โอ้เจ้าเอ๋ย..กัลยาณี..ที่พี่รัก มาเนิ่นนานมากนักขนาดไหน เจ้าจอมจิตก็รู้แจ้งอยู่แก่ใจ ว่าพี่ปรารถนาเพียงใดฤทัยเธอ รู้ทั้งรูว่าพี่รักจนหนักอก น้ำตาตกด้วยจริงจังใช่พลั้งเผลอ จะจากจรหรือประสบได้พบเจอ ก็แม่นมั่นอยู่แต่เธอเสมอมา ทั้งที่พี่ก็รู้ว่าคงยาก แสนลำบากมากนักเป็นหนักหนา จะได้ดอมออมกลิ่นสุคนธา จากแก้วขวัญกัลยามาแนบทรวง แต่รักเอ๋ยรักเอยใครเคยรัก คิดห้ามหักคงเกินไปแสนใหญ่หลวง พี่แอบดอมหอมกลิ่นสุดาดวง ก็ขอบคุณพุ่มพวงด้วยดวงแด คงเป็นบุญหนุนนำแต่กรรมซัด ให้ขุ่นขัดอกละเหี่ยเสียแท้แน่ อยากจำนรรจ์ไหวหวั่นจนเชือนแช จึงได้แต่แอบแลแพ้ทางเธอ โอ้น้องจ๋า..กัลยาณี..ที่พี่รัก สุดห้ามหักโศกระกำจนพร่ำเพ้อ ในชาติก่อนคงสร้างกรรมทำกับเธอ ชาตินี้พี่จึงเก้อหนอเธอเอย
15 สิงหาคม 2547 22:34 น. - comment id 312425
โอ้คนดีคนนี้ที่พี่รัก ผูกสมัครชิดใกล้ไม่แปรผัน แม้ชาตินี้ไม่มีใกล้ในชีวัน แต่ยินดีแล้วนั้นได้พบเธอ *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
16 สิงหาคม 2547 00:12 น. - comment id 312465
แวะมาทักทายครับ แต่งได้ดีครับ
16 สิงหาคม 2547 00:17 น. - comment id 312468
สวัสดีค่ะน้องมะปรางหวาน5... มาทักทายกันนะคะ.. เขียนกลอนได้ไพเราะมากค่ะ.. ขอชม..ด้วยใจจริง ขอบใจจ้ะ
16 สิงหาคม 2547 09:20 น. - comment id 312559
มีความสามารถมาก เสนอกลอน ออกมาได้งดงาม ทั้งอักษรศิลป์ และศิลป์ในอักษร สื่อความหมาย ได้อย่างลึกซึ้งกินใจ และหวานแว๋ว เมื่อยามสุข และโศกเหงาอาลัยเมื่อ ยามเศร้าได้หลากหลายอารมณ์ ใน กลอนบทเดียวทำได้เยี่ยมมากขอชม ๚ะ๛ size>