวิตกับเวลา
      ผันผ่านลากุมกรก้าวพร้อมกัน
      ต่างค่าแต่กาลคืนตื่นเปลี่ยนวน
      เช้ากลับยลบ่ายล่วงช่วงผายผัน
      ยามเย็นย่ำมืดครึ้มเหมือนลืมวัน
      แต่ฉับพลันสว่างใหม่ในเวลา
      ฉากชีวิตมีสิทธ์มีเศร้าโศรก
      ดั่งลมโบกพัดแรงแกร่งกร่อนหนา
      ฤาเห็นแสงแรงร้อนดวงทิวา
      ชีวิตพาฝันต่อก่อการงาน
     และยังรู้ว่าอยู่ต้องมีรัก
     ใจจึงภักดร์สมัครใจจะสืบสาน
     หารักเติมเพิ่มศรีด้วยดวงมาลย์
     มอบรักผ่านม่านฟ้ามาร่วมเคียง
   
     ศักดิ์และสิทธิ์ลิขิตด้วยใจเรา
     มิยอมเขลาเก็บตนยอมสิ้นเสียง
     รักต้องมีต้องต่อก่อร้อยเรียง
     ผดุงเยี่ยงบุรกาลบรรพชน
    รัตนาวลีนี้นำมอบ
    เป็นคำปลอบใครหนาคราสับสน
    ใจของเราเข้าใจไฟสร้างตน
    มิได้หม่นตามฟ้าคราคลื่นรวน