: : วันนี้เศร้า...เท่าเพลงไหน : :

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์


วันนี้.ฟ้าครึ้ม ฉันซึมเศร้า
ละอองเหงาปกคลุมหัวใจฉัน
คิดเลื่อนลอยล่องไปเหมือนไอควัน
ไม่เห็น พระจันทร์ ตะวัน ดาว
สีสันความรักในใจ
ถอยมาวางไว้ตรงสีขาว
แผลฉีกด่างพร้อยเป็นรอยกาว
ให้ความว่างเปล่าอำพราง
นอนฟังเสียงฝนเล่นดนตรี
เมโลดี้แต่งแต้มความว่าง
ตัวโน้ตเพลิดเพลินเดินทาง
ห้องกว้างกลายเป็นฟลอร์เต้นรำ
บำบัดรักษาอาการเศร้า
ดนตรีบรรเทาเสียงครวญคร่ำ
น้ำเสียงเช็ดแผลความทรงจำ
ใจบอบช้ำสลบไสลมาหลายวัน
ใจขี่ตัวโน้ตโลดแล่น
ไปสู่ดินแดนแห่งความฝัน
กายยังอยู่กับชีวิตปัจจุบัน
นิ่งงันในโลกความจริง
ทรมานเพราะเชื่อคารม
โรคทรามซินโดรมเข้าสิง
ถูกเธอลวงใจไว้แอบอิง
แล้วทอดทิ้งไว้กับความฝังใจ
บทเพลงจะเรียงคลื่นความคิด
ชีวิตและสมองของฉันใหม่
ฆ่าเชื้อแผกผิดในจิตใจ
ปลูกความอ่อนไหวด้วยกวี
เมโลดี้บรรเลงเพลงเหงา
วันนี้ฉันเศร้าเท่าเพลงนี้
เคลิบทุกข์เคลิ้มสุขกับทุกคีย์
เช้าพรุ่งนี้ก็ลืมทุกเรื่องราว				
comments powered by Disqus
  • ทิกิ_tiki ยังไม่ลงทะเบียน

    30 สิงหาคม 2547 21:14 น. - comment id 319554

    ชอบมากเลยอะจ้า
  • กอกก

    30 สิงหาคม 2547 22:03 น. - comment id 319615

    นิ้วหัวแม่โป้งต้องยกชูให้อีกแย๊ว...สิเรา
    ถูกใจวัยรุ่น..จัง  ( รุ่นไหนอย่าไปสน)
    ขอบใจงานดีที่มีสู่ค่ะ
    
    
  • มณี ปัทมะ ตารา

    31 สิงหาคม 2547 00:12 น. - comment id 319729

    ระลึกรู้ตามทำนองคล้องคลื่นเสียง
    ไล่เรียงเรียงเพียงลำดับกระชับไหว
    ปรับปัญญาพาสร้างสรรค์พลันฉับไว
    ช่างอ่อนไหวในเข้มเต็มพลัง
    
    ธรรมะสวัสดีค่ะ  คุณ วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 
    
    ...พูดไม่ค่อยเก่ง   แต่รักหมดใจ...
  • ลูกกวาดสีฟ้า

    31 สิงหาคม 2547 09:21 น. - comment id 319870

    เขียนได้ดีจังเลยคะ  แต่ลูกกวาดยังไม่อยากเศร้าก่อน  แต่ยังไงก้ยอมเศร้าเป็นเพื่อนด้วยก็ได้คะ  คิคิ
  • ผลิใบสู่วัยกล้า ( ไม่ได้ล๊อกอิน)

    31 สิงหาคม 2547 09:36 น. - comment id 319909

    แวะมาอ่านมาเป็นกำลังใจ
    ไม่ใช่ใครคนกันเอง
     กลอนน่ารักดีนะครับ
    
    
  • Robert TingNongNoi

    31 สิงหาคม 2547 09:52 น. - comment id 319943

     
    เขียนได้งามดีครับ   ในยามที่หงอยหงา 
    ฟังเพลงไหนก็เศร้าไปหมด      เพราะว่า
    อารมณ์มันแสนรันทดท้อแท้ครับ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • แก้มป่อง .. กลับมาต๊องเหมือนเดิม ..

    31 สิงหาคม 2547 10:31 น. - comment id 319972

    จำได้ไหมบทเพลงของเรา
    ที่เธอชอบร้องให้ฉันฟังเบา-เบาเสมอ-เสมอ
    ใต้ต้นไม้ใหญ่..ที่เรามักจะไปพบเจอ
    กับเก้าอี้สีขาวที่ฉันและเธอ..นั่งข้างกันเสมอมา
       
    
    
    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥
    
    
    แก้ม .. แวะมาทักทายค่ะ
    
    
    
    
    ¤ ¤   KËÅM _ PÖÑG¹   ¤ ¤
    
    
    
    
    
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    31 สิงหาคม 2547 21:36 น. - comment id 320389

    สุดยอดเลยค่ะ ชอบจัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน