ดังเปลวแสงแห่งลำเทียนที่ริบหรี่ ลมหายใจที่เคยมีเหมือนขาดหาย เมื่อแรงส่วนภายในทั้งใจกาย เริ่มลดคลายเหมือนคนจวนสิ้นใจ อาจเป็นเพราะแรงกายที่มากมี หมดไปกับการสานต่อสิ่งที่ฝันไว้ ส่วนแรงใจที่เคยมีแล้วหมดไป อาจเป็นเพราะคนใจร้ายก็คือคุณ เมื่อก่อนทั้งร่างกายและจิตใจ มันไม่เคยหวั่นไหวหรือว้าวุ่น แต่เมื่อพบคนอบอุ่นอ่อนละมุน ก็คือคุณทำให้ฉันเริ่มเปลี่ยนแปลง แล้วที่สุดทุกสิ่งอยากที่เคยดี กลับถูกคุณขยี้ทำหน่ายแหนง คนเจ็บช้ำหัวใจเจียนลงแดง ก็คือคนที่รับการเสแสร้งคือฉันเอง
22 สิงหาคม 2547 18:34 น. - comment id 314787
เพราะดีจ๊ะฟาขอบคุงที่คอมเม้นท์ให้น๊า
22 สิงหาคม 2547 19:13 น. - comment id 314813
ทรมาน ตรงไหน บอกผมซิ แหมแค่หยอก อิๆ ไม่ได้เหรอ แหย่นิดหน่อย แหมคน เค้าชอบเธอ เห็นละเมอ คร่อกฟี้ น่าตีจัง
22 สิงหาคม 2547 21:06 น. - comment id 314871
โอยยยยย...โดนนอ่ะ เพราะมากคะ เจ็บดีอิอิ (แต่เค้าไม่ได้ซาดิสสส....)นะ แวะมาเยี่ยมเยียนกันนะคะ
23 สิงหาคม 2547 04:36 น. - comment id 315035
โห ... แสบน่าดู น่าสงสารจังค่ะ
23 สิงหาคม 2547 10:39 น. - comment id 315097
ถ้าเจียนลงแดงละก็ คิดว่าควรไปที่วัดถ้ำกระบอก อาจช่วยบำบัดได้ อิอิ ขออนุญาติแซวนิดหน่อยนะครับ
23 สิงหาคม 2547 12:02 น. - comment id 315149
ถ่ายทอดอารมณ์ที่ร้าวรานออกมาได้ ด้วยความงดงามของภาษาที่ลิขิต ๚ะ๛ size>