อ่อนแอ อ่อนแรง อ่อนล้า คิดถึงเธอจนห้ามน้ำตาไว้ไม่ไหว มันเอ่อล้นจนเปียกปอนไปทั้งใจ ไม่รู้เมื่อไหร่จะเลิกร้องไห้ซะที เวลาจะคอยเยียวยาหัวใจ น้ำตาจะช่วยล้างความหวั่นไหวบอกกับใจอย่างนี้ แต่กี่ปีที่ผ่านความทรมานยังรังควานราวี และคงเจ็บปวดใจจนไม่เหลือชิ้นดีเหมือนเดิม
15 สิงหาคม 2547 15:14 น. - comment id 312273
ระบายอารมณ์โศกตรม ที่แฝงออกมากับกลอน ได้อย่างยอดเยี่ยมสุด ๆ ๚ะ๛ size>
15 สิงหาคม 2547 17:06 น. - comment id 312314
ก้าวเท้าออกจากหัวใจของเธอ เพราะความรู้สึกที่ค้นเจอมันไม่ใช่เพื่อฉัน หากความรู้สึกทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันสวนทางกัน ฉันขอจากไปตามความฝัน ที่กำลังหม่นลง ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ แก้ม .. แวะมาทักทายค่ะ ¤ ¤ KËÅM _ PÖÑG¹ ¤ ¤
15 สิงหาคม 2547 18:22 น. - comment id 312332
ความเป็นจริงเป็นสิ่งที่ปวดเจ็บ จึ่งหนาวเหน็บทุกครวที่คิดถึง แผลรักที่ไหม้หทัยยังตราตรึง ที่รัดรึง...ถึงลืมก็ไม่ลืม... มาทักทายในคราวแรกครับ... เขียนได้ดีครับ ความรักมักเป็นเช่นนี้แหละครับ
16 สิงหาคม 2547 22:01 น. - comment id 312819
-สวัสดีคับ- ขอบคุณนะคับที่เข้าไปเยี่ยมเยียนผมคราวนี้ผมก็มาทักทาย สำหรับคราวแรกที่แต่งในไทยโพเอ็ม ขอให้แต่งอย่างนี้เรื่อยไปนะคับ