ขมิ้นเมือง!

พุด


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=363
บทรำพึงถึงขมิ้นไพร
ไยดวงใจมิเหลืองอ่อนผ่องผุดพราวละมุน..
ดั่ง*ดวงดอกบัวทองผ่องพุทธ*บานนะกลางใจ..ไยเล่าใจเอ๋ยเอยใจ!
นวล..กำลังฟังเพลงนี้
ในค่ำคืนนี้กับฝนที่ฉ่ำฟ้า
กับน้ำตาที่ระรินหลั่ง
ที่ขอพลีบรรณาการ
แด่มวลมนุษย์ที่กำลังดิ้นรนเดียวดาย
ในท่ามกลางโลกแล้งไร้และในน้ำใจแล้งสิ้น..


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=363
นกขมิ้น 
ค่ำ คืน ฉันยืนอยู่เดียว ดาย
เหลียว มอง รอบ กาย มิวายจะหวาด กลัว
มอง นภา มืด มัว สลัว เย็นย่ำ
ค่ำ คืนเอ๋ย ฮึม
ยามนภาลับไป ใกล้ ค่ำ ยินเสียงร่ำ คำบอก
เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย เจ้า ดอก ขจร
นก ขมิ้น เหลืองอ่อน 
ค่ำแล้ว จะนอน ไหน เอย
เอ๋ยเล่า นก เอย
อก ฉัน ทุกวันเฝ้าอาวรณ์
เหมือน คนพเน จร ฉันนอนไม่หลับ เลย
หนาว พระพาย พัดเชย อกเอ๋ย หนาว สั่น
สุดบั่น ทอน ฮือ
ยามนี้เราหลงทาง กลาง ค่ำ
ยินเสียงร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย
เจ้าดอก ขจร ฉัน ร่อนเร่ พเน-จร
ไม่ รู้จะนอน ไหน เอย เอ๋ยโอ้ หัวอก เอย
บ้าน ใด หรือใครจะเอ็นดู
รับ รอง อุ้ม ชู เลี้ยงดูให้หลับ นอน
นกขมิ้น เหลืองอ่อน ค่ำไหน นอน นั่น
อก ฉันหมอง ฮือ
ทนระกำช้ำใจ ยามค่ำ ยินเสียงร่ำ น้ำตก
โอ้ หัวอก เอ๋ย โอ้ อก อาวรณ์
ฉัน ไร้คู่ ร่วม คอน ต้องฝืนนอน หนาว เอย
เอ๋ยโอ้ หัวอก เอย
เหม่อ มอง หมายปองก็แล เห็น
หวิว ใน ใจ เต้น เหมือนเป็นเพียงแต่ มอง
เหมือน พบรัก จะครอง แต่หมอง เกรง ที่
หวั่นจะมี เจ้าของ ฮือ
ฟังสำเนียงเสียงเพลง ครวญค่ำ
ใครหนอร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย
เจ้า ดอก ขจร นกขมิ้น เหลือง อ่อน
ค่ำ นี้ จะนอน ไหนเอย เอ๋ย นอน นี่ เอย...
*********


เย็นมากแล้ว
กับมากมายผู้คน..
ที่ราวนกกลับรัง
ผึ้งแตกรวง
บนถนนสายเศร้าสายดายเดียวในทางจิตวิญญาณ
ในความรู้สึกล้ำลึกคะนึงนึกในใจนวล..


โลกนี้..ช่างมากมีมากมายมนุษย์เสียนี้กระไร
ที่ต่างก็พากันมีโชคได้มาเกิดกาย
มาชดใช้กรรมเก่า
มาค้นพบเงากรรม
มาร่ายรำบทเพลงเดิมเติมทุกข์ต่อ


มาก่อบุญกุศลใหม่
มาพลีใจพลีจิตพบพระพุทธศาสนา
มาสร้างความว่างอันเป็นนิรันดร์
มาใฝ่ฝันรู้รักเมตตาเสียสละฝึกการให้ไร้ร้องขอ
รู้พอเพียงเพียงพอสมถะเงียบงาม
ใต้ร่มธรรมร่มทอง
ใต้ร่มฉัตรแก้วของผืนดินแผ่นดินอันแสนร่มเย็นเป็นสุข
อย่างหาคำเปรียบประมาณมิได้


