http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=363 บทรำพึงถึงขมิ้นไพร ไยดวงใจมิเหลืองอ่อนผ่องผุดพราวละมุน.. ดั่ง*ดวงดอกบัวทองผ่องพุทธ*บานนะกลางใจ..ไยเล่าใจเอ๋ยเอยใจ! นวล..กำลังฟังเพลงนี้ ในค่ำคืนนี้กับฝนที่ฉ่ำฟ้า กับน้ำตาที่ระรินหลั่ง ที่ขอพลีบรรณาการ แด่มวลมนุษย์ที่กำลังดิ้นรนเดียวดาย ในท่ามกลางโลกแล้งไร้และในน้ำใจแล้งสิ้น.. http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=363 นกขมิ้น ค่ำ คืน ฉันยืนอยู่เดียว ดาย เหลียว มอง รอบ กาย มิวายจะหวาด กลัว มอง นภา มืด มัว สลัว เย็นย่ำ ค่ำ คืนเอ๋ย ฮึม ยามนภาลับไป ใกล้ ค่ำ ยินเสียงร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย เจ้า ดอก ขจร นก ขมิ้น เหลืองอ่อน ค่ำแล้ว จะนอน ไหน เอย เอ๋ยเล่า นก เอย อก ฉัน ทุกวันเฝ้าอาวรณ์ เหมือน คนพเน จร ฉันนอนไม่หลับ เลย หนาว พระพาย พัดเชย อกเอ๋ย หนาว สั่น สุดบั่น ทอน ฮือ ยามนี้เราหลงทาง กลาง ค่ำ ยินเสียงร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย เจ้าดอก ขจร ฉัน ร่อนเร่ พเน-จร ไม่ รู้จะนอน ไหน เอย เอ๋ยโอ้ หัวอก เอย บ้าน ใด หรือใครจะเอ็นดู รับ รอง อุ้ม ชู เลี้ยงดูให้หลับ นอน นกขมิ้น เหลืองอ่อน ค่ำไหน นอน นั่น อก ฉันหมอง ฮือ ทนระกำช้ำใจ ยามค่ำ ยินเสียงร่ำ น้ำตก โอ้ หัวอก เอ๋ย โอ้ อก อาวรณ์ ฉัน ไร้คู่ ร่วม คอน ต้องฝืนนอน หนาว เอย เอ๋ยโอ้ หัวอก เอย เหม่อ มอง หมายปองก็แล เห็น หวิว ใน ใจ เต้น เหมือนเป็นเพียงแต่ มอง เหมือน พบรัก จะครอง แต่หมอง เกรง ที่ หวั่นจะมี เจ้าของ ฮือ ฟังสำเนียงเสียงเพลง ครวญค่ำ ใครหนอร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย เจ้า ดอก ขจร นกขมิ้น เหลือง อ่อน ค่ำ นี้ จะนอน ไหนเอย เอ๋ย นอน นี่ เอย... ********* เย็นมากแล้ว กับมากมายผู้คน.. ที่ราวนกกลับรัง ผึ้งแตกรวง บนถนนสายเศร้าสายดายเดียวในทางจิตวิญญาณ ในความรู้สึกล้ำลึกคะนึงนึกในใจนวล.. โลกนี้..ช่างมากมีมากมายมนุษย์เสียนี้กระไร ที่ต่างก็พากันมีโชคได้มาเกิดกาย มาชดใช้กรรมเก่า มาค้นพบเงากรรม มาร่ายรำบทเพลงเดิมเติมทุกข์ต่อ มาก่อบุญกุศลใหม่ มาพลีใจพลีจิตพบพระพุทธศาสนา มาสร้างความว่างอันเป็นนิรันดร์ มาใฝ่ฝันรู้รักเมตตาเสียสละฝึกการให้ไร้ร้องขอ รู้พอเพียงเพียงพอสมถะเงียบงาม ใต้ร่มธรรมร่มทอง ใต้ร่มฉัตรแก้วของผืนดินแผ่นดินอันแสนร่มเย็นเป็นสุข อย่างหาคำเปรียบประมาณมิได้ หากดวงตาเห็นธรรม ดวงใจเห็นความไม่เที่ยง เห็นเส้นทางแท้ทางทองทางธรรม ที่จะเลี่ยงหลบมิพบทุกข์มิพบรักอันหนักราวศิลา จากกิเลสในโลกหล้าอันมากมายสุดพรรณา ที่พากันมายั่วยุให้ใหลหลงพะวงหามิรู้สิ้นรู้จบ ให้ต้องมาพบเจอให้ต้องมาเพ้อระทม ให้มาดิ้นรนสับสนวนว่ายว่อง เต็มไปทั้งท้องทะเลโลกย์ทะเลใจ เรือเอ๋ยเรือมนุษย์ มิรู้สิ้นสุดหวังพบฝั่งฝัน พบพลังเกษมนิจนิรันดร์เมื่อใดเล่าหนอ หากมิเพียรพาพายว่ายด้วยน้ำใจใสงาม ไหว้ด้วยดวงดอกความดี พลีน้อมจิตให้หยุดคิดหยุดเศร้าเหงาดายเดียว หยุดเหลียวมองหาน้ำใจ หยุดไม่คาดหวัง หยุดหลั่งน้ำตาระรินยามพบความเห็นแก่ตัว หยุดนิ่ง และก้าวเดินตรงไปในเส้นทางข้างหน้า สอนชีวาให้รู้ว่า นับวันจะพบมากมีคนที่ใจดวงดีไร้ละมุนจริง มีแต่ยิ่งทำร้ายกันด้วยกายวาจาใจเชือดเฉือน ไม่เห็นค่าความดีงาม มีแต่แล้งไร้น้ำใจ ไม่มีแม้น้ำคำอันน่าจะพร่ำหอมห่ม โอ้ หัวใจคนเอ๋ยคน.. เจ้านกขมิ้นไพร..ขมิ้นเมือง ไยให้โลกปลอมปนแปดเปื้อน มิเหลืองอ่อนละมุน... ให้โลกเมืองย้อมดลกระหน่ำใจเจ้า ให้เหลืองกระดำกระด่าง ไร้สีพราวพร่างพิสุทธิ์ใส ไร้สิ้นปรานีผู้ใดเล่า. ให้ปีกงามพราว เพียงภายนอกดอกละหรือไร..ใจเจ้าเอ๋ยเอย..!
