เจ้าจงอางขวางกั้นพลันยกหัว สร้างความกลัวโกลาหลอลหม่าน ทุกคนถอยค่อยเมินเดินสะท้าน ปล่อยจอมพรานรพินทร์คุมถิ่นลำพัง ถือปืนขู่ชูไว้ไม่อยากฆ่า งูก้มมาหมายฉกยกปืนสั่ง ยิงสวนไปไถลย้อนซ้อนสองครั้ง แต่งูยังยืดเยื้อเลื้อยเถือรอ แล้วเสียงปืนครืนดังจากหลังเกวียน ไม่ผิดเพี้ยนพังพาบงูราบหงอ แงซายโดดโลดมาหน้าลออ ชักดาบต่อฟันตวัดตัดคองู จงอางทรุดหยุดเลื้อยเหนื่อยสุดทน โลหิตล้นเรี่ยราดเลือดสาดอยู่ รพินทร์มองจ้องไปใครใคร่รู้ หนุ่มหนึ่งอยู่ยืนยิ้มเอมอิ่มใจ เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 1 บท 6 17 สิงหาคม 2547
นกตะวัน 19 ส.ค. 2547 20:41 น. - ID 59287 
595
3
0
20 สิงหาคม 2547 10:49 น. - comment id 313409
ถ่ายทอดออกมาได้อย่างสมจริง๚ะ๛ size>
20 สิงหาคม 2547 13:24 น. - comment id 313513
มาติดตามเรื่องสนุกค่ะ ..................................
20 สิงหาคม 2547 13:51 น. - comment id 313528
สงสารเจ้างูไพร ถึงตัวใหญ่มีพิษร้าย เจอมนุษย์เข้าเมื่อใด ก็แพ้พ่ายได้ทุกที.. ++++++++++++++++++++ สงสารมันจังง. ^___^
20 สิงหาคม 2547 15:28 น. - comment id 313587
บรรยายได้เห็นภาพเลยค่ะ เยี่ยมที่ซู๊ดดดด
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
