ค่ำคืนนี้ช่างมืดน่าหวาดหวั่น มืดเสียจนความฝันยังไร้แสง กองถ่านไฟที่เคยลุกอยู่คุแดง วันนี้ฝนก็มาแกล้งโหมดับไฟ หนาวสั่น ในความมืดทั้งเธอฉันล้วนหวั่นไหว ค่ำคืนนี้จะยาวนานอีกเท่าไร ต้องทนหนาวอีกนานไหมกว่าเช้ามา นับดาวคอยตะวัน ดาวก็จางดังฝันที่แผ่วล้า ที่หุ้มห่มมีเพียงลมที่พัดพา หากรอจนตะวันมาคงหนาวตาย ฉันมีเพียงแค่ร่าง พอจะถางทางส่งเธอสู่จุดหมาย ทอดตัวลงเป็นฟืนให้สุมไฟ ให้ไออุ่นกว่าแสงใหม่จะส่องมา
หมอกจาง 25 ส.ค. 2547 12:21 น. - ID 59661 
1525
4
0
25 สิงหาคม 2547 16:35 น. - comment id 316585
อืม เขียนดีนะครับ ;)
25 สิงหาคม 2547 16:56 น. - comment id 316600
เพราะมากจากความห่วงใย
25 สิงหาคม 2547 20:30 น. - comment id 316712
เขียนได้ซาบซึ้งมากครับ บทสุดท้ายกินใจมากครับ เพื่อเธอฉันทำได้ ขอเพียงให้เธอสุขสันต์ ชิวิตน้อยนิดฉัน สละมันได้เพื่อเธอ
26 สิงหาคม 2547 07:20 น. - comment id 316888
จินตนาการเปรียบเทียบได้อย่างเป็นเลิศ ใส่ความบรรเจิดด้วยอักษรวิจิตรได้ลงตัว ชีวิตนี้จะมีค่าได้อย่างไรถ้าไร้ซึ่งความรู้สึก ๚ะ๛ size>
30 สิงหาคม 2547 13:37 น. - comment id 319246
ขอบคุณมากๆครับ.. :)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
