ฉันทำใจได้แล้วไม่ต้องห่วง เธอมีเขาที่ต้องหวงและห่วงหา การระเหยของน้ำค้างกลางดวงตา ของฉันดูพัฒนากว่าวันวาน เธอปิดคอร์สความหวังกลางเทอมรัก ความแน่นหนักเหลือนับถูกจับหาร เหลือเพียงรอยฝุ่นชอล์กบนกระดาน ครั้นเนิ่นนานฉันก็ลืมทุกเรื่องราว ตอนนี้ฉันเต็มที่กับชีวิต ดอกความคิดฉันผลิเป็นสีขาว ไม่ตามยื้อยุดยึดให้ยืดยาว ความปวดร้าวถึงฤกษ์ต้องเลิกรา ฉันทำใจได้แล้วไม่ต้องห่วง เธอมีเขาที่ต้องหวงและห่วงหา แห้งเหือดแล้วหยาดน้ำค้างกลางดวงตา มันกำลังเตรียมไหลบ่าในตาเธอ
27 สิงหาคม 2547 16:41 น. - comment id 317705
จินตลีลาน่าชื่นชม ๚ะ๛ size>
27 สิงหาคม 2547 17:15 น. - comment id 317728
เอาผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาซะ เศร้าจริงๆ
27 สิงหาคม 2547 17:45 น. - comment id 317737
หยาดน้ำตาไม่เคยไหลย้อน กับตะกอนแห่งความเจ็บช้ำ สิ่งต่างๆ เหลือเป็นเพียงความทรงจำ กับถ้อยคำเพื่อปลอบใจตัวเอง
27 สิงหาคม 2547 19:27 น. - comment id 317788
แก้วิชารักได้ไม่ติด ร. นี่แหละหนอผู้มีชัยในครั้งหนึ่ง เทอมต่อไปต้องเรียนรู้ให้ลึกซึ้ง ความหวังจะล้มตึงอีกไหมหนอ อ่ะ..อ่ะ ..โปรดระวัง .. ท่านนักเรียนนักศึกษาที่น่ารัก วิชาพื้นฐานนี้ทำให้คนโดนรีไทร์มานับไม่ถ้วนแล้วแระ
28 สิงหาคม 2547 08:17 น. - comment id 317978
..สื่อ ..ความรู้สึก ..ในบทกวี ..ได้ไพเราะนะคะ..
28 สิงหาคม 2547 11:56 น. - comment id 318041
มีรักไหนบ้าง..ไม่มีทุกข์ มีรักไหนบ้าง ประสบสุข ทุกเพลา มีรักไหนบ้าง..ประทานฝัน ให้ทุกครา มีรัก ก็ต้องมีหลั่งน้ำตา.. เป็นเครื่องบรรเทา น้ำตา มีไว้ ให้หลั่ง มิใช่หรือ ตัวศัตรู ดวงตาคือ..ฝุ่นควันที่รุมเร้า ตัวประโยชน์.ได้หลั่ง..ที่สุมเศร้า สุดท้ายเรา..หลั่งน้ำตา..เพื่อลืมเธอ.. *-* มันเปงไรกันน๊อ...เจ้าซ่าเองยังมึนเลยเจ้าค่ะ *-*
28 สิงหาคม 2547 13:29 น. - comment id 318085
แล้วอย่ามัวแต่สะใจเธออยู่ล่ะ... แต่งกลอนได้เยี่ยมค่ะ...
29 สิงหาคม 2547 12:03 น. - comment id 318553
เห็นรูปดวงตาแล้วน่ากลัวจังเลยค่ะ ดูเหมือนปลากไหลมาอยู่ด้วยกัน ต่อไปลงรูปที่ไม่น่ากลัวอย่างนี้ได้ไหมคะ
29 สิงหาคม 2547 12:03 น. - comment id 318554
เห็นรูปดวงตาแล้วน่ากลัวจังเลยค่ะ ดูเหมือนปลากไหลมาอยู่ด้วยกัน ต่อไปลงรูปที่ไม่น่ากลัวอย่างนี้ได้ไหมคะ
30 สิงหาคม 2547 19:36 น. - comment id 319488
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะครับ ที่เติมกำลังใจให้มาโดยตลอด