ตะวันลับ ขอบฟ้า เวลา พลบ แสงทองหลบ ลี้หาย ในชายเขา ความมืดแผ่ คลุมครอบ รอบตัวเรา เพลงความเหงา เริ่มดัง ท่ามกลางคืน ลมหนาวพริ้ว พัดไหว ใบไม้ร่วง หวั่นในทรวง หวั่นไหว โอ้ใจฝืน ความรู้สึก อ้างว้าง ยามค่ำคืน กลัวถูกลืม ปลิวคว้าง ดั่งใบไม้ เหงาจับจิต เมื่อคิด ถึงคนรัก ป่านนี้จัก หลับฝัน ถึงฉันไหม คงเพียงเรา ที่เฝ้าฝัน ทั้งกายใจ เขาหลับไป คงไม่ฝัน ทุกวันคืน
14 สิงหาคม 2547 11:13 น. - comment id 311706
ลิขิตกลอนออกมาได้งามเหมือนฝัน เลยครับ กลอนซึ้งเศร้าเหงากินใจ ใส่อารมณ์ ได้อย่างยอดเยี่ยมลงตัว ๚ะ๛ size>
14 สิงหาคม 2547 12:42 น. - comment id 311742
หลากเรื่องราวคละเคล้าในชีวิต เทพลิขิตกำหนดตัวบทเกริ่น ผ่านความทุกข์รุกเร้าเศร้าเผชิญ บางครั้งเพลินสนานสนุกแสนสุขใจ มองรอบกายมากมายคนรุมล้อม มาขับกล่อมปรุงแต่งแสร้งเสริมใส่ แล้วดำเนินตามทางอย่างเป็นไป บทบาทให้เฉกมนุษย์พิสุทธิ์ชน ความเป็นจริง..โดดเดี่ยวเปลี่ยวใจคว้าง ท่ามโลกกว้างวุ่นวายคล้ายสับสน ไร้คำตอบความเป็นมาค่าแห่งตน ที่ปะปนสังคมโสมมเมือง จึงเร่ร่อนจรไกลหลายทิศถิ่น ได้ยลยินมากมายหลากหลายเรื่อง ล้านความรักหมื่นความแค้นแม้นคิดเคือง ก็ประเทืองความรู้ให้ดูตรอง เรื่องมากความ ความจากคน ปนเปทั่ว ก็เกลือกกลั้วผสมผสานการณ์ทั้งผอง ทั้งเปรื่องปราชญ์มาตรปัญญาว่าเนืองนอง หรือร่ำร้องโง่เขลาเต่าตุ่นเปรย ฤๅโลกหล้าเทวาขีดเขียนไว้ กำหนดให้เล่นตามบทความเผย ยากเหลือเกินที่จะคิดละเลย ทำเฉยเมยขัดขืนฝืนชะตา ให้ลี้ลับซับซ้อนซ่อนปมเขื่อง หลากรสเรื่องผจญหนทางข้าฯ ที่ประสบพบเห็นเช่นเคยมา แสนปวดปร่าหทัยไห้อาดูร จึงโดดเดี่ยวเดียวดายความหมายนี้ อยากหลบลี้บิดเบือนเสมือนสูญ ให้ละลายกลายธาตุอากาศมูล มิเพิ่มพูนพบเห็นเช่นดั่งใคร
14 สิงหาคม 2547 13:45 น. - comment id 311785
................... ความรัก มักจะเป็นเช่นนี้........แลเฮย
14 สิงหาคม 2547 17:36 น. - comment id 311925
แวะมาให้กำลังใจค่ะ เก็บความเหงาเข้าเซพดีกว่านะคะ
14 สิงหาคม 2547 18:21 น. - comment id 311946
+++++++ป่านนี้..เธอหลับหรือยังน๊า+++ จะคิดถึงคนไกลตาบ้างไหมหนอ จะรู้ไหมว่ามีใครส่งใจมาเคล้าคลอ อยากจะขอ...พื้นที่ใจ..แค่ในฝัน..ก็ยังดี..+++ ++++++++++++++++++++++++++++ เพราะค่ะ.. แวะมาเยี่ยมจ้า..
16 สิงหาคม 2547 11:40 น. - comment id 312580
ตอนท้ายของกลอนดูเศร้านะคะ... ไม่รู้ว่าสิ่งที่ดิฉันคิด จะเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า คนรักของคุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ ไม่อยู่กับเราแล้วใช่มั้ยคะ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง... ขอให้หายจากความเศร้า และเหงาเร็วๆ แต่ถ้าดิฉันคิดไปเอง... ต้องขออภัยด้วย ...เรื่องเหงากับความรัก มันมาพร้อมกัน... =^__^=
3 กันยายน 2547 15:54 น. - comment id 323077
:)
7 กันยายน 2547 17:32 น. - comment id 326277
เขียนได้ดีมากค่ะ...ชื่นชมนะคะ...