ด้วงคราม

นกตะวัน

เราทยอยกันเดินกลับอย่างช้าๆ ในขณะที่ฝนเริ่มโปรยปรายลงมาบ้างแล้วอย่างเบาๆ ไม่มีแสงแดดส่องลงมาเหมือนเดิม ไม่มีนกบินมาให้เห็น แต่ผมมิได้ใส่ใจมากนัก เพราะสองข้างทางยังมีต้นไม้นานาชนิดให้มองดู แม้ว่าในยามนี้ค่อนข้างมืดครึ้มไปสักหน่อยจนไม่ผิดอะไรกับแดนสนธยาจริงๆ ระหว่างทางน้องกรพบด้วง (Beetle) ตัวหนึ่งกำลังเดินอยู่บนพื้นดิน จึงจับขึ้นมาดู ผมเดินเข้าไปดูใกล้ๆจึงรู้ว่าเป็น ด้วงคราม (Enoplotrupes sharpi) ตัวเมีย
ด้วงตัวนั้นมันเพลินเดินพื้นดิน   		
สีครามสิ้นทุกส่วนล้วนสุกใส
ปีกมันวาวราวเคลือบเหลือบรำไร		
ค่อนข้างใหญ่เกือบป้อมปีกค่อมมน
ชื่อด้วงครามนามนี้เข้าทีนัก			
เห็นประจักษ์เจิดจ้าครามฟ้าหม่น
อยู่ตัวเดียวเที่ยวไปได้สุขล้น			
ซุกซอกค้นเคี้ยวมูลพูนเหลือเฟือ
ชอบอาศัยในพนาป่าดิบเขา			
อยากพบเจ้าเจอได้ในภาคเหนือ	
หาไม่ยากหากค้นล้นเหลือเฟือ		
แต่น่าเบื่อลำบากมองจ้องพื้นดิน
คอยตกแต่งแหล่งป่าพาให้สวย		
พร้อมทั้งช่วยขจัดมูลจนสูญกลิ่น
อย่าเหยียบย่ำทำแตกแหลกเป็นชิ้น		
ยามเข้าถิ่นเที่ยวป่าเดินฝ่าไป
ด้วงครามเป็นด้วงในวงศ์ย่อย Geotrupinae วงศ์ Scarabaeidae มีความยาว 29-34 ม.ม. ปีกแข็งสั้นมนกลมและคลุมมิดส่วนท้อง สีครามเป็นมันวาวทั่วทั้งตัว ในประเทศไทยพบในภาคเหนือ เช่น ดอยอินทนนท์ และดอยผ้าห่มปก ตัวที่น้องกรจับขึ้นมาดูเป็นตัวเมีย เพราะไม่มีเขาโง้งที่หัวแบบนอแรดและเขาโค้งงอนออกแต่ปลายแยกเป็นสองแฉกที่ด้านหน้าของส่วนอก ด้วงชนิดนี้เคยถูกเลือกให้ปรากฏภาพอยู่ในดวงตราไปรษณีย์ชุดด้วงของไทย
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 22
1 สิงหาคม 2547