ราตรีผ่านข้ามสู่วันที่สิบสอง ที่เธอนอนรักษาตัว รักษาไข้ เธอโทรบอกฉันแต่เช้าไม่มีใคร ให้มาเยี่ยมเธอได้ก่อนแปดโมง บรรจงสวมชุดกระโปรงที่เธอให้ เธอเลือกไว้ลายดอกไม้สีคลีมอ่อน แล้วรีบรุดเดินออกจากห้องนอน ให้ถึงก่อนเจ็ดโมงเช้าจะยิ่งดี ได้เจอ ได้ประสบ ได้พบหน้า ค่อยคลายหายความห่วงหาที่สะสม วันที่ผ่านแสนปวดร้าวในกมล รอยยิ้มปนคราบน้ำตา เมื่อได้เจอ บรรจงจูบที่แก้มสุดที่รัก เธอยิ้มรับแต่รีบรุดเบือนหน้าหนี บอกฉันว่าเดี๋ยวติดเชื้อนะคนดี เพราะโรคนี้ติดต่อทางลมหายใจ ไม่เป็นไรไม่ต้องกลัวนะที่รัก ต้องนอนพักทานยาหกเดือนหาย คุณหมอบอกเดี๋ยวนี้ไม่ อันตราย รักษาหายขาดได้นะคนดี แต่ที่แย่ต้องประสบพบข่าวร้าย เธอต้องย้ายออกไปห่างไกลฉัน แต่ที่แย่ ร้ายยิ่ง ไม่แค่นั้น เกินคาดฝัน หญิงคนนั้นไปกับเธอ แสนเจ็บ แสนปวด แสนรวดร้าว หัวใจด้วงนี้ราวจะสลาย ต้องยิ้มสู้ให้เธอได้ผ่อนคลาย แค่เธอต้องบอกข่าวร้ายก็เกินทน ต่อไปทำ อย่างไรดี คะที่รัก มันยากนักจะได้พบได้เจอหน้า อีกครึ่งปี เธอบอก ให้สัญญา จะมั่นคง คอยหา ฉันผู้เดียว จะหาทาง หาวิธี กลับมาเยี่ยม ขอร้องเพียง แต่ฉัน อย่าหวั่นไหว เวลาเหงา เวลาเศร้า ไม่มีใคร อดทนไว้ รอวันได้ เคียงคู่กัน ฝากเธอ ฝากกับฟ้า ฝากกับดาว ถึงจะเจ็บ จะปวดร้าว สักเพียงไหน ขอให้ฟ้า ขอให้ดาว ตามเธอไป ดูแลใจ สุดที่รัก ของฉันที
น้ำมนต์ 28 ส.ค. 2547 00:24 น. - ID 59844 
1329
2
0
28 สิงหาคม 2547 09:59 น. - comment id 318000
เขียนออกมาจากใจได้อย่างจับจิต แต่ขอถามนิดว่าเป็นโรคอะไร ทำ ไมถึงต้องรักษาน๊านนาน ที่สอบ ถามเพราะความเป็นห่วง ไม่ใช่ใจ จะละลาบละล้วงสอบรู้หรอกนะ๚ะ๛ size>
28 สิงหาคม 2547 16:12 น. - comment id 318156
วัณโรคปอดค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