พุด 2 ก.ย. 2547 08:32 น. - ID 60202 
909
11
0
2 กันยายน 2547 09:18 น. - comment id 321653
งามมาก..ในลีลาที่นำมาร้อยเรียง นกขมิ้นเหลืองอ่อน เมื่อมาสัญ จรผิดที่ มันก็ต้องมีราคีกลับไป เป็นเรื่องธรรมดา เ้หมือนกับคน ถ้าไปหลงไปในที่อโคจร ก็ย่อมมี ทุกข็ย้อนมาถึงตัวให้มัวหมองครับ ๚ะ๛ size>
2 กันยายน 2547 10:11 น. - comment id 321695
คุณคนดี..หันมามองทางนี้จะได้ไหม มองลงมา..ที่ตรงกลางระหว่างใจ มีฉันไว้..บ้างไหมคุณคนดี ถ้าไม่มี..ขอฉันแทรกจะได้ไหม แค่เนื้อที่..ของหัวใจของคุณนั่น ขอแค่..เสี้ยวหัวใจก็แล้วกัน แล้วให้ฉัน..เติมความฝันคุณจนเต็ม +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
2 กันยายน 2547 11:34 น. - comment id 321792
หมู่นี้ฝนแรงนะคะ นกขมิ้น
2 กันยายน 2547 11:50 น. - comment id 321805
น่ารักมากเลยครับ พี่พุด นกขมิ้นเหลีอง เจ้าฟูเฟื้องในความฝัน เจ้าบินกล้าท้าตะวัน สิ้นแสงจันทร์เวลาเจ้า มาอ่านเป็นกำลังใจให้พี่พุดครับ
2 กันยายน 2547 12:30 น. - comment id 321848
ขมิ้นจรร่อนมาชม พุดพัดชาลอยลมฃมขมิ้น อยู่ฟากฟ้ามองมาสู่พื้นดิน เห็นหมดสิ้นสภาวะคละเคล้าธรรม คิดถึงจังเลย
2 กันยายน 2547 13:11 น. - comment id 321897
ข้าพเจ้ามาทักทายพี่พุดค่ะ อุ่นใจทุกครั้งที่เข้ามาทักทายพี่สาวพุดพัดชา ......
2 กันยายน 2547 14:16 น. - comment id 321956
มาเยี่ยมนะครับ
2 กันยายน 2547 16:25 น. - comment id 322050
กอกกแวะมาอ่านงานค่ะ.. มีความสุขทุกครั้งที่อ่านงานงาม.. สวัสดีค่ะ..
2 กันยายน 2547 16:47 น. - comment id 322067
หน้าส่วนตัว
เจ้านกน้อยคล้อยบินไปเดียวดาย
ดวงหทัยหวั่นไหวใจหลอกหลอน
ย่ำสนธยาคราหวนนวลบังอร
จิตร้าวรอนวอนใจโปรดกลับมา.
แก้วประเสริฐ.
2 กันยายน 2547 16:48 น. - comment id 322069
เจ้านกน้อยคล้อยบินไปเดียวดาย
ดวงหทัยหวั่นไหวใจหลอกหลอน
ย่ำสนธยาคราหวนนวลบังอร
จิตร้าวรอนวอนใจโปรดกลับมา.
แก้วประเสริฐ.
2 กันยายน 2547 20:44 น. - comment id 322250
ไพเราะ .. ในความหมาย ที่สื่อ ..มากเลยคะ..
..เรน..คิดถึง..
2 กันยายน 2547 22:57 น. - comment id 322386
โอ้เจ้านกขมิ้น เจ้าจะอยู่กับถิ่นไหน รู้ไหมข้าห่วงใย ด้วยโพยภัยช่างมากมี *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
2 กันยายน 2547 23:12 น. - comment id 322401
ขมิ้นนกเหลืองอ่อนค่ำนอนไหน ขมิ้นใบรากเง้าเป็นอาหาร ขมิ้นดงเปรียบสงฆ์พระขจัดมาร ขมิ้นเมืองไยเหลืองก่านกลายด่างดำ งานนี้ขออย่าให้มีปูนมาก็แล้วกันนะครับ
1 มีนาคม 2548 13:44 น. - comment id 414208
ขอบคุณค่ะพี่พุดไพรกับการต้อนรับที่อบอุ่น นกขมิ้นเหลืองอ่อนเป็นขมิ้นเมืองโดยกำเนิดค่ะ แต่สัญชาติญาณยังค้างป่าอยู่....^^ ก็เลยยังระหกระเหพเนจรไปเรื่อย เรื่อย เมืองมันร้อนดังพี่ว่าค่ะ......สีขมิ้นนวลเลยกลายเป็นสีผ้าขี้ริ้วเสียแล้ว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
