....ที่เงียบไป.... ก็เพราะเข้าใจทุกอย่างดี ความสับสนใจที่เคยมี ตอนนี้กระจ่างตรงคำที่เธอจะลา ....ที่นิ่งไป.... ก็แค่จะสงบใจที่อ่อนล้า ไม่ให้สั่นไหว ไม่ให้มีน้ำตา คอยรับฟังคำเอ่ยลาเพื่อบอกเธอว่า..ไม่เป็นไร ....คงทำได้แค่ยิ้ม.... ทั้งที่หัวใจปริ่มจะขาดเสียให้ได้ แต่น้ำตาจะปล่อยให้ไหลรินมาเพื่ออะไร เพราะถึงฉันจะดูอ่อนแอมากแค่ไหน สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจ....จากไปอยู่ดี
22 พฤศจิกายน 2544 01:13 น. - comment id 20412
ในความอ่อนแอ... จะมีความเข้มแข็งแอบซ่อนอยู่จ้า.... กลอนเพราะดีจ้า
22 พฤศจิกายน 2544 16:30 น. - comment id 20462
เหมือนครั้งนึงที่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเงียบไปเลยเหมือนกัน
22 พฤศจิกายน 2544 19:56 น. - comment id 20490
เศร้าจังค่ะ..T_T..
22 พฤศจิกายน 2544 20:37 น. - comment id 20510
อ่านแล้วใจหวิวๆจัง
22 พฤศจิกายน 2544 21:39 น. - comment id 20527
อ่านแล้วอึ้ง มันเศร้าจัง
22 พฤศจิกายน 2544 23:26 น. - comment id 20546
ก็แต่งตอนที่มันเศร้านี่นา...เลยออกมาเป็นอย่างนี้....แต่มันเป็นความรู้สึกหนึ่งที่เคยเกิดขึ้นจริง.....ขอบคุณทุกคนนะจ้ะ....
1 มิถุนายน 2545 12:30 น. - comment id 53223
*__*