หากดวงตาเห็นธรรม
ดวงใจเห็นความไม่เที่ยง
เห็นเส้นทางแท้ทางทองทางธรรม
ที่จะเลี่ยงหลบมิพบทุกข์มิพบรักอันหนักราวศิลา
จากกิเลสในโลกหล้าอันมากมายสุดพรรณา
ที่พากันมายั่วยุให้ใหลหลงพะวงหามิรู้สิ้นรู้จบ
ให้ต้องมาพบเจอให้ต้องมาเพ้อระทม
ให้มาดิ้นรนสับสนวนว่ายว่อง
เต็มไปทั้งท้องทะเลโลกย์ทะเลใจ


เรือเอ๋ยเรือมนุษย์
มิรู้สิ้นสุดหวังพบฝั่งฝัน
พบพลังเกษมนิจนิรันดร์เมื่อใดเล่าหนอ
หากมิเพียรพาพายว่ายด้วยน้ำใจใสงาม
ไหว้ด้วยดวงดอกความดี
พลีน้อมจิตให้หยุดคิดหยุดเศร้าเหงาดายเดียว
หยุดเหลียวมองหาน้ำใจ
หยุดไม่คาดหวัง
หยุดหลั่งน้ำตาระรินยามพบความเห็นแก่ตัว


หยุดนิ่ง
และก้าวเดินตรงไปในเส้นทางข้างหน้า
สอนชีวาให้รู้ว่า
นับวันจะพบมากมีคนที่ใจดวงดีไร้ละมุนจริง
มีแต่ยิ่งทำร้ายกันด้วยกายวาจาใจเชือดเฉือน
ไม่เห็นค่าความดีงาม
มีแต่แล้งไร้น้ำใจ
ไม่มีแม้น้ำคำอันน่าจะพร่ำหอมห่ม


โอ้
หัวใจคนเอ๋ยคน..
เจ้านกขมิ้นไพร..ขมิ้นเมือง
ไยให้โลกปลอมปนแปดเปื้อน
มิเหลืองอ่อนละมุน...
ให้โลกเมืองย้อมดลกระหน่ำใจเจ้า
ให้เหลืองกระดำกระด่าง
ไร้สีพราวพร่างพิสุทธิ์ใส
ไร้สิ้นปรานีผู้ใดเล่า.
ให้ปีกงามพราว
เพียงภายนอกดอกละหรือไร..ใจเจ้าเอ๋ยเอย..!
				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    2 กันยายน 2547 09:18 น. - comment id 321653

     
    งามมาก..ในลีลาที่นำมาร้อยเรียง 
    นกขมิ้นเหลืองอ่อน    เมื่อมาสัญ
    จรผิดที่     มันก็ต้องมีราคีกลับไป 
    เป็นเรื่องธรรมดา    เ้หมือนกับคน 
    ถ้าไปหลงไปในที่อโคจร  ก็ย่อมมี
    ทุกข็ย้อนมาถึงตัวให้มัวหมองครับ ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • เมกกะ

    2 กันยายน 2547 10:11 น. - comment id 321695

    คุณคนดี..หันมามองทางนี้จะได้ไหม
    มองลงมา..ที่ตรงกลางระหว่างใจ
    มีฉันไว้..บ้างไหมคุณคนดี
    ถ้าไม่มี..ขอฉันแทรกจะได้ไหม
    แค่เนื้อที่..ของหัวใจของคุณนั่น
    ขอแค่..เสี้ยวหัวใจก็แล้วกัน
    แล้วให้ฉัน..เติมความฝันคุณจนเต็ม
    
    +-*-+-*-+  +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+  +-*-+-*-+
    
  • tiki

    2 กันยายน 2547 11:34 น. - comment id 321792

    หมู่นี้ฝนแรงนะคะ นกขมิ้น
  • ผลิใบสู่วัยกล้า ( ไม่ได้ล๊อกอิน)

    2 กันยายน 2547 11:50 น. - comment id 321805

    น่ารักมากเลยครับ พี่พุด
    
    นกขมิ้นเหลีอง
    เจ้าฟูเฟื้องในความฝัน
    เจ้าบินกล้าท้าตะวัน
    สิ้นแสงจันทร์เวลาเจ้า
    
    มาอ่านเป็นกำลังใจให้พี่พุดครับ
    
    
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    2 กันยายน 2547 12:30 น. - comment id 321848

    ขมิ้นจรร่อนมาชม
    พุดพัดชาลอยลมฃมขมิ้น
    อยู่ฟากฟ้ามองมาสู่พื้นดิน
    เห็นหมดสิ้นสภาวะคละเคล้าธรรม
    
    คิดถึงจังเลย
  • แว่นดอย

    2 กันยายน 2547 13:11 น. - comment id 321897

    ข้าพเจ้ามาทักทายพี่พุดค่ะ
    อุ่นใจทุกครั้งที่เข้ามาทักทายพี่สาวพุดพัดชา
    
    ......
  • ตะวันลับฟ้า

    2 กันยายน 2547 14:16 น. - comment id 321956

    มาเยี่ยมนะครับ
  • กอกก

    2 กันยายน 2547 16:25 น. - comment id 322050

    กอกกแวะมาอ่านงานค่ะ..
    มีความสุขทุกครั้งที่อ่านงานงาม..
    สวัสดีค่ะ..
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    2 กันยายน 2547 16:47 น. - comment id 322067

    เจ้านกน้อยคล้อยบินไปเดียวดาย
    ดวงหทัยหวั่นไหวใจหลอกหลอน
    ย่ำสนธยาคราหวนนวลบังอร
    จิตร้าวรอนวอนใจโปรดกลับมา.
    
                   แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    2 กันยายน 2547 16:48 น. - comment id 322069

    เจ้านกน้อยคล้อยบินไปเดียวดาย
    ดวงหทัยหวั่นไหวใจหลอกหลอน
    ย่ำสนธยาคราหวนนวลบังอร
    จิตร้าวรอนวอนใจโปรดกลับมา.
    
                   แก้วประเสริฐ.
  • rain..

    2 กันยายน 2547 20:44 น. - comment id 322250

    ไพเราะ ..  ในความหมาย ที่สื่อ ..มากเลยคะ..
             ..เรน..คิดถึง..
  • ผู้หญิงไร้เงา

    2 กันยายน 2547 22:57 น. - comment id 322386

    โอ้เจ้านกขมิ้น
    เจ้าจะอยู่กับถิ่นไหน
    รู้ไหมข้าห่วงใย
    ด้วยโพยภัยช่างมากมี
    
    *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
  • ชัยชนะ

    2 กันยายน 2547 23:12 น. - comment id 322401

    ขมิ้นนกเหลืองอ่อนค่ำนอนไหน
    ขมิ้นใบรากเง้าเป็นอาหาร
    ขมิ้นดงเปรียบสงฆ์พระขจัดมาร
    ขมิ้นเมืองไยเหลืองก่านกลายด่างดำ
    
    งานนี้ขออย่าให้มีปูนมาก็แล้วกันนะครับ
    
  • นกขมิ้นเหลืองอ่อน

    1 มีนาคม 2548 13:44 น. - comment id 414208

    ขอบคุณค่ะพี่พุดไพรกับการต้อนรับที่อบอุ่น
     นกขมิ้นเหลืองอ่อนเป็นขมิ้นเมืองโดยกำเนิดค่ะ  แต่สัญชาติญาณยังค้างป่าอยู่....^^  ก็เลยยังระหกระเหพเนจรไปเรื่อย เรื่อย
    
    เมืองมันร้อนดังพี่ว่าค่ะ......สีขมิ้นนวลเลยกลายเป็นสีผ้าขี้ริ้วเสียแล้ว
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